ارفع الدوله، میرزا رضا (تبریز ۱۲۳۳ـ تهران ۱۳۱۴ش): تفاوت میان نسخه‌ها

|خویشاوندان سرشناس =

}}<p>دولتمرد ایرانی، ملقب به دانش مشهور به پرنس رضا ارفع، فرزند حسن صراف ایروانی. در زادگاهش دانش آموخت و پس از آن به استانبول رفت و زبان‌های ترکی، یونانی و فرانسوی را فرا‌گرفت. در ۱۳۰۰ق به نیابت اول سرکنسولی رسید و سپس به سفارت ایران در روسیه و عثمانی منصوب شد. پس از جنگ جهانی اول به نمایندگی از دولت ایران در دیوان صلح لاهه شرکت جست و پس از آن بازنشسته شد. چندی در فرانسه به‌سر برد، سپس به ایران آمد و وزیر عدلیۀ کابینه علاء‌السلطنه شد و چندی نیز سفیر کبیر ایران در اروپا بود. از آثارش: مجموعه اشعار ''منتخبات دانش'' (۱۳۰۶ق)، ''خاطرات پرنس ارفع'' (تهران، ۱۳۷۸ش)؛ ''مثنوی طول عمر''، ''آوازه بزم صلح لاهه''، ''رسالۀ رشدیه در خط فارسی''؛'' و گوهر خاوری''.</p>