کلیمت، گوستاف (۱۸۶۲ـ۱۹۱۸): تفاوت میان نسخه‌ها

</ref>(آرنوو<ref>art nouveau </ref>) تأثیر گرفت و در ۱۸۹۷ از مؤسسان گروه انشعاب وین<ref>Vienna Sezession</ref> بود. نقاشی‌هایش اغلب شهوت‌برانگیزند، و جلوۀ مرصّعی همانند موزائیک<ref> Mosaic </ref> دارند، ازجمله تابلوی ''بوسه''<ref>''The Kiss''</ref> (۱۹۰۹، موزۀ هنرهای زیبای استراسبورگ<ref> Musée des Beaux-Arts, Strasbourg</ref>). در میان تک‌چهره‌های بسیاری که کشید، ''یودیت اول''<ref> ''Judith I ''</ref> (۱۹۰۱، نگارخانۀ اتریش<ref>Osterreichische Galerie</ref>، وین<ref> Vienna</ref>) درخور ذکر است. فرم‌های آکادمیکی که در انبوه عناصر تزیینیِ تکرار‌شونده پنهان شده‌اند، مشخصۀ نقاشی‌ها و دیگر آثار تزیینی اوست (ازجمله موزائیک‌هایی که برای کاخ استوکله<ref> Palais Stoclet </ref> در بروکسل اجرا کرد). بخش‌های تزیینی و زمینه‌های طلایی آثارش از موزائیک‌های بیزانسی<ref>Byzantine </ref> مایه می‌گیرند، حال آن که تصاویرش از زنان، به‌صورت موجوداتی اغواگر و خطرناک، واجد ویژگی شاخص دورۀ انحطاطِ<ref>decadence </ref> آخر قرن&nbsp;نوزده‌اند. برخی از آثارش عبارت‌اند از تخته‌نگارۀ<ref> ''Panel ''</ref> ''حقوق''<ref>''Jurisprudence''</ref> (۱۹۰۳ـ۱۹۰۷، که در ۱۹۴۵ ازبین رفت)، و زن آرمانیِ او با نام ''پالاس آتنه''<ref> ''Pallas Athene''</ref>. اثر دیگری از کلیمت با نام ''تصویر یک زن''<ref> ''Portrait of a Lady ''</ref> در فوریۀ ۱۹۹۷ از نگارخانه‌ای در پیاچنتسا<ref>Piazza</ref>ی ایتالیا ربوده شد؛ این سرقت هنگامی رخ داد که آثار ذی‌قیمت نگارخانه‌ای را برای برگزاری نمایشگاهی در ماه مارس جا‌به‌جا می‌کردند.