نمایش مبدأ برای ثعالبی، ابومنصور عبدالملک (نیشابور ۳۵۰ـ۴۲۹ق)


ثَعالبی، ابومنصور عبدالملک (نیشابور ۳۵۰ - ۴۲۹ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =ابومنصور عبدالملک ثعالبی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=نیشابور ۳۵ق
|تاریخ مرگ=۴۲۹ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =شاعر
|شغل و تخصص های دیگر=زبان‌شناس و ادیب عربی‌نویس 
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =یتیمةالدّهر؛ فقه‌اللغة؛ لطایف‌المعارف؛ الامثال 
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =زبان‌شناسی و ترجمه
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}شاعر، زبان‌شناس و ادیب ایرانی و از برجسته‌ترین متخصصان زبان و ادبیات عرب. تحصیلاتش را در زادگاهش [[نیشابور، شهر|نیشابور]] به انجام رساند و نزد [[خوارزمی، ابوبکر|ابوبکر خوارزمی]] ادب آموخت. به [[بخارا]]، پایتخت [[سامانیان]]، سفر کرد و با ادبا و علمای آن‌جا ازجمله بدیع‌الزمان همدانی آشنا شد. مدتی هم در گرگان در دربار [[قابوس بن وشمگیر ( ـ۴۰۳ق)|قابوس بن وشمگیر]] به‌سر برد و از آن‌جا به [[غزنه]] رفت و به دربار [[محمود غزنوی (۳۶۰ـ۴۲۱ق)|سلطان محمود غزنوی]] پیوست. مهم‌ترین اثر او کتاب ''[[یتیمه الدهر|یتیمةالدّهر]]'' در شرح احوال و منتخب آثار شاعران عربی‌سرای قرن چهارم هجری است و تمامی جهان اسلام را از اندلس اسپانیا تا ماوراءالنهر دربر می‌گیرد و به‌خصوص نشانگر گستردگی و رواج زبان و ادب عربی در ایران است. کتاب مهم دیگر او ''[[فقه اللغه|فقه‌اللغه]]'' درباره زبان‌شناسی و به‌ویژه کلمات مترادف در زبان عربی است. ثعالبی در اواخر عمر تکمله‌ای بر ''[[یتیمه الدهر|یتیمةالدهر]]'' نوشت و آن را تکمیل یا به اصطلاح روزآمد کرد که به نام ''تتمۀ یتیمه'' مشهور است. 

برخی از دیگر آثار او عبارت‌اند از: ''لطائف‌المعارف''؛ ''ثمارالقلوب فی المضاف و المنسوب'' و کتاب ''الامثال'' که نوعی فرهنگنامۀ مفصل ضرب‌المثل‌های عربی به نظم و نثر است. <br><!--15004900-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:زبان شناسی غیرایران]]