اورنگ زیب میرزا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
اورنگ زیب میرزا (تهران1246 - 1284ق) | اورنگ زیب میرزا (تهران1246 - 1284ق) | ||
شاهزادۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]. او پسر پنجاه و هفتم [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی شاه]] بود. به علت آن‌که هنگام فوت فتحعلی‌شاه در 1250ق، برخی از فرزندانش در سنین کودکی بودند و بزرگ‌تری نداشتند که تربیت‌شان کند، سرخود بار آمدند و در سن رشد و بلوغ به هرزگی کشیده شدند. | شاهزادۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]. او پسر پنجاه و هفتم [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی شاه]] بود. به علت آن‌که هنگام فوت فتحعلی‌شاه در 1250ق، برخی از فرزندانش در سنین کودکی بودند و بزرگ‌تری نداشتند که تربیت‌شان کند، سرخود بار آمدند و در سن رشد و بلوغ به هرزگی کشیده شدند. او و برادر تنی کوچکترش، کامران میرزا (پسر پنجاه و ششم فتحعلی‌شاه) نیز از آن جمله بودند. اورنگ زیب میرزا هنگام فوت پدرش، فقط چهار سال داشت و وقتی به سن بلوغ رسید، به بی‌بند و باری معروف بود. او گاهی شعر هم می‌گفت و تخلص‌اش «باسم» بود. | ||
می‌گویند این بیت معروف از اوست: "شب عید است و یار از من چغندر پخته می‌خواهد | |||
گمانش می‌رسد من گنج قارون زیر سر دارم." | |||
گمانش می‌رسد من گنج قارون زیر سر دارم | |||
اورنگ زیب میرزا در 38 سالگی به علت ابتلا به وبا درگذشت. | اورنگ زیب میرزا در 38 سالگی به علت ابتلا به وبا درگذشت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۷
| اورنگ زیب میرزا | |
|---|---|
| زادروز |
تهران1246ق |
| درگذشت | 1284ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاهزادۀ قاجار |
| لقب | متخلص به «باسم» |
| دوره | قاجار |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
| خویشاوندان سرشناس | فتحعلی‌شاه قاجار (پدر)- کامران میرزا (برادر تنی) |
اورنگ زیب میرزا (تهران1246 - 1284ق)
شاهزادۀ قاجار. او پسر پنجاه و هفتم فتحعلی شاه بود. به علت آن‌که هنگام فوت فتحعلی‌شاه در 1250ق، برخی از فرزندانش در سنین کودکی بودند و بزرگ‌تری نداشتند که تربیت‌شان کند، سرخود بار آمدند و در سن رشد و بلوغ به هرزگی کشیده شدند. او و برادر تنی کوچکترش، کامران میرزا (پسر پنجاه و ششم فتحعلی‌شاه) نیز از آن جمله بودند. اورنگ زیب میرزا هنگام فوت پدرش، فقط چهار سال داشت و وقتی به سن بلوغ رسید، به بی‌بند و باری معروف بود. او گاهی شعر هم می‌گفت و تخلص‌اش «باسم» بود.
می‌گویند این بیت معروف از اوست: "شب عید است و یار از من چغندر پخته می‌خواهد
گمانش می‌رسد من گنج قارون زیر سر دارم."
اورنگ زیب میرزا در 38 سالگی به علت ابتلا به وبا درگذشت.