بولانژه، نادیا (۱۸۸۷ـ۱۹۷۹): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۸: خط ۸:
</ref> (۱۹۰۸)؛ آثار ارکستری؛ قطعه‌های سازی<ref>instrumental pieces</ref>؛ ترانه‌ها.<br /> <!--12396200-->
</ref> (۱۹۰۸)؛ آثار ارکستری؛ قطعه‌های سازی<ref>instrumental pieces</ref>؛ ترانه‌ها.<br /> <!--12396200-->


----
  [[Category:موسیقی]]
  [[Category:موسیقی]]
[[Category:کلاسیک جهان]]
[[Category:کلاسیک جهان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۴

نادیا بولانژِه
Nadia Boulanger
زادروز ۱۸۸۷م
درگذشت ۱۹۷۹م
ملیت فرانسوی
تحصیلات و محل تحصیل کنسرواتوار پاریس
شغل و تخصص اصلی معلم موسیقی و رهبر ارکستر
آثار موسیقی صحنه‌ای برای شهر مردگان اثر دانونتسیو ( با پونیو؛ ۱۹۱۱)؛ کانتاتای پری دریایی (۱۹۰۸)
گروه مقاله موسیقی

بولانژِه، نادیا (۱۸۸۷ـ۱۹۷۹)

(Boulanger, Nadia)

نادیا بولانژه
نادیا بولانژه

معلم موسیقی و رهبر ارکستر فرانسوی. در کنسرواتوار پاریس[۱] زیرنظر گابریل فوره[۲] تحصیل کرد، و بعدها در آن‌جا و نیز در دانشسرای موسیقی[۳] و کنسرواتوار امریکایی[۴] در فونتن‌بلو[۵] مشغول تدریس شد. بسیاری از آهنگ‌سازان برجسته شاگرد او بودند، از جمله خواهرش، لی‌لی بولانژه[۶]، لنوکس برکلی[۷]، ارون کوپلند[۸]، ژان فرانسه[۹]، روی هَریس[۱۰]، والتر پیستون[۱۱]، و فیلیپ گلس[۱۲]. نادیا نخستین زنی بود که در ۱۹۳۷ رهبری ارکستر فیلارمونیک سلطنتی[۱۳] لندن را به‌دست گرفت، و نیز ارکستر سمفونی بوستون[۱۴]، فیلارمونیک نیویورک[۱۵]، و ارکستر فیلادلفیا[۱۶] را در ۱۹۳۸ رهبری کرد. با آغاز جنگ جهانی دوم در اروپا، در ۱۹۳۹ به امریکا رفت و در ۱۹۴۶ بازگشت. از جمله آثار اوست: موسیقی صحنه‌ای برای شهر مردگان[۱۷] اثر دانونتسیو[۱۸] ( با پونیو[۱۹]؛ ۱۹۱۱)؛ کانتاتای پری دریایی[۲۰] (۱۹۰۸)؛ آثار ارکستری؛ قطعه‌های سازی[۲۱]؛ ترانه‌ها.


  1. Paris Conservatory
  2. Gabriel Fauré
  3. Ecole Normale de Musique
  4. American Conservatory
  5. Fontainebleau
  6. Lili Boulanger
  7. Lennox Berkeley
  8. Aaron Copland
  9. Jean Francaix
  10. Roy Harris
  11. Walter Piston
  12. Philip Glass
  13. Royal Philharmonic
  14. Boston Symphony
  15. New York Philharmonic
  16. Philadelphia Orchestra
  17. La Città morta
  18. d’Annunzio
  19. Pugno
  20. La Sirène
  21. instrumental pieces