آکاری، بارب ژان (۱۵۶۶ـ۱۶۱۸)

آکاری، بارب ژان (۱۵۶۶ـ۱۶۱۸م)(Acarie, Barbe Jeanne)
راهبۀ کَرمِلی فرانسوی، مؤسس فرقۀ اصطلاح‌شدۀ کرملیان (پابرهنه) در ۱۶۰۴م در پاریس، با تأیید هانری چهارم. در ۱۶۱۵م پس از مرگ شوهرش با عنوان «مریم تجسّد لاهوتی‌ یافته» به این فرقه پیوست. آکاری در پاریس به‌دنیا آمد. پدرش نیکلا آوریو مستشار دربار بود. در ۱۵۸۲م با پیِر آکاری، ویکنت دو ویلمور، ازدواج کرد. او در افق فرهنگی پاریس درخشید و عمیقاً با جنبش اصلاحات کاتولیک در فرانسه پیوند یافت و با خانوادۀ بِیرول دوستی به‌هم رسانید. شور و شوق دینی او با خواندن زندگی‌نامۀ خودنوشت قدیسه تِرِسای آویلایی، عارفۀ اسپانیایی، دوچندان شد. در ۱۶۱۵م به صومعۀ آمین پیوست و سال بعد به پونتواز کوچید. در ۱۷۹۱م متبرّک شد و به اصطلاح تشرّف یافت.

 

---