میرزا ابوالفضل ساوجی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
میرزا ابوالفضل ساوجی (۱۲۴۷ - ۱۳۱۲ق)
#تغییر_مسیر [[ابوالفضل ساوجی، محمد (ساوه ۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۱۲ق)]]<br />  
 
خوشنویس، ادیب، شاعر، و طبیب حاذق و معروف زمان [[ناصرالدین شاه قاجار]]. او از اطبای عهد [[قاجاریه، سلسله|قاجاریه]] و از جمله چند نفر دانشمندی بود که در تألیف [[نامه دانشوران]] و دیگر کتاب‌های منسوب به [[اعتمادالسلطنه، محمدحسن ( ـ۱۳۱۳ق)|محمد حسن خان اعتمادالسلطنه]] دست داشته‌ است. پدرش میرزا فضل‌ الله نیز از اطبای مشهور و از دانشوران و خوشنویسان نامدار دوران فتحعلی شاه قاجار بوده است.
 
همواره بین او و حاجی شیخ مهدی شمس‌العلماء عبدالرب‌آبادی قزوینی (دیگر فرد فعال در تألیف نامه دانشوران و کتب دیگر) رقابت و خصومت شدید بوده و علیه یکدیگر کارشکنی می‌کرده‌اند.
 
خاندان ساوجی، خاندانی اصیل و فرهیخته‌ بودند که از دوران صفوی تا دورۀ معاصر نسل اندر نسل همگی هنرمند و دانشمند بوده‌اند. میرزا ابوالفضل از بازماندگان ایل شاملو بود كه در دوران [[صفویه]] در خراسان می‌زیستند و بعد در ساوه اقامت گزیدند. میرزا ابوالفضل در ساوه متولد شد و در تهران رشد و پرورش پیدا کرد. او علوم متداول زمان خود همچون طب، حكمت، ریاضی، ادبیات و هنر خوشنویسی را در تهران آموخت. ۲۳ ساله بود كه در زمرۀ دانشمندان تراز اول ایران درآمد و به همین علت، هنگام تألیف نامۀ دانشوران ناصری او یكی از چهار نفری بود كه برای تدوین آن انتخاب شد و سهم بزرگی در تدوین آن دانشنامه داشت. 
 
او طبیب خانوادگی بعضی از شاهزادگان و اعیان عصر ناصری بود و از خزانۀ دولتی مستمری می‌گرفت. در كتابت خطوط [[نستعلیق، خط|نستعلیق]]، شكستۀ نستعلیق، شکسته تعلیق و [[نسخ، خط|نسخ]] نیز از استادان مسلم بود و كتیبه‌های بسیاری از بناهای سلطنتی دورۀ ناصری به قلم او بوده است. میرزا ابوالفضل ساوجی پدر ذبیح بهروز، نویسنده، پژوهشگر و شاعر نامی معاصر است.
 
پس از مرگ، پیکرش را در مقبرۀ میرزا زین‌العابدین (امام جمعۀ تهران در روزگار ناصرالدین شاه) معروف به «[[سرقبر آقا]]» در جنوب تهران به خاک سپردند.<br />  
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:دوره قاجار]]
[[رده:دوره قاجار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۶