نمایش مبدأ برای حسن مایل افشار

حسن مایل افشار 

(ملقب به "شيخ الشعراء" و متخلص به "مایل"). شاعر ایرانی، اهل اروميه. در زمان ناصرالدين شاه، از كارمندان و منشيان وزارت امور خارجه بود و سال ها در بندر لنگه مأموريت و توقف داشت. سپس از كار دولتی به كل كناره گيری و ترک خدمت كرد و به سرودن شعر پرداخت.

به واسطۀ طبع شعری که داشت، به مرور شاعر خوب و توانمندی شد.

به خصوص در هجاء تسلط زيادی داشت. به علت هجو اشخاص، آن ها را از خودش می آزرد. رقیب و حریفش در این کار، [[مشتری مشهدی|میرزا مشتری مشهدی]] بود (متوفی 1305ق). گه گاه ناصرالدین شاه آن دو را به حضور می طلبید تا در حضور او به هجو یکدیگر بپردازند و اسباب تفریح و سرگرمی اش شوند.

حسن مایل افشار مراثی زيادی در مصيبت امام حسين (ع) و مدايح بسيار دربارۀ اهل بيت گفته است. 

از آثار منظوم اوست: ''گلزار در مراثی''؛ ''شوره زار در هجو معاصران''؛ ''مرغزار در مدايح معاصران''؛ ''لاله زار در مدايح ائمه اطهار''؛ ''ديوان شعر''.