دایره گچی

دایرۀ گچی (Houei-lan tsi-huitanjji)
نمایش‌نامه‌ای به نظم و نثر در چهار پرده، نوشتۀ لی سینگ ‌ـ تائو، به زبان چینی، نوشته‌شده در قرن ۱۴م. یکی از مشتریان متعدد دختری خودفروش به نام چانگ های ـ تانگ، که مخارج زندگی خود و مادر و برادرش را از راه خودفروشی تأمین می‌کند، با او عقد ازدواج می‌بندد، چراکه از همسر خود صاحب فرزندی نشده است. پنج سال بعد، برادر دختر به نزد او می‌آید و طلب کمک می‌کند، اما دختر چیزی در بساط ندارد. زن «ما» جواهر خود را به برادر چانگ می‌دهد و چون شوهرش از او می‌پرسد که جواهر را چه کرده، به‌دروغ می‌گوید چانگ آن را دزدیده و به یکی از معشوقانش داده است. طی حوادثی زن «ما» شوی خود را مسموم می‌کند. چانگ می‌کوشد با فرزند خود بگریزد، اما قاضی که فاسق زن «ما»ست، به نفع او رأی می‌دهد. قاضی دیگری به نام پائو چنگ حکم را نقض می‌کند و دستور می‌دهد دایره‌ای گچی بر زمین رسم کنند، کودک را در میانه نهند و هرکس توانست کودک را از دایره بیرون بیاورد مادر او خواهد بود. چانگ دو بار شکست می‌خورد، چراکه می‌ترسد بازوی بچه بشکند. قاضی درمی‌یابد مادر اصلی کودک چانگ است. برتولد برشت در نوشتن نمایش‌نامۀ مشهور خود، دایرۀ گچی قفقازی، از این نمایش‌نامه الهام گرفته است.