حبیب الله بلور: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
کشتی‌گیر، مربی تیم ملی کشتی و بازیگر ایرانی سینما. در محافل ورزشی، به ویژه کشتی، از او به عنوان بنیان‌گذار کشتی نوین ایران یاد می‌شود. همچنین بلور پرافتخارترین مربی کشتی ایران بوده است. | کشتی‌گیر، مربی تیم ملی کشتی و بازیگر ایرانی سینما. در محافل ورزشی، به ویژه کشتی، از او به عنوان بنیان‌گذار کشتی نوین ایران یاد می‌شود. همچنین بلور پرافتخارترین مربی کشتی ایران بوده است. | ||
وی در سال ۱۳۱۸ در نخستین دوره‌ی مسابقات قهرمانی کشتی ایران در هر دو رشته‌ی آزاد و فرنگی به مقام قهرمانی رسید. قهرمانی‌های او در سال‌های ۱۳۱۹، ۱۳۲۲ و ۱۳۲۳ تکرار شد. بهترین نتیجه‌ی تاریخ کشتی ایران در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن و اولین قهرمانی تیم ملی کشتی ایران در جهان (۱۹۶۱ یوکوهاما) با سرمربی‌گری وی به دست آمد. بلور که به عنوان کشتی‌گیر نتوانست تجربه‌ی حضور در رقابت‌های معتبر بین‌المللی را به دست آورد با لباس مربی به مدت 5 سال حضور در رقابت‌های متعدد بین‌المللی را تجربه کرد. او در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی به عنوان دستیار صائیم اریکان، سرمربی ترک تیم ملی، در کادر فنی تیم قرار داشت که با ۲ مدال نقره و ۳ مدال برنز (اولین مدال‌های کشتی ایران در المپیک) و مقام سومی تیمی ایران همراه شد. سرمربی‌گری حبیب‌الله بلور از رقابت‌های المپیک ۱۹۵۶ ملبورن آغاز شد که تیم ایران با دو مدال طلای [[غلامرضا تختی]] و [[امامعلی حبیبی]] و دو مدال نقره‌ی محمدمهدی یعقوبی و محمدعلی خجسته‌پور بهترین نتیجه‌ی تاریخ کشتی ایران در المپیک را به‌دست آورد. در رقابت‌های جهانی ۱۹۵۷ | وی در سال ۱۳۱۸ در نخستین دوره‌ی مسابقات قهرمانی کشتی ایران در هر دو رشته‌ی آزاد و فرنگی به مقام قهرمانی رسید. قهرمانی‌های او در سال‌های ۱۳۱۹، ۱۳۲۲ و ۱۳۲۳ تکرار شد. بهترین نتیجه‌ی تاریخ کشتی ایران در المپیک ۱۹۵۶ [[ملبورن]] و اولین قهرمانی تیم ملی کشتی ایران در جهان (۱۹۶۱ یوکوهاما) با سرمربی‌گری وی به دست آمد. بلور که به عنوان کشتی‌گیر نتوانست تجربه‌ی حضور در رقابت‌های معتبر بین‌المللی را به دست آورد با لباس مربی به مدت 5 سال حضور در رقابت‌های متعدد بین‌المللی را تجربه کرد. او در المپیک ۱۹۵۲ [[هلسینکی]] به عنوان دستیار صائیم اریکان، سرمربی ترک تیم ملی، در کادر فنی تیم قرار داشت که با ۲ مدال نقره و ۳ مدال برنز (اولین مدال‌های کشتی ایران در المپیک) و مقام سومی تیمی ایران همراه شد. سرمربی‌گری حبیب‌الله بلور از رقابت‌های المپیک ۱۹۵۶ ملبورن آغاز شد که تیم ایران با دو مدال طلای [[غلامرضا تختی]] و [[امامعلی حبیبی]] و دو مدال نقره‌ی [[یعقوبی، مهدی (قزوین ۱۳۰۹ش)|محمدمهدی یعقوبی]] و [[خجسته پور، محمدعلی (تبریز ۱۳۱۰ش)|محمدعلی خجسته‌پور]] بهترین نتیجه‌ی تاریخ کشتی ایران در المپیک را به‌دست آورد. در رقابت‌های جهانی ۱۹۵۷ [[استانبول]]، ۱۹۵۸ [[صوفیه، شهر|صوفیه]] و ۱۹۵۹ تهران هم کشتی‌گیران ایرانی با هدایت بلور به نبرد حریفان خارجی خود رفتند و بهترین مقام کسب شده در این سال‌ها سومی رقابت‌های جهانی ۱۹۵۷ استانبول بود. در رقابت‌های المپیک ۱۹۶۰ رم تیم ایران با هدایت بلور پنجم شد، اما نقطه‌ی اوج کار وی رقابت‌های جهانی ۱۹۶۱ یوکوهاما بود که تیم ایران با 5 مدال طلای [[محمدابراهیم سیف پور|محمدابراهیم سیف‌پور]]، [[محمدعلی صنعتکاران]]، [[منصور مهدی زاده|منصور مهدی‌زاده]]، امامعلی حبیبی و غلامرضا تختی، همچنین مدال نقره‌ی [[نصرالله سلطانی نژاد|نصرالله سلطانی‌نژاد]] و مدال برنز [[حمید توکل]] با پشت سر گذاشتن شوروی و ترکیه اولین قهرمانی در رقابت‌های بین‌المللی را به دست آورد و یکی از دو قهرمانی تیم ایران در تاریخ کشتی کشور در خارج از کشور رقم خورد. وی در آستانه‌ی رقابت‌های جهانی 1962 تولیدو آمریکا که تیم ایران در این رقابت‌ها سوم شد مدت کوتاهی رئیس فدراسیون کشتی شد که این ریاست عمر زیادی نداشت. از مهمترین شاگردان بلور می‌توان به [[حسین ملاقاسمی]]، مصطفی تاجیک، [[محمدعلی فردین]]، نبی سروری، جهانبخت توفیق، شعبان بابااولادی، [[زندی، عباس (تهران ۱۳۱۰ش)|عباس زندی]]، امامعلی حبیبی، محمدابراهیم سیف‌پور، غلامرضا تختی، محمدعلی صنعتکاران، منصور مهدی‌زاده، محمدعلی خجسته‌پور و محمدمهدی یعقوبی اشاره کرد. | ||
حبیب‌الله بلور پس از کناره‌گیری از کشتی به درخواست محمدعلی فردین به سینما رو آورد و مجموعا در ۲۲ فیلم سینمایی بازی کرد. | حبیب‌الله بلور پس از کناره‌گیری از کشتی به درخواست محمدعلی فردین به سینما رو آورد و مجموعا در ۲۲ فیلم سینمایی بازی کرد. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
'''فیلم‌شناسی''' | '''فیلم‌شناسی''' | ||
''مردی از اصفهان (امیر شروان- ۱۳۴۶)؛ زنی به نام شراب (امیر شروان- ۱۳۴۶)؛ سلطان قلب‌ها (محمدعلی فردین- ۱۳۴۷)؛ خشم کولی (اسماعیل ریاحی- ۱۳۴۷)؛ ببر مازندران (ساموئل خاچیکیان- ۱۳۴۷)؛ آواره‌های تهران (عزیزالله بهادری- ۱۳۴۷)؛ مالک دوزخ (امیر شروان- ۱۳۴۸)؛ قصر زرین (محمدعلی فردین- ۱۳۴۸)؛ لیلی و مجنون (سیامک یاسمی- ۱۳۴۹)؛ عروس بیانکا (شاپور قریب- ۱۳۴۹)؛ رام کردن مرد وحشی (کمال دانش- ۱۳۴۹)؛ دزد و پاسبان (محمود کوشان- ۱۳۴۹)؛ آدم و حوا (امیر شروان- ۱۳۴۹)؛ مردان سحر (اسماعیل نوری‌علاء- ۱۳۵۰)؛ ماه‌پیشونی (اسماعیل کوشان- ۱۳۵۰)؛ درختان ایستاده می‌میرند (امیر شروان- ۱۳۵۰)؛ پهلوان در قرن اتم (مهدی میرصمدزاده- ۱۳۵۰)؛ عباسه و جعفر برمکی (امیر شروان- ۱۳۵۱)؛ ظفر (صابر رهبر- ۱۳۵۱)؛ خردجال (کمال دانش- ۱۳۵۱)؛ دو کبوتر (ایرج فاطمی- ۱۳۵۲)؛ جنگجویان کوچولو (اسماعیل کوشان- ۱۳۵۲).'' | ''مردی از اصفهان'' (امیر شروان- ۱۳۴۶)''؛ زنی به نام شراب'' (امیر شروان- ۱۳۴۶)''؛ سلطان قلب‌ها'' (محمدعلی فردین- ۱۳۴۷)؛ ''خشم کولی'' ([[اسماعیل ریاحی]]- ۱۳۴۷)؛ ''ببر مازندران'' ([[خاچیکیان، سامویل (تبریز ۱۳۰۳ـ۱۳۸۰ش)|ساموئل خاچیکیان]]- ۱۳۴۷)؛ ''آواره‌های تهران'' ([[بهادری، عزیزالله (تهران ۱۳۰۲ش)|عزیزالله بهادری]]- ۱۳۴۷)؛ ''مالک دوزخ'' (امیر شروان- ۱۳۴۸)؛ ''قصر زرین'' (محمدعلی فردین- ۱۳۴۸)؛ ''لیلی و مجنون'' ([[یاسمی ، سیامک (تهران ۱۳۰۴ـ۱۳۷۳ش)|سیامک یاسمی]]- ۱۳۴۹)؛ ''عروس بیانکا'' ([[شاپور قریب]]- ۱۳۴۹)؛ ''رام کردن مرد وحشی'' (کمال دانش- ۱۳۴۹)؛ ''دزد و پاسبان'' ([[محمود کوشان]]- ۱۳۴۹)؛ ''آدم و حوا'' (امیر شروان- ۱۳۴۹)؛ ''مردان سحر'' (اسماعیل نوری‌علاء- ۱۳۵۰)؛ ''ماه‌پیشونی'' (اسماعیل کوشان- ۱۳۵۰)؛ ''درختان ایستاده می‌میرند'' (امیر شروان- ۱۳۵۰)؛ ''پهلوان در قرن اتم'' ([[مهدی میرصمدزاده]]- ۱۳۵۰)؛ ''عباسه و جعفر برمکی'' (امیر شروان- ۱۳۵۱)؛ ظفر ([[رهبر، صابر (آستارا ۱۳۱۴ش)|صابر رهبر]]- ۱۳۵۱)؛ ''خردجال'' (کمال دانش- ۱۳۵۱)؛ ''دو کبوتر'' (ایرج فاطمی- ۱۳۵۲)؛ ''جنگجویان کوچولو'' (اسماعیل کوشان- ۱۳۵۲)''.'' | ||
----<br /> | ----<br /> | ||
[[رده:ورزش]] | [[رده:ورزش]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۴۵
| حبیب‌الله بلور | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1292ش |
| درگذشت | تهران 23 فروردین 1361ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | کشتی‌گیر، مربی و سرمربی تیم ملی کشتی |
| شغل و تخصص های دیگر | بازیگر سینما |
| آثار | سلطان قلب‌ها (محمدعلی فردین- ۱۳۴۷)؛ خشم کولی (اسماعیل ریاحی- ۱۳۴۷)؛ ببر مازندران (ساموئل خاچیکیان- ۱۳۴۷)؛ آواره‌های تهران (عزیزالله بهادری- ۱۳۴۷)؛ مالک دوزخ (امیر شروان- ۱۳۴۸)؛ قصر زرین (محمدعلی فردین- ۱۳۴۸) |
| گروه مقاله | ورزش |
| جوایز و افتخارات | قهرمانی کشور در سال‌های 1318، 1319، 1322 و 1323 |
حبیب‌الله بلور (تهران 1292- تهران 23 فروردین 1361ش)
کشتی‌گیر، مربی تیم ملی کشتی و بازیگر ایرانی سینما. در محافل ورزشی، به ویژه کشتی، از او به عنوان بنیان‌گذار کشتی نوین ایران یاد می‌شود. همچنین بلور پرافتخارترین مربی کشتی ایران بوده است.
وی در سال ۱۳۱۸ در نخستین دوره‌ی مسابقات قهرمانی کشتی ایران در هر دو رشته‌ی آزاد و فرنگی به مقام قهرمانی رسید. قهرمانی‌های او در سال‌های ۱۳۱۹، ۱۳۲۲ و ۱۳۲۳ تکرار شد. بهترین نتیجه‌ی تاریخ کشتی ایران در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن و اولین قهرمانی تیم ملی کشتی ایران در جهان (۱۹۶۱ یوکوهاما) با سرمربی‌گری وی به دست آمد. بلور که به عنوان کشتی‌گیر نتوانست تجربه‌ی حضور در رقابت‌های معتبر بین‌المللی را به دست آورد با لباس مربی به مدت 5 سال حضور در رقابت‌های متعدد بین‌المللی را تجربه کرد. او در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی به عنوان دستیار صائیم اریکان، سرمربی ترک تیم ملی، در کادر فنی تیم قرار داشت که با ۲ مدال نقره و ۳ مدال برنز (اولین مدال‌های کشتی ایران در المپیک) و مقام سومی تیمی ایران همراه شد. سرمربی‌گری حبیب‌الله بلور از رقابت‌های المپیک ۱۹۵۶ ملبورن آغاز شد که تیم ایران با دو مدال طلای غلامرضا تختی و امامعلی حبیبی و دو مدال نقره‌ی محمدمهدی یعقوبی و محمدعلی خجسته‌پور بهترین نتیجه‌ی تاریخ کشتی ایران در المپیک را به‌دست آورد. در رقابت‌های جهانی ۱۹۵۷ استانبول، ۱۹۵۸ صوفیه و ۱۹۵۹ تهران هم کشتی‌گیران ایرانی با هدایت بلور به نبرد حریفان خارجی خود رفتند و بهترین مقام کسب شده در این سال‌ها سومی رقابت‌های جهانی ۱۹۵۷ استانبول بود. در رقابت‌های المپیک ۱۹۶۰ رم تیم ایران با هدایت بلور پنجم شد، اما نقطه‌ی اوج کار وی رقابت‌های جهانی ۱۹۶۱ یوکوهاما بود که تیم ایران با 5 مدال طلای محمدابراهیم سیف‌پور، محمدعلی صنعتکاران، منصور مهدی‌زاده، امامعلی حبیبی و غلامرضا تختی، همچنین مدال نقره‌ی نصرالله سلطانی‌نژاد و مدال برنز حمید توکل با پشت سر گذاشتن شوروی و ترکیه اولین قهرمانی در رقابت‌های بین‌المللی را به دست آورد و یکی از دو قهرمانی تیم ایران در تاریخ کشتی کشور در خارج از کشور رقم خورد. وی در آستانه‌ی رقابت‌های جهانی 1962 تولیدو آمریکا که تیم ایران در این رقابت‌ها سوم شد مدت کوتاهی رئیس فدراسیون کشتی شد که این ریاست عمر زیادی نداشت. از مهمترین شاگردان بلور می‌توان به حسین ملاقاسمی، مصطفی تاجیک، محمدعلی فردین، نبی سروری، جهانبخت توفیق، شعبان بابااولادی، عباس زندی، امامعلی حبیبی، محمدابراهیم سیف‌پور، غلامرضا تختی، محمدعلی صنعتکاران، منصور مهدی‌زاده، محمدعلی خجسته‌پور و محمدمهدی یعقوبی اشاره کرد.
حبیب‌الله بلور پس از کناره‌گیری از کشتی به درخواست محمدعلی فردین به سینما رو آورد و مجموعا در ۲۲ فیلم سینمایی بازی کرد.
فیلم‌شناسی
مردی از اصفهان (امیر شروان- ۱۳۴۶)؛ زنی به نام شراب (امیر شروان- ۱۳۴۶)؛ سلطان قلب‌ها (محمدعلی فردین- ۱۳۴۷)؛ خشم کولی (اسماعیل ریاحی- ۱۳۴۷)؛ ببر مازندران (ساموئل خاچیکیان- ۱۳۴۷)؛ آواره‌های تهران (عزیزالله بهادری- ۱۳۴۷)؛ مالک دوزخ (امیر شروان- ۱۳۴۸)؛ قصر زرین (محمدعلی فردین- ۱۳۴۸)؛ لیلی و مجنون (سیامک یاسمی- ۱۳۴۹)؛ عروس بیانکا (شاپور قریب- ۱۳۴۹)؛ رام کردن مرد وحشی (کمال دانش- ۱۳۴۹)؛ دزد و پاسبان (محمود کوشان- ۱۳۴۹)؛ آدم و حوا (امیر شروان- ۱۳۴۹)؛ مردان سحر (اسماعیل نوری‌علاء- ۱۳۵۰)؛ ماه‌پیشونی (اسماعیل کوشان- ۱۳۵۰)؛ درختان ایستاده می‌میرند (امیر شروان- ۱۳۵۰)؛ پهلوان در قرن اتم (مهدی میرصمدزاده- ۱۳۵۰)؛ عباسه و جعفر برمکی (امیر شروان- ۱۳۵۱)؛ ظفر (صابر رهبر- ۱۳۵۱)؛ خردجال (کمال دانش- ۱۳۵۱)؛ دو کبوتر (ایرج فاطمی- ۱۳۵۲)؛ جنگجویان کوچولو (اسماعیل کوشان- ۱۳۵۲).