نمایش مبدأ برای درگزینی، ابوالقاسم ( ـ۵۲۷ق)


دَرْگَزینی، ابوالقاسم (  ـ۵۲۷ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =ابوالقاسم درگزینی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=قوام الدین
|زادروز=
|تاریخ مرگ=۵۲۷ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =دبیر
|شغل و تخصص های دیگر=سیاستمدار
|سبک =
|مکتب =
|سمت =دبیر و وزیر سلجوقیان عراق و خراسان
|جوایز و افتخارات =
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =تاریخ ایران
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>(ملقب‌ به:‌ قوام‌الدین) دبیر و وزیر [[سلجوقیان عراق|سلجوقیان‌ عراق]] و خراسان‌. نخست‌ به‌ خدمت‌ کمال‌الملک‌ سقمیرُمی‌ درآمد و با غلبۀ‌ [[سنجر، معزالدین ابوالحارث احمد (۴۷۷ـ۵۵۲ق)|سنجر]] بر محمود (۵۱۳ق)، درگزینی‌ خود را به‌ سنجر نزدیک‌ کرد و به‌سمت‌ ریاست‌ طغراء و انشاء او منصوب‌ شد. در دوران‌ وزارت‌ شمس‌الملک‌، متصدی‌ دیوان عرض‌ گردید و تمام‌ دفاتر و اوراق عرض‌ به‌ او سپرده‌ شد. در ۵۱۸ ق پس‌ از قتل‌ شمس‌الملک‌، درگزینی‌ وزارت‌ یافت‌. هنگامی‌ که‌ سنجر زمام‌ امور را به‌ طغرل‌ سپرد (۵۲۵ق)، او همچنان‌ سمت‌ خود را حفظ‌ کرد و توانست‌ نفوذ فرمان‌ خود را در خراسان‌ و عراق (شرق و غرب‌) گسترش‌ دهد. </p><p>سنجر به‌ او اعتماد تمام‌ داشت‌ و اوراق مهرشدۀ‌ خود را در اختیار او قرار می‌داد. درگزینی‌ با سوءاستفاده‌ از آن‌ اوراق، موجبات‌ نابودی‌ رقبای‌ خویش‌ را فراهم‌ ساخت‌ و به‌ گفتۀ‌ برخی‌، بزرگانی‌ چون‌ قاضی‌ ابوسعید هروی‌، شمس‌الملک‌ وزیر، و [[عین القضات همدانی، عبدالله (همدان ۴۹۲ـ ۵۲۵ق)|عین‌القضات‌ همدانی‌]] را به‌قتل‌ رساند. او‌ به‌اتهام‌ سستی‌ در انجام‌ امور، به‌دستور طغرل‌ کشته‌ شد. درگزینی‌ در شعر و انشاء تبحر داشت‌ و با وجود درنده‌خوییِ افسارگسیخته توسط شاعرانی چون [[سنایی، ابوالمجد مجدود بن آدم (غزنه ۴۷۳ ـ ۵۳۵ ق)|سنایی غزنوی]] و عمادی قزوینی مدح شده است.</p>
<br><!--20087500-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]]