نمایش مبدأ برای شنیه، آندره (۱۷۶۲ـ۱۷۹۴)


شِنیِه، آنْدرِه (۱۷۶۲ـ۱۷۹۴)(Chenier, André)

[[File:26133100.jpg|thumb|شِنيِه، آنْدرِه]]شاعر فرانسوی. اشعار غنایی او بعدها الهام‌بخش نهضت رمانتیک شد، اما شهرتش در زمان حیات مرهون حمایت قاطعش از سلطنت‌طلبانِ طرفدار قانون اساسیِ پس از انقلاب بود. شنیه در ۱۷۹۳ پنهان شد، اما سرانجام او را دستگیر و در ۲۵ ژوئیۀ ۱۷۹۴، با گیوتین اعدام کردند. در زندان ''دختر اسیر''<ref>'Jeune Captive/Captive Girl''</ref> و''یامب‌ها''<ref>''Iambes''</ref> را سرود که مضمونی سیاسی داشتند؛ این اشعار پس از مرگش منتشر شدند. معروف‌ترین اشعار او ''شبانی''<ref>''Bucoliques''</ref>هاست: ''تارنتین جوان''<ref>''La Jeune Tarentine/Young Tarentine''</ref>،''مرد نابینا''<ref>''L’Aveugle/The Blind Man''</ref> (بر پایۀ افسانۀ هومر سرگردان و نابینا)، و ''بیمار جوان''<ref>''Le Jeune Malade/The Sick Young Man''</ref>. از میان چکامه<ref>odes</ref>هایش''تنیس واقعی''<ref>''Jeu de Paume/Real Tennis''</ref> را در قالب مشهور به پینداری<ref>Pindaric</ref> سروده که دربارۀ شارلوت کورده<ref>Charlotte Corday</ref> انقلابی است. ازنظر سبک‌شناسی شهرت شنیه مرهون استفاده از تواتر<ref>enjambment</ref> در اشعارش است، چه‌ او نخستین شاعری بود که به شکل نظام‌مند یکپارچگی نظم اسکندرانی<ref>alexandrine verse</ref> (ابیات دوازده‌هجایی) را تعدیل کرد و به آن تازگی و سازش‌پذیری بیشتری بخشید.

&nbsp;

----

[[Category:ادبیات غرب]] [[Category:شعر (اشخاص و آثار)]]