اسب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَسب (horse)<br/> [[File:11226800-2.jpg|thumb|اَسب]]پستانداری<ref>mammals | اَسب (horse)<br /> [[File:11226800-2.jpg|thumb|اَسب]]پستانداری<ref>mammals | ||
</ref> چرنده، سُم‌دار<ref>hoofed </ref> و فردسم<ref>odd-toed </ref>، متعلق به خانواده‌ای که [[گوراسب|گوراسب]]<nowiki/>ها و [[الاغ|الاغ]]<nowiki/>ها نیز در آن قرار دارند. رنگ نژاد اسب‌های اروپایی و آسیایی، سفید، خاکستری، قهوه‌ای، سیاه و در کل بسیار متنوع است. اسب زردقهوه‌ای مغولی وحشی<ref>yellow-brown </ref> یا اسب پرزوالسکی<ref>Przewalski\'s horse</ref> (Equus Przewalski)، که نامش را از نام مکتشف لهستانی‌اش گرفته است، یگانه گونۀ اسب‌های وحشی باقی‌مانده است. گونه Equus caballus، در خانواده اکوئیدا<ref>Equidae | |||
</ref> قرار دارد. اسب پرزوالسکی به‌سبب شکار و رقابت با جانوران اهلی بر سر غذا، منقرض شده است و فقط حدود ۸۰۰ رأس از آن در اسارت زنده‌اند. در اواخر دهه ۱۹۹۰، در مغولستان پنجاه و پنج رأس از این اسب‌ها با موفقیت در طبیعت رها شدند. اسب‌های اهلی اصولاً سه نوع‌اند؛ اسب‌های سبک سواری، اسب‌های سنگین یا اسب‌های کوتاه، و پونی. اسب سبک نژادهای اسب‌های سبک عبارت‌اند از ۱. اسب عرب، که کوچک، بسیار باوقار و باهوش است. ۲. اسب تروف‌برد<ref> Thoroughbred </ref>، مشتق از اسب عرب از طریق مادیان‌های انگلیسی<ref>English mares | |||
</ref>، که به‌سبب سرعتش در مسابقات اسب‌دوانی از آن استفاده می‌کنند. جمعیت فعلی این اسب اخلاف سه اسب عربی، به‌ویژه اسب عربی دارلی<ref> Darley Arabian </ref> است که در قرن ۱۸ به بریتانیا آورده شدند. این اسب‌ها دارای قرابت نزدیک‌اند و بنابراین دارای دامنۀ محدودی از صفات ژنتیکی قابل بهینه‌سازی از طریق تولیدمثل‌اند. ۳. اسب آنگلو ـ عرب<ref>Anglo-Arab </ref> نژادی از اسب فرانسوی مشتق از جفت‌گیری تروف‌بِردهای انگلیسی و اسب‌های عرب است. ۴. نژاد استاندارد<ref>standard-bred</ref> [[امریکای شمالی، قاره|امریکای شمالی]]، و تکامل‌یافته از تروف‌برد انگلیسی برای مسابقات یورتمه و خرامش است. ۵. اسب راه‌رو تنسی<ref> Tennessee Walking Horse</ref> نوع تکامل‌یافته‌ای است که برای سرکشی مزارع جنوب [[امریکا، ایالات متحده|ایالات متحده امریکا]] به‌کار می‌آید و دارای نوعی انگشت مخصوص نرم و راحت است که برای ساعت‌ها حرکت با سرعت یورتمه مناسب است. ۶. اسب کوارتر<ref> quarter horse</ref> که گاوچران‌ها از آن برای گله‌داری استفاده می‌کنند. ۷. هکنی<ref> hackney</ref>، که اسبی با گام‌های بلند است؛ و ۸. لیپی زانار<ref> Lippizaner </ref> که نوعی اسب سفید خالص است که نام‌اش از منشأ آن در [[اسلوونی]] گرفته شده است. این اسب از قرن ۱۶ در [[اتریش]] و [[ایتالیا]] پرورش داده می‌شود و برای مانور و حرکات نمایشی، که در مدرسه سوارکاری اسپانیایی<ref>Spanish Riding School </ref> در [[وین]]<ref>Vienna </ref> صورت می‌گیرد، مناسب است. | |||
ا'''سب سنگین'''. ازجملۀ این نژاد در ایتالیا، شایر<ref>Shire </ref> است. این نژاد با قد ۱۷۳ سانتی‌متر بزرگ‌ترین اسب کوتاه دنیا است و از اسب‌های [[قرون وسطا]] که شوالیه‌های زره‌پوش را حمل می‌کردند منشاء گرفته است. نشانۀ این اسب‌ها موهای بلند اطراف مچ پا است. کلایدزدیل<ref>Clydesdale </ref> اسبی کوچک‌تر از شایر اما دارای قدرت و تحمل بسیار زیاد است. سافُک پانج<ref>Suffolk punch </ref>، اسبی تنومند، همه‌کاره، و بلوطی‌رنگ است. | |||
'''پونی'''. اسبی با بدنی کوچک‌تر و کوتاه‌تر از ۱.۴۷ متر است و کیفیت انواع اسب‌های بزرگ‌تر را یک‌جا دارد. نژادهای پونی عبارت‌اند از [[هایلند]]<ref>Highland</ref>، بزرگ‌ترین و قوی‌ترین نژاد بومی بریتانیا و بی‌همتا در قدرت و توان؛ ولش کاب<ref> Welshcob </ref>، که شبیه هایلند اما سریع‌تر است؛ نیوفارست<ref>New Forest </ref> که کوچک‌تر است؛ و اِکسمور<ref>Exmoor </ref> و دارتمور<ref>Dartmoor</ref> که از همه کوچک‌ترند. کوچک‌ترین نژاد پونی شتلند<ref> Shetland </ref> نیرومند و مقاوم است، که قدی در حدود ۷۰ سانتی‌متر دارد. پونی‌های دلز<ref>Dales</ref> و فِلِ<ref> Fell </ref> کامبریا<ref>Cumbria </ref> را سابقاً کشاورزان به‌منزلۀ اسب کار به خدمت می‌گرفتند. کانمرا<ref>Connemara</ref> نژاد بزرگ ایرلندی است که اغلب برای چوگان‌بازی از آن استفاده می‌کنند. [[قاطر]]<ref> mule </ref> معمولاً بچۀ عقیم اسب نر و الاغ ماده و حیوانی بارکش و مقاوم است. یابو<ref>hinny</ref> نیز بچه عقیم اسب نر و الاغ ماده است که کمتر برای کار از آن استفاده می‌کنند. اسب‌ها در ۲ یا ۳سالگی از نظر جنسی به بلوغ می‌رسند و می‌توانند در شرایط مناسب تا بیش از ۶۰ سال زندگی کنند. عمر متوسط آن‌ها ۳۰ تا ۴۰ سال است. دوران حاملگی، از مرحله لقاح تا تولد کره‌اسب، یازده ماه است. | |||
<br /> | |||
---- | ---- | ||
[[Category:جانورشناسی]] [[Category:پستانداران]] | [[Category:جانورشناسی]] | ||
[[Category:پستانداران]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۶
اَسب (horse)
پستانداری[۱] چرنده، سُم‌دار[۲] و فردسم[۳]، متعلق به خانواده‌ای که گوراسب‌ها و الاغ‌ها نیز در آن قرار دارند. رنگ نژاد اسب‌های اروپایی و آسیایی، سفید، خاکستری، قهوه‌ای، سیاه و در کل بسیار متنوع است. اسب زردقهوه‌ای مغولی وحشی[۴] یا اسب پرزوالسکی[۵] (Equus Przewalski)، که نامش را از نام مکتشف لهستانی‌اش گرفته است، یگانه گونۀ اسب‌های وحشی باقی‌مانده است. گونه Equus caballus، در خانواده اکوئیدا[۶] قرار دارد. اسب پرزوالسکی به‌سبب شکار و رقابت با جانوران اهلی بر سر غذا، منقرض شده است و فقط حدود ۸۰۰ رأس از آن در اسارت زنده‌اند. در اواخر دهه ۱۹۹۰، در مغولستان پنجاه و پنج رأس از این اسب‌ها با موفقیت در طبیعت رها شدند. اسب‌های اهلی اصولاً سه نوع‌اند؛ اسب‌های سبک سواری، اسب‌های سنگین یا اسب‌های کوتاه، و پونی. اسب سبک نژادهای اسب‌های سبک عبارت‌اند از ۱. اسب عرب، که کوچک، بسیار باوقار و باهوش است. ۲. اسب تروف‌برد[۷]، مشتق از اسب عرب از طریق مادیان‌های انگلیسی[۸]، که به‌سبب سرعتش در مسابقات اسب‌دوانی از آن استفاده می‌کنند. جمعیت فعلی این اسب اخلاف سه اسب عربی، به‌ویژه اسب عربی دارلی[۹] است که در قرن ۱۸ به بریتانیا آورده شدند. این اسب‌ها دارای قرابت نزدیک‌اند و بنابراین دارای دامنۀ محدودی از صفات ژنتیکی قابل بهینه‌سازی از طریق تولیدمثل‌اند. ۳. اسب آنگلو ـ عرب[۱۰] نژادی از اسب فرانسوی مشتق از جفت‌گیری تروف‌بِردهای انگلیسی و اسب‌های عرب است. ۴. نژاد استاندارد[۱۱] امریکای شمالی، و تکامل‌یافته از تروف‌برد انگلیسی برای مسابقات یورتمه و خرامش است. ۵. اسب راه‌رو تنسی[۱۲] نوع تکامل‌یافته‌ای است که برای سرکشی مزارع جنوب ایالات متحده امریکا به‌کار می‌آید و دارای نوعی انگشت مخصوص نرم و راحت است که برای ساعت‌ها حرکت با سرعت یورتمه مناسب است. ۶. اسب کوارتر[۱۳] که گاوچران‌ها از آن برای گله‌داری استفاده می‌کنند. ۷. هکنی[۱۴]، که اسبی با گام‌های بلند است؛ و ۸. لیپی زانار[۱۵] که نوعی اسب سفید خالص است که نام‌اش از منشأ آن در اسلوونی گرفته شده است. این اسب از قرن ۱۶ در اتریش و ایتالیا پرورش داده می‌شود و برای مانور و حرکات نمایشی، که در مدرسه سوارکاری اسپانیایی[۱۶] در وین[۱۷] صورت می‌گیرد، مناسب است.
اسب سنگین. ازجملۀ این نژاد در ایتالیا، شایر[۱۸] است. این نژاد با قد ۱۷۳ سانتی‌متر بزرگ‌ترین اسب کوتاه دنیا است و از اسب‌های قرون وسطا که شوالیه‌های زره‌پوش را حمل می‌کردند منشاء گرفته است. نشانۀ این اسب‌ها موهای بلند اطراف مچ پا است. کلایدزدیل[۱۹] اسبی کوچک‌تر از شایر اما دارای قدرت و تحمل بسیار زیاد است. سافُک پانج[۲۰]، اسبی تنومند، همه‌کاره، و بلوطی‌رنگ است.
پونی. اسبی با بدنی کوچک‌تر و کوتاه‌تر از ۱.۴۷ متر است و کیفیت انواع اسب‌های بزرگ‌تر را یک‌جا دارد. نژادهای پونی عبارت‌اند از هایلند[۲۱]، بزرگ‌ترین و قوی‌ترین نژاد بومی بریتانیا و بی‌همتا در قدرت و توان؛ ولش کاب[۲۲]، که شبیه هایلند اما سریع‌تر است؛ نیوفارست[۲۳] که کوچک‌تر است؛ و اِکسمور[۲۴] و دارتمور[۲۵] که از همه کوچک‌ترند. کوچک‌ترین نژاد پونی شتلند[۲۶] نیرومند و مقاوم است، که قدی در حدود ۷۰ سانتی‌متر دارد. پونی‌های دلز[۲۷] و فِلِ[۲۸] کامبریا[۲۹] را سابقاً کشاورزان به‌منزلۀ اسب کار به خدمت می‌گرفتند. کانمرا[۳۰] نژاد بزرگ ایرلندی است که اغلب برای چوگان‌بازی از آن استفاده می‌کنند. قاطر[۳۱] معمولاً بچۀ عقیم اسب نر و الاغ ماده و حیوانی بارکش و مقاوم است. یابو[۳۲] نیز بچه عقیم اسب نر و الاغ ماده است که کمتر برای کار از آن استفاده می‌کنند. اسب‌ها در ۲ یا ۳سالگی از نظر جنسی به بلوغ می‌رسند و می‌توانند در شرایط مناسب تا بیش از ۶۰ سال زندگی کنند. عمر متوسط آن‌ها ۳۰ تا ۴۰ سال است. دوران حاملگی، از مرحله لقاح تا تولد کره‌اسب، یازده ماه است.
- ↑ mammals
- ↑ hoofed
- ↑ odd-toed
- ↑ yellow-brown
- ↑ Przewalski\'s horse
- ↑ Equidae
- ↑ Thoroughbred
- ↑ English mares
- ↑ Darley Arabian
- ↑ Anglo-Arab
- ↑ standard-bred
- ↑ Tennessee Walking Horse
- ↑ quarter horse
- ↑ hackney
- ↑ Lippizaner
- ↑ Spanish Riding School
- ↑ Vienna
- ↑ Shire
- ↑ Clydesdale
- ↑ Suffolk punch
- ↑ Highland
- ↑ Welshcob
- ↑ New Forest
- ↑ Exmoor
- ↑ Dartmoor
- ↑ Shetland
- ↑ Dales
- ↑ Fell
- ↑ Cumbria
- ↑ Connemara
- ↑ mule
- ↑ hinny