استنهوپ، لیدی هستر لوسی (۱۷۷۶ـ ۱۸۳۹): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِسْتَنْهوپ، لیدی هِستِر لوسی (۱۷۷۶ـ۱۸۳۹)(Stanhope, Lady Hester Lucy)<br> | اِسْتَنْهوپ، لیدی هِستِر لوسی (۱۷۷۶ـ۱۸۳۹)(Stanhope, Lady Hester Lucy)<br> | ||
[[پرونده: 11273600.jpg | بندانگشتی|اِسْتَنْهوپ، | [[پرونده: 11273600.jpg | بندانگشتی|اِسْتَنْهوپ، لیدی هِستِر لوسی]]جهانگرد انگلیسی. خواهرزادۀ ویلیام پیت و منشی و معتمدترین محرم اسرار او بود. پس از مرگ پیت (۱۸۰۶)، راهی سفر شد (۱۸۱۰) و سرانجام در ۱۸۱۴، در میان دروزیان، در جایی دورافتاده در کوه‌های [[لبنان]]، در دیری متروک سکونت گزید و عرب‌های آن نواحی را تحت سلطۀ خود درآورد. جامۀ بومی سرکردگان قبایل عرب مسلمان را بر تن می‌کرد و بسیاری از شعایر دینی آن‌ها را پذیرفت. قبایل بدوی در او به‌چشم پیامبر (ص) می‌نگریستند و احتمالاً او نیز چنین گمانی به‌خود می‌برد. در لشکرکشی ۱۸۳۱ مصر به سوریه، قبایل پیرو خود را به مقاومت دربرابر مصر برانگیخت. ولخرجی‌هایش چنان به‌خاک سیاهش نشاند که از دیدار بسیاری از اروپاییانی که به دیدنش می‌رفتند، پرهیز می‌کرد. سرانجام در فقر و تهی‌دستی درگذشت. پزشک او، چارلز لوئیس مریون، دو کتاب به‌نام‌های ''خاطرات لیدی هستر استنهوپ'' (۱۸۴۵) و ''سفرهای لیدی هستر استنهوپ'' (۱۸۴۶) دربارۀ او نوشته است. | ||
<br><!--11273600--> | <br><!--11273600--> | ||
[[رده:جهانگردی]] | [[رده:جهانگردی]] | ||
[[رده:جهانگردان]] | [[رده:جهانگردان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۶
اِسْتَنْهوپ، لیدی هِستِر لوسی (۱۷۷۶ـ۱۸۳۹)(Stanhope, Lady Hester Lucy)
جهانگرد انگلیسی. خواهرزادۀ ویلیام پیت و منشی و معتمدترین محرم اسرار او بود. پس از مرگ پیت (۱۸۰۶)، راهی سفر شد (۱۸۱۰) و سرانجام در ۱۸۱۴، در میان دروزیان، در جایی دورافتاده در کوه‌های لبنان، در دیری متروک سکونت گزید و عرب‌های آن نواحی را تحت سلطۀ خود درآورد. جامۀ بومی سرکردگان قبایل عرب مسلمان را بر تن می‌کرد و بسیاری از شعایر دینی آن‌ها را پذیرفت. قبایل بدوی در او به‌چشم پیامبر (ص) می‌نگریستند و احتمالاً او نیز چنین گمانی به‌خود می‌برد. در لشکرکشی ۱۸۳۱ مصر به سوریه، قبایل پیرو خود را به مقاومت دربرابر مصر برانگیخت. ولخرجی‌هایش چنان به‌خاک سیاهش نشاند که از دیدار بسیاری از اروپاییانی که به دیدنش می‌رفتند، پرهیز می‌کرد. سرانجام در فقر و تهی‌دستی درگذشت. پزشک او، چارلز لوئیس مریون، دو کتاب به‌نام‌های خاطرات لیدی هستر استنهوپ (۱۸۴۵) و سفرهای لیدی هستر استنهوپ (۱۸۴۶) دربارۀ او نوشته است.