ارد: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَرْد <br> | اَرْد <br>ایزد بانوی نگهبان ثروت و دارایی در [[زردشتی، آیین|دین زَردُشت.]] به‌معنی توانگری، بخشایش، برکت، نعمت، مزد پاداش، و بهره است. ارد در [[اوستا|اَوِستا]] به‌صورت اَشی آمده و دارای صفت وَنگوهی به معنی نیک است. نام اشی در سروده‌های گاهان زردشت آمده است و در آن‌جا خصلتی کاملاً انتزاعی و تجریدی دارد. رفتار ارد به کردار مردمان بستگی دارد و به پارسایان خوشی و آسایش می‌بخشد. در بسیاری از متون اوستا، ارد با ایزدان سروش و بهمن به همراه یکدیگر ذکر شده‌اند. در اوستای متأخر، ارد دارای موقعیتی کاملاً ممتاز است و یک ''یشت ''از کتاب ''یشت‌ها'' به او اختصاص دارد که این امر احتمالاً حکایت از آن دارد که ارد در روزگار بس کهن‌تر الهۀ مهم حاصل‌خیزی و زناشویی بوده است. روز بیست‌وپنجم هر ماه در گاه‌نگاری کهن ایرانی به نام اوست و این ایزد بر این روز نظارت دارد.<br><!--11182100--> | ||
ایزد بانوی نگهبان ثروت و دارایی در دین زَردُشت. به‌معنی توانگری، بخشایش، برکت، نعمت، مزد پاداش، و بهره است. ارد در اَوِستا به‌صورت اَشی آمده و دارای صفت وَنگوهی | |||
<br><!--11182100--> | |||
[[رده:ادیان و فرقه های غیراسلام]] | [[رده:ادیان و فرقه های غیراسلام]] | ||
[[رده:زردشتی]] | [[رده:زردشتی]] | ||
[[رده:اسطوره شناسی]] | [[رده:اسطوره شناسی]] | ||
[[رده:اسطوره های ایران]] | [[رده:اسطوره های ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۴
اَرْد
ایزد بانوی نگهبان ثروت و دارایی در دین زَردُشت. به‌معنی توانگری، بخشایش، برکت، نعمت، مزد پاداش، و بهره است. ارد در اَوِستا به‌صورت اَشی آمده و دارای صفت وَنگوهی به معنی نیک است. نام اشی در سروده‌های گاهان زردشت آمده است و در آن‌جا خصلتی کاملاً انتزاعی و تجریدی دارد. رفتار ارد به کردار مردمان بستگی دارد و به پارسایان خوشی و آسایش می‌بخشد. در بسیاری از متون اوستا، ارد با ایزدان سروش و بهمن به همراه یکدیگر ذکر شده‌اند. در اوستای متأخر، ارد دارای موقعیتی کاملاً ممتاز است و یک یشت از کتاب یشت‌ها به او اختصاص دارد که این امر احتمالاً حکایت از آن دارد که ارد در روزگار بس کهن‌تر الهۀ مهم حاصل‌خیزی و زناشویی بوده است. روز بیست‌وپنجم هر ماه در گاه‌نگاری کهن ایرانی به نام اوست و این ایزد بر این روز نظارت دارد.