نمایش مبدأ برای ساد، مارکی دو (۱۷۴۰ـ۱۸۱۴)


ساد، مارْکی دو (۱۷۴۰ـ۱۸۱۴)(Sade, Marquis de)

[[File:25006800.jpg|thumb|ساد، مارْکي دو]]

داستـان‌نـویـس فـرانـسـوی. زندگی پرآشوب و نوشته‌های بی‌پرده‌اش او را به نماد هیجانات سرکش شهوانی و قبیح‌نگاری ادبی تبدیل کرد. فرزند یک دیپلمات بود و به‌عنوان افسر سواره‌نظام در جنگ ۷ساله شرکت کرد و در بازگشت به پاریس در ۱۷۶۷ به‌جای پدرش فرماندۀ نظامی بِرِس<ref>Bresse</ref>، بوژی<ref>Bugey </ref>&nbsp;و والرومی<ref>Valromey </ref>&nbsp;شد. سال بعد رسوایی‌هایش سبب شد چند ماه در قصر سومور<ref>Saumur </ref>&nbsp;زندانی شود. در ۱۷۷۲ بار دیگر به اتهام مسموم‌سازی تحت تعقیب قرار گرفت و به ژنوا گریخت و از آن پس تا پایان عمر به واسطۀ جرائم گوناگون فراری بود و بارها به زندان افتاد و سرانجام در دارالمجانین شارانتون<ref>Charenton </ref>&nbsp;درگذشت. در دورۀ پرآشوب ترمیدور بود که توانست بعضی از آثار خود را که در زندان نوشته بود، ازجمله ''ژوستین<ref>''Justine'' </ref>''&nbsp;یا ''بدبختی‌های فضیلت<ref>''The Adversities of Virtue''</ref>''&nbsp;(۱۷۹۱) و ''فیلسوفان اتاق خواب<ref>''Bedroom Philosophers''</ref>''&nbsp;(۱۷۹۵) چاپ کند. بسیاری از آثار دیگر او، ازجمله ''صدوبیست روز سودوم<ref>''One Hundred and Twenty Days of Sodom''</ref>''&nbsp;(۳۵ـ۱۹۳۱)، در قرن بیستم چاپ شدند. چاپ آثار فراوان او به‌علت خصلت غیر‌اخلاقی آن‌ها سال‌ها ممنوع بود. اما سنت‌ بوو<ref>Sainte Beuve</ref>، ساد و [[بایرون، جورج گوردون (۱۷۸۸ـ۱۸۲۴)|بایرون]]<ref>Byron </ref>&nbsp;را بزرگ‌ترین الهام‌دهندگان انسان مدرن می‌داند. نقد ادبی جدید نیز در آثار ساد، طغیان انسانی آزاد علیه جامعه و خدا را یافته و آن‌ها را جلوه‌ای در تحلیل روان‌شناختی دانسته است. متفکرانی نظیر [[فوکو، میشل (۱۹۲۶-۱۹۸۴)|فوکو]]<ref>Foucault </ref>&nbsp;و [[دلوز، ژیل (۱۹۲۵ـ۱۹۹۵)|دلوز]]<ref>Deleuze</ref>&nbsp;و دیگر کسانی که به مطالعۀ میل جنسی و رابطۀ آن با قدرت سیاسی پرداخته‌اند، به آثار ساد توجهی ویژه نشان داده‌اند. اصطلاح سادیسم از نام وی برگرفته شده است.

&nbsp;

----

[[Category:ادبیات غرب]] 
[[Category:رمان (اشخاص و آثار)]]
<references />