عطری بخوری زاده، مصطفی (استانبول ۱۰۳۰ـ۱۱۲۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '00-->\' به '00-->') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
عطری بُخوری‌زاده، مصطفی (استانبول ۱۰۳۰ـ۱۱۲۴ق)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=مصطفی عطری بُخوری‌زاده|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=استانبول ۱۰۳۰ق|تاریخ مرگ=۱۱۲۴ق|دوره زندگی=|ملیت=عثمانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=مدرسۀ موسیقی|شغل و تخصص اصلی=نوازنده نی، شاعر و صوفی|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=نعت مولانا|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}عطری بُخوری‌زاده، مصطفی (استانبول ۱۰۳۰ـ۱۱۲۴ق)<br> | ||
<p>نوازندۀ | <p>نوازندۀ [[نی (ساز)|نی]]، شاعر و صوفی عثمانی. موسیقی را از اساتید هم‌دوره‌اش در مدرسۀ موسیقی آموخت. ساز نی را بسیار زیبا می‌نواخت و مدتی در مولوی‌خانه نوازندگی کرد. در زمان سلطان محمد چهارم، شیخ مولوی‌خانۀ [[استانبول]] شد. صدای دلنشین و آهنگ‌های زیبایش جایگاهی والا در موسیقی ترکیه دارد. در سرودن شعر نیز استاد بود. هرچند که دیوان شعری از وی در دست نیست، امّا بنابر تحقیقات بیش از هزار شعر داشته که تنها پاره‌ای از آن‌ها جمع‌آوری شده است. از آثار دینی او، ''تکبیر عید''، در دیگر کشورهای اسلامی نیز خوانده می‌شود و معروف است. یکی دیگر از سروده‌هایش با نام ''نعت مولانا'' از آثار ماندنی اوست که، از ۳۰۰ سال پیش تا به امروز، در آیین‌های مولویه خوانده می‌شود.</p> | ||
<br><!--31077200--> | <br><!--31077200--> | ||
[[رده:ادبیات سایر کشورها]] | [[رده:ادبیات سایر کشورها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۰
| مصطفی عطری بُخوری‌زاده | |
|---|---|
| زادروز |
استانبول ۱۰۳۰ق |
| درگذشت | ۱۱۲۴ق |
| ملیت | عثمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسۀ موسیقی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده نی، شاعر و صوفی |
| آثار | نعت مولانا |
| گروه مقاله | موسیقی |
عطری بُخوری‌زاده، مصطفی (استانبول ۱۰۳۰ـ۱۱۲۴ق)
نوازندۀ نی، شاعر و صوفی عثمانی. موسیقی را از اساتید هم‌دوره‌اش در مدرسۀ موسیقی آموخت. ساز نی را بسیار زیبا می‌نواخت و مدتی در مولوی‌خانه نوازندگی کرد. در زمان سلطان محمد چهارم، شیخ مولوی‌خانۀ استانبول شد. صدای دلنشین و آهنگ‌های زیبایش جایگاهی والا در موسیقی ترکیه دارد. در سرودن شعر نیز استاد بود. هرچند که دیوان شعری از وی در دست نیست، امّا بنابر تحقیقات بیش از هزار شعر داشته که تنها پاره‌ای از آن‌ها جمع‌آوری شده است. از آثار دینی او، تکبیر عید، در دیگر کشورهای اسلامی نیز خوانده می‌شود و معروف است. یکی دیگر از سروده‌هایش با نام نعت مولانا از آثار ماندنی اوست که، از ۳۰۰ سال پیش تا به امروز، در آیین‌های مولویه خوانده می‌شود.