نمایش مبدأ برای اریگنا، یوهانس اسکوتوس (۸۱۰ـ ح ۸۷۷م)


اِریگِنا، یوهانس اِسکوتوس (۸۱۰ـ ح ۸۷۷م)(Erigena, John Scotus)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =یوهانس اسکوتوس اریگنا 
|نام = John Scotus Erigena
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۸۱۰م
|تاریخ مرگ=ح ۸۷۷م
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرلندی
|محل زندگی=لان فرانسه
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =متکلم
|شغل و تخصص های دیگر=مترجم
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =در تقدیر (۸۵۱م) - در تقسیم بندی طبیعت (۸۶۲ ـ ۸۶۶م)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =فلسفه، منطق و کلام
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}

متکلم، مترجم، و شارح ایرلندی. در شرح‌هایش بر مؤلفان قدیم‌تر کوشید فلسفۀ یونانی و نوافلاطونی را با اعتقادات مسیحی تلفیق کند. از ح ۸۴۵م در دربار [[شارل کچل]]<ref>Charles the Bald </ref>، در حوالی لان<ref>Laon</ref> (در [[فرانسه|فرانسۀ]] کنونی)، زندگی می‌کرد و دستور و جدل درس می‌داد. در بحث‌های کلامی شرکت داشت و چون کتابِ ''در'' ''تقدیر''<ref>''De Predestinatione'' </ref> را نوشت (۸۵۱م) مقامات کلیسا محکومش کردند. در اثر عمده‌اش با نام ''در تقسیم‌بندی طبیعت''<ref>''De Divisione Naturae''</ref> (۸۶۲ ـ ۸۶۶م) تلاش کرد فیضان نوافلاطونی را با آفرینش الهی آشتی دهد. او در این اثر طبیعت را به چهار وجه ممتاز تقسیم کرد: ۱) آن که می‌آفریند و آفریده نمی‌شود؛ ۲) آن که می‌آفریند و آفریده می‌شود؛ ۳) آن که نمی‌آفریند و آفریده می‌شود؛ و ۴) آن که نمی‌آفریند و آفریده نمی‌شود. اولی و چهارمی خداوند است در آغاز و پایان؛ و دومی و سومی وجود دوگانۀ مخلوقات است (معقول و محسوس). بازگشت مخلوقات به سوی آفریدگار با تبرّای از گناه، مرگ جسمانی، و ورود به جهان آخرت آغاز می‌شود. اریگنا انسان را عالم صغیر می‌داند زیرا صاحب حس برای درک جهان، عقل برای تشخیص معقولات و اسباب امور، و فکر برای تأمل در وجود خداست. این کتاب هرچند در نسل‌های بعد، به ویژه عارفان غربی و عالمان مدرسی، تأثیر بسیار بر جای نهاد، به‌سبب نتایج وحدت وجودی که از آن حاصل می‌شد سرانجام از کلیسا حکم مردودی گرفت.

<br />

----

[[Category:ادیان و فرقه های غیراسلام]] 
[[Category:مسیحیت – اشخاص و عناوین]] 
[[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] 
[[Category:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]]
<references />