نمایش مبدأ برای اولیویه، امیل (۱۸۲۵ـ۱۹۱۳)


اولیویه، اِمیل (۱۸۲۵ـ۱۹۱۳)(Ollivier, Emile)

سیاستمدار و خطیب فرانسوی. در دورۀ ناپلئون سوم وزیر دادگستری بود و کوشید بین حکومت خودکامۀ ناپلئون و دموکراسی پارلمانی<ref>parliamentary democracy</ref>&nbsp;آشتی ایجاد کند، اما موفق نشد. با روی کارآمدن ناپلئون سوم درپی انقلاب ۱۸۴۸، اولیویه برکنار شد و از فعالیت‌های سوسیالیستی<ref>socialist </ref>&nbsp;دست کشید، و به حرفۀ اصلی‌اش وکالت روآورد. پس از آن‌که ناپلئون سوم سیاست لیبرالی<ref>liberal </ref>&nbsp;درپیش گرفت، اولیویه به حمایت از وی برخاست، و در ۱۸۷۰ وزیر دادگستری شد و پیش‌نویس قانون اساسی جدید فرانسه را تدوین کرد. این قانون به همه‌پرسی گذاشته شد و با رأی ۷۰ درصد مردم به‌تصویب رسید. اولیویه امپراتوری دوم فرانسه را که حکومتی خودکامه بود، بی‌خون‌ریزی به حکومت مشروطۀ سلطنتی<ref>constitutional monarchy</ref>&nbsp;تبدیل کرد، اما آغاز جنگ فرانسه و آلمان دستاوردهای دموکراتیک وی را بر باد داد. در ۱۸۷۰ نخست‌وزیر فرانسه شد و درپی اعلان جنگ به پروس<ref>Prussia</ref>&nbsp;و شکست نیروهای فرانسوی، از مقام خود کناره گرفت. از ۱۸۷۰ به عضویت فرهنگستان فرانسه درآمد و خانۀ او کانون ادب و موسیقی پاریس شد.<br/> <!--11646400-->

[[Category:تاریخ جهان]] [[Category:فرانسه]]