استارلینگ، ارنست هنری (۱۸۶۶ـ۱۹۲۷): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:11242000.jpg|بندانگشتی|ارنست هنری استارلینگ]]

[[پرونده:11242000-1.jpg|بندانگشتی|ارنست هنری استارلینگ]]

فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۰۲، او و ویلیام بیلیس<ref>William Bayliss </ref> اِسکرتین<ref>secretin </ref> را کشف کردند. اِسکرتین اولین ترکیب شیمیایی کشف‌شده‌ای است که باعث تحریک عضوی در محلی غیر از محل ترشح خود می‌شود. استارلینگ در ۱۹۰۵، واژۀ [[هورمون]]<ref>hormone </ref> را وضع کرد. قانون استارلینگ<ref>Starling's Law </ref> را نیز پیش‌ نهاد که براساس آن، قدرت انقباض قلب تابعی از طول رشته‌های ماهیچه‌ای است. او را یکی از بنیادگذاران تخصص غدد درون‌ریز<ref>endocrinology </ref> می‌دانند. استارلینگ و بیلیس سازوکارهای عصبی تنظیم‌‌کنندۀ فعالیت‌های اعضای درون قفسۀ سینه و شکم را بررسی، و حرکات دودی<ref>peristaltic waves </ref> روده را کشف کردند. استارلینگ در [[لندن (انگلستان)|لندن]] زاده شد و در آن‌جا درس خواند. از ۱۸۹۹ تا ۱۹۲۳، استاد فیزیولوژی یونیورسیتی کالج<ref>University College </ref> لندن بود. او شرایطی را بررسی می‌کرد که باعث خروج مایعات از رگ‌های خونی و ورود آن‌ها به بافت‌ها می‌شود. در ۱۸۹۶، معادلۀ استارلینگ<ref>Starling equilibrium </ref> را ثابت کرد. براساس این معادله، بین فشار هیدروستاتیکی<ref>hydrostatic pressure </ref> که باعث خروج مایعات از مویرگ‌ها می‌شود، و فشار اسمزی<ref>osmotic pressure</ref> که باعث حرکت مایعات از بافت‌ها به درون مویرگ‌ها می‌شود، رابطۀ مستقیم وجود دارد.