میرزا اسماعیل ممقانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =میرزا اسماعیل ممقانی
|نام =
|نام دیگر=مشهور به حجةالاسلام
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=متخلص به "نیاز"
|زادروز=تبریز
|تاریخ مرگ=تبریز 1317ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیلات ابتدایی نزد علمای تبریز و برای تکمیل آن‌ها و اخذ اجازۀ اجتهاد، در بین‌النهرین (عراق)
| شغل و تخصص اصلی =فقیه و محدث، و از مراجع بزرگ شیخیه
|شغل و تخصص های دیگر= ادیب و شاعر
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =نیل به درجه اجتهاد
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس = آخوند ملا محمد ممقانی (پدر)-  حجةالاسلام میرزا محمد تقی متخلص به نیر (برادر بزرگتر)
|گروه مقاله =تاریخ ایران
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
میرزا اسماعیل (اسمعیل) ممقانی (    - 1317ق)
میرزا اسماعیل (اسمعیل) ممقانی (    - 1317ق)


خط ۸: خط ۳۷:


<br />
<br />
[[رده:فقه و اصول و احکام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۸

میرزا اسماعیل ممقانی
زادروز تبریز
درگذشت تبریز 1317ق
ملیت ایرانی
نام‌های دیگر مشهور به حجةالاسلام
تحصیلات و محل تحصیل تحصیلات ابتدایی نزد علمای تبریز و برای تکمیل آن‌ها و اخذ اجازۀ اجتهاد، در بین‌النهرین (عراق)
شغل و تخصص اصلی فقیه و محدث، و از مراجع بزرگ شیخیه
شغل و تخصص های دیگر ادیب و شاعر
لقب متخلص به "نیاز"
گروه مقاله تاریخ ایران
خویشاوندان سرشناس آخوند ملا محمد ممقانی (پدر)- حجةالاسلام میرزا محمد تقی متخلص به نیر (برادر بزرگتر)
جوایز و افتخارات نیل به درجه اجتهاد

میرزا اسماعیل (اسمعیل) ممقانی ( - 1317ق)

(مشهور به حجةالاسلام) فقیه، محدث، ادیب و شاعر، پسر سوم حجةالاسلام کبیر، آخوند ملا محمد ممقانی (متوفی 1269ق). میرزا اسماعیل در تبریز متولد شد. تحصیلات ابتدایی را نزد علمای تبریز گذراند. سپس برای تکمیل آن‌ها و اخذ اجازۀ اجتهاد به بین‌النهرین (عراق) رفت و پس از نائل شدن به درجه اجتهاد، به تبریز بازگشت. پس از فوت برادر بزرگترش، حجةالاسلام میرزا محمد تقی متخلص به نیر، در 1312ق در تبریز از مراجع بزرگ شیخیه شد.

او از شاگردان ارشد مرحوم آخوند میرزا محمدباقر اسکویی بود و در سامرا نیز در خدمت مرحوم میرزا حسن شیرازی بود و از هر دو هم اجازه اجتهاد داشت. او در ردیف فقهای عظیم‌الشأن به شمار می‌رفت و مردی زاهد، متقی و گوشه‌گیر بود. (همچون اکثر پیشوایان شیخیه که عمدتا مال و املاک چندانی از خود نداشتند و اغلب افرادی زاهد و پرهیزکار بودند.) طبع شعر هم داشت و متخلص به "نیاز" بود. در مدح مولای متقیان نیز قصاید زیبایی سروده است.

میرزا اسماعیل در 1317ق در تبریز درگذشت و جنازه‌اش به نجف اشرف منتقل و در وادی‌السلام به خاک سپرده شد.