نمایش مبدأ برای آذر بیگدلی، لطف علی (اصفهان ۱۱۳۴ـ قم ۱۱۹۵ق)


آذر بیگْدلی، لطف‌علی‌ (اصفهان ۱۱۳۴ـ قم ۱۱۹۵ق)

(با نام کامل: لطف علی بیگ بن آقا خان بیگدلی شاملو، متخلص به آذر)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =لطف علی آذر بیگدلی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=واله، نکهت
|لقب=
|زادروز=اصفهان ۱۱۳۴ق
|تاریخ مرگ=قم ۱۱۹۵ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =شاعر
|شغل و تخصص های دیگر=نذکره نویس
|سبک =
|مکتب =بازگشت ادبی
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =تذکره آتشکده آذر (تهران، ۱۳۳۷ش)؛ دیوان آذر (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ مثنوی آذر (یا: مثنوی سوز و گداز)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =ادبیات فارسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}شاعر و تذکره‌نویس ایرانی در عهد افشاریه و زندیه. درپی حملۀ محمود افغان به اصفهان، با خانواده‌اش به قم رفت و ۱۴ سال در آن‌جا ماند. در ۱۱۴۸ق به شیراز و سپس به عتبات، شام و مکه سفر کرد. در ۱۱۵۱ق به مشهد رفت و با آقا صادق تفرشی دیدار کرد. پس از آن راهی اصفهان شد و به‌کار دیوانی روی آورد. چندی در زندان به‌سر برد. دوره‌های صفویه، افشاریه و زندیه را درک کرد. با مشتاق اصفهانی، سید محمد شعله، و هاتف اصفهانی هم‌روزگار بود. در آغاز واله، و نکهت تخلص می‌کرد. برخی او را، به نادرست، پایه‌گذار مکتب بازگشت ادبی دانسته‌اند. هر کدام از مثنوی‌های آذر به پیروی از شاعری مشهور است. عمدۀ شهرتش به‌سبب تألیف تذکرۀ ''[[آتشکده (کتاب)|آتشکدۀ آذر]]'' (تهران، ۱۳۳۷ش) در شرح‌حال و نمونۀ شعر ۸۴۲ شاعر به نام کریم‌خان زند است. این تذکره یک‌بار با تصحیح سید جعفر شهیدی و بار دیگر با توضیحات مفصل سادات ناصری به‌چاپ رسید (تهران، ۱۳۳۶ـ۱۳۴۰ش). از دیگر آثارش: ''دیوان'' ''آذر'' (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ ''مثنوی آذر'' (یا: ''مثنوی سوز و گداز'')؛ ''یوسف و زلیخا''؛ ''دفتر نُه آسمان''.<br /> &nbsp;
 
[[Category:ادبیات فارسی]]
[[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]]