صحاف باشی تهرانی، ابراهیم (۱۲۴۳ـ۱۳۰۱ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =سیروس ابراهیم زاده
|عنوان =ابراهیم صحّاف‌باشی ‌تهرانی
|نام =
|نام =
|نام دیگر=
|نام دیگر=
خط ۶: خط ۶:
|نام مستعار=
|نام مستعار=
|لقب=
|لقب=
|زادروز=اردبیل ۱۳۱۶ش
|زادروز=۱۲۴۳ش
|تاریخ مرگ=
|تاریخ مرگ=۱۳۰۱ش
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تیاتر در مدرسه هنرهای دراماتیک و موسیقی بیرمنگام (انگلستان، ۱۳۵۸)، زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران
|تحصیلات و محل تحصیل=  
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر
| شغل و تخصص اصلی =بازرگان
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|سبک =
خط ۱۸: خط ۱۸:
|سمت =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =نمایش فرنگی و شبی خون (هر دو نوشته و به کارگردانی خودش)؛ نمایش رادیویی آن سوی پرده ها؛ فیلم کمال الملک (۱۳۶۲)
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =ناهید کبیری (همسر)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =تیاتر
|گروه مقاله =سینما
|دوره =
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|فعالیت های مهم =نخستین مؤسس سالن سینما
|رشته =
|رشته =
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
خط ۲۸: خط ۲۸:
}}
}}
ابراهیم صحّاف‌باشی ‌تهرانی ‌‌(۱۲۴۳ـ ۱۳۰۱ش)<br>
ابراهیم صحّاف‌باشی ‌تهرانی ‌‌(۱۲۴۳ـ ۱۳۰۱ش)<br>
[[پرونده: 27015800.jpg | بندانگشتی|ابراهیم صحّاف‌باشی ‌تهرانی]]بازرگان و نخستین مؤسس سالن سینما در ایران. در یکی از سفرهایش به اروپا، یک‌ دستگاه‌ آپارات‌ و مقداری‌ فیلمِ‌ یک‌حلقه‌ای‌ خرید. آنچه‌ در این‌ سفرها تهیه‌ می‌کرد به‌قصد فروش‌ در مغازه‌اش‌ بود؛ اما دستگاه‌ سینماتوگراف‌، پردۀ نمایش ‌و فیلم‌هایی‌ را که‌ از فرنگ‌ آورده‌ بود برای‌ خود نگه‌ داشت‌. صحاف‌باشی پشت‌ مغازۀ‌ عتيقه‌فروشی‌اش‌ را به‌ سالن‌ سینما تبدیل‌ کرد‌ و از ماه رمضان ۱۳۲۲ق/۱۲۸۴ش نمایش‌ فیلم‌ را شروع کرد. فیلم‌هایش، که اغلب محصول استودیو پاته بودند، اعیان و اشراف را به سینما می‌کشاند؛ او فیلم‌ها را از روسیه‌ وارد می‌کرد، یا از تاجران‌ اروپایی می‌خرید؛ بهای‌ِ بلیت‌ سینما یک‌ تا پنج‌ ریال‌ بود. مدتی‌ بعد به‌دلیل تحت فشار قرار‌گرفتن از سوی مقامات دولتی، فعالیت‌هایش را متوقف‌ کرد. در ۱۲۸۶ش دستگاه‌ سینماتوگراف‌ و پرده‌های نمایش را به‌ آرتاشس‌ پاتماگریان‌ (اردشیرخان‌ ارمنی‌) فروخت‌ و با‌ همسر و سه‌ فرزندش‌ به‌ کربلا و از آن‌جا به هندوستان‌ رفت، و مدتی‌ بعد فوت‌ کرد.
[[پرونده: 27015800.jpg | بندانگشتی|ابراهیم صحّاف‌باشی ‌تهرانی]]بازرگان و نخستین مؤسس سالن سینما در ایران. در یکی از سفرهایش به اروپا، یک‌ دستگاه‌ آپارات‌ و مقداری‌ فیلم یک‌حلقه‌ای‌ خرید. آنچه‌ در این‌ سفرها تهیه‌ می‌کرد به‌قصد فروش‌ در مغازه‌اش‌ بود؛ اما دستگاه‌ سینماتوگراف‌، پردۀ نمایش ‌و فیلم‌هایی‌ را که‌ از فرنگ‌ آورده‌ بود برای‌ خود نگه‌ داشت‌. صحاف‌باشی پشت‌ مغازۀ‌ عتيقه‌فروشی‌اش‌ را به‌ سالن‌ سینما تبدیل‌ کرد‌ و از ماه رمضان ۱۳۲۲ق/۱۲۸۴ش نمایش‌ فیلم‌ را شروع کرد. فیلم‌هایش، که اغلب محصول استودیو پاته بودند، اعیان و اشراف را به سینما می‌کشاند؛ او فیلم‌ها را از [[روسیه|روسیه‌]] وارد می‌کرد، یا از تاجران‌ اروپایی می‌خرید؛ بهای‌ بلیت‌ سینما یک‌ تا پنج‌ ریال‌ بود. مدتی‌ بعد به‌دلیل تحت فشار قرار‌گرفتن از سوی مقامات دولتی، فعالیت‌هایش را متوقف‌ کرد. در ۱۲۸۶ش دستگاه‌ سینماتوگراف‌ و پرده‌های نمایش را به‌ [[پاتماگریان، آرتاشس (تبریز ۱۲۴۲ـ۱۳۰۷ش)|آرتاشس‌ پاتماگریان‌]] (اردشیرخان‌ ارمنی‌) فروخت‌ و با‌ همسر و سه‌ فرزندش‌ به‌ [[کربلا]] و از آن‌جا به [[هندوستان|هندوستان‌]] رفت، و مدتی‌ بعد فوت‌ کرد.
<br><!--27015800-->
<br><!--27015800-->
[[رده:سینما]]
[[رده:سینما]]
[[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]]
[[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۳۷

ابراهیم صحّاف‌باشی ‌تهرانی
زادروز ۱۲۴۳ش
درگذشت ۱۳۰۱ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی بازرگان
گروه مقاله سینما

ابراهیم صحّاف‌باشی ‌تهرانی ‌‌(۱۲۴۳ـ ۱۳۰۱ش)

ابراهیم صحّاف‌باشی ‌تهرانی

بازرگان و نخستین مؤسس سالن سینما در ایران. در یکی از سفرهایش به اروپا، یک‌ دستگاه‌ آپارات‌ و مقداری‌ فیلم یک‌حلقه‌ای‌ خرید. آنچه‌ در این‌ سفرها تهیه‌ می‌کرد به‌قصد فروش‌ در مغازه‌اش‌ بود؛ اما دستگاه‌ سینماتوگراف‌، پردۀ نمایش ‌و فیلم‌هایی‌ را که‌ از فرنگ‌ آورده‌ بود برای‌ خود نگه‌ داشت‌. صحاف‌باشی پشت‌ مغازۀ‌ عتيقه‌فروشی‌اش‌ را به‌ سالن‌ سینما تبدیل‌ کرد‌ و از ماه رمضان ۱۳۲۲ق/۱۲۸۴ش نمایش‌ فیلم‌ را شروع کرد. فیلم‌هایش، که اغلب محصول استودیو پاته بودند، اعیان و اشراف را به سینما می‌کشاند؛ او فیلم‌ها را از روسیه‌ وارد می‌کرد، یا از تاجران‌ اروپایی می‌خرید؛ بهای‌ بلیت‌ سینما یک‌ تا پنج‌ ریال‌ بود. مدتی‌ بعد به‌دلیل تحت فشار قرار‌گرفتن از سوی مقامات دولتی، فعالیت‌هایش را متوقف‌ کرد. در ۱۲۸۶ش دستگاه‌ سینماتوگراف‌ و پرده‌های نمایش را به‌ آرتاشس‌ پاتماگریان‌ (اردشیرخان‌ ارمنی‌) فروخت‌ و با‌ همسر و سه‌ فرزندش‌ به‌ کربلا و از آن‌جا به هندوستان‌ رفت، و مدتی‌ بعد فوت‌ کرد.