نمایش مبدأ برای ابینگهاوس، هرمان (۱۸۵۰ـ۱۹۰۹)


اِبینْگهاوس، ‌هِرمان (۱۸۵۰ـ۱۹۰۹)(Ebbinghaus, Hermann)<br>

روان‌شناس تجربی آلمانی. متأثر از کتاب ''مبانی روان‌‌جسم (سایکوفیزیک)''<ref>Elements of psychophysics</ref> (۱۸۶۰) اثر [[فخنر، گوستاو (۱۸۰۱ـ۱۸۸۷)|گوستاو فخنر]]<ref>Gustav Fechner</ref>، اصول کمّی را در مطالعۀ فرآیندهای روانی عالی، به‌ویژه حافظۀ انسان به‌‌کار برد. ابینگهاوس هجاهایی بی‌معنی، از گروه‌های حرفی بی‌صدا ـ صدادار ـ بی‌صدا<ref>consonant-vowel-consonant</ref> ساخت که، به اشتباه، تصور می‌کرد معنایی ندارند و بنابراین تفاوتی در به ‌خاطر سپردن آن‌ها نخواهد بود. او خود را موضوع تحقیق قرار داد، ساخته‌های فوق را برای تحقیق در یادگیری و فراموشی به‌کار برد، و نتایج آن را در کتاب ''حافظه''<ref>Memory</ref> (۱۸۸۵) منتشر کرد. این نخستین پژوهش تجربی برای تفکیک عوامل اصلی ایجادکنندۀ منحنی‌های یادگیری<ref>learning curves</ref> بود. گرچه روش‌های ابینگهاوس تأثیرگذار بود، بعدها صاحب‌نظران، به ویژه [[بارتلت، فردریک (۱۸۸۶ـ۱۹۶۹)|فریدریک چارلز بارتلت]]<ref>Frederic Charles Bartlett</ref>، به شدت از آن انتقاد کردند.<br><!--11087700-->


----[[رده:روانشناسی و روانپزشکی]]
[[رده:اشخاص و اماکن]]
<references />