نمایش مبدأ برای لیویس، فرانک ریموند (۱۸۹۵ـ۱۹۷۸)


لیویس، فرانْک رِیموند (۱۸۹۵ـ۱۹۷۸)(Leavis, Frank Raymond)<br/> منتقد ادبی انگلیسی. به‌همراهی همسرش کوئینی دورتی لیویس<ref>Q(ueenie) D(orothy) Leavis 
</ref> نشریۀ انتقادی و بانفوذ ''اسکروتینی''<ref>''Scrutiny''</ref>&nbsp;(۱۹۳۲ـ۱۹۵۳) را بنیاد نهاد. پشتیبان جدّی آثار دی اچ لارنس<ref>D H Lawrence </ref> و جیمز جویس<ref>James Joyce </ref> بود و در ۱۹۶۲ به نظریۀ «دو فرهنگ» سی پی اسنو<ref>C P Snow 
</ref> (بیگانگی طبیعی هنرها و علوم در زندگی روشنفکری) سخت حمله کرد. ازجمله آثار نقد وی، که برداشت جدی‌تر و جدیدی را از مطالعات ادبی به‌دست داد، عبارت‌اند از ''سمت و سوی‌های جدید در شعر انگلیسی''<ref>''New Bearings in English Poetry''</ref>&nbsp;(۱۹۳۲)، که در آن تی اس الیوت<ref>T S Eliot </ref> را در مرکز سنت شعر مدرن قرار داد، ''سنت بزرگ''<ref>''The Great Tradition''</ref>&nbsp; (۱۹۴۸)، و ''هدف مشترک''<ref>''The Common Pursuit''</ref>&nbsp;(۱۹۵۲). لیویس در کیمبریج متولد شد و در کالج امانوئل<ref>Emmanuel College </ref> کیمبریج تحصیل کرد. در ۱۹۳۵ به عضویت هیئت علمی داونینگ کالج<ref>Downing College</ref> کیمبریج درآمد و سال بعد مدرس شد. گرچه اغلب در نقدهایش متعصب و سخت‌گیر بود، همیشه تأکید داشت که نقد ادبیات باید به نقد زندگی مرتبط باشد، در نتیجه، موضع اخلاقی یک مؤلف را در ارزیابی آثار وی بسیار مؤثر می‌دانست. بیشتر آثار متأخر لیویس، که اغلب براساس مقالات منتشر در نشریۀ ''اسکروتینی'' تنظیم شده است، بر نقد رمان‌ها و رمان‌نویس‌ها تمرکز دارد. از آن جمله‌اند: ''آنا کارنینا و دیگر مقالات''<ref>''Anna Karenina and Other Essays''</ref> (۱۹۶۷)، ''دیکنز رمان‌نویس''<ref>''Dickens the Novelist'' </ref> (۱۹۷۰)، ''&nbsp;شمشیرزن نیز نمی‌تواند''<ref>''Nor Shall My Sword'' </ref> (۱۹۷۲) و ''اصل زنده''<ref>''The Living Principle''</ref> (۱۹۷۵). کتاب ''تمدن جمعی و فرهنگ اقلیت''<ref>''Mass Civilization and Minority Culture''</ref> (۱۹۳۰) نوشته‌ای است جدلی دربارۀ فرهنگ و تعلیم و تربیت ادبی.

&nbsp;

----

[[Category:ادبیات غرب]] [[Category:سایر گونه های ادبی]]