اسکات، رابرت (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=رابرت اسکات|نام=Robert Scott|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=دِوُنپورت ۱۸۶۸م|تاریخ مرگ=۱۹۱۲م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نظامی|شغل و تخصص های دیگر=کاشف و جهانگرد|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=جهانگردی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:11301300-1.jpg|بندانگشتی]]اِسکات، رابِرت (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲)(Scott, Robert) | |||
اِسکات، رابِرت (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲)(Scott,Robert) | |||
افسر نیروی دریایی بریتانیا و کاشف جنوبگان<ref>Antarctica</ref>. متولد دِوُنپورت<ref>Devonport | افسر نیروی دریایی بریتانیا و کاشف [[جنوبگان، شبه جزیره|جنوبگان]]<ref>Antarctica</ref>. متولد [[دونپورت|دِوُنپورت]]<ref>Devonport | ||
</ref>، انگلستان. اسکات در ۱۴سالگی وارد نیروی دریایی سلطنتی<ref>Royal Navy </ref> شد. در ۱۹۰۰، ریاست اکتشافات ملی جنوبگان<ref>National Antractic Expedition</ref> را برعهده گرفت. در ۱۹۰۱، انگلستان را ترک کرد و در سواحل تنگۀ مک‌مردو<ref> McMurdo </ref>، در جنوبگان، یک پایگاه خشکی دایر کرد. در شرق یخپهنۀ راس<ref>Ross Ice Shelf </ref> به اکتشاف پرداخت و شبه‌جزیرۀ ادوارد هفتم<ref>Edward VII </ref> را نام‌گذاری و با سورتمه تا ویکتوریا لند<ref>Victoria Land </ref> سفر کرد. این مأموریت در ۱۹۰۴ به‌پایان رسید. در ۱۹۱۰، دومین سفر اکتشافی خود را به جنوبگان، با هدف رسیدن به قطب جنوب<ref>South Pole</ref>، آغاز کرد. این‌بار نیز در تنگۀ مک‌مِردو به خشکی گام نهاد و با چهار همراه، ۲,۹۶۴ کیلومتر را با سورتمه پیمود که طولانی‌ترین سفر با سورتمه در مناطق قطبی به‌شمار می‌رود. در ۱۷ ژانویه ۱۹۱۲، به جنوبی‌ترین نقطۀ قطبی رسید و چادر و پرچم روآلد آموندسن<ref> Roald Amundsen</ref>، کاشف نروژی، را که پنج هفته زودتر به هدف رسیده بود، پیدا کرد. در مسیر بازگشت، هر پنج نفر جان خود را از دست دادند. هشت ماه بعد، گروه تجسس اجساد و اسناد گران‌بهایی را که در چادر آن‌ها باقی مانده بود کشف کرد. خاطرات روزانۀ اسکات و سایر اسنادی که از او باقی مانده بود در ۱۹۱۳ به چاپ رسید. | </ref>، [[انگلستان]]. اسکات در ۱۴سالگی وارد نیروی دریایی سلطنتی<ref>Royal Navy </ref> شد. در ۱۹۰۰، ریاست اکتشافات ملی جنوبگان<ref>National Antractic Expedition</ref> را برعهده گرفت. در ۱۹۰۱، انگلستان را ترک کرد و در سواحل تنگۀ مک‌مردو<ref> McMurdo </ref>، در جنوبگان، یک پایگاه خشکی دایر کرد. در شرق یخپهنۀ راس<ref>Ross Ice Shelf </ref> به اکتشاف پرداخت و شبه‌جزیرۀ [[ادوارد هفتم (۱۸۴۱ـ۱۹۱۰م)|ادوارد هفتم]]<ref>Edward VII </ref> را نام‌گذاری و با سورتمه تا ویکتوریا لند<ref>Victoria Land </ref> سفر کرد. این مأموریت در ۱۹۰۴ به‌پایان رسید. در ۱۹۱۰، دومین سفر اکتشافی خود را به جنوبگان، با هدف رسیدن به قطب جنوب<ref>South Pole</ref>، آغاز کرد. این‌بار نیز در تنگۀ مک‌مِردو به خشکی گام نهاد و با چهار همراه، ۲,۹۶۴ کیلومتر را با سورتمه پیمود که طولانی‌ترین سفر با سورتمه در مناطق قطبی به‌شمار می‌رود. در ۱۷ ژانویه ۱۹۱۲، به جنوبی‌ترین نقطۀ قطبی رسید و چادر و پرچم [[آموندسن، روآل (۱۸۷۲ـ۱۹۲۸)|روآلد آموندسن]]<ref> Roald Amundsen</ref>، کاشف نروژی، را که پنج هفته زودتر به هدف رسیده بود، پیدا کرد. در مسیر بازگشت، هر پنج نفر جان خود را از دست دادند. هشت ماه بعد، گروه تجسس اجساد و اسناد گران‌بهایی را که در چادر آن‌ها باقی مانده بود کشف کرد. خاطرات روزانۀ اسکات و سایر اسنادی که از او باقی مانده بود در ۱۹۱۳ به چاپ رسید. | ||
<br /> | |||
---- | ---- | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
[[Category:کاشفان]] | [[Category:کاشفان]] | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:امور نظامی و نظامی گری]] | |||
[[رده:اشخاص نظامی قرن 19 و20، سازمان ها و گروه ها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۱
| رابرت اسکات Robert Scott | |
|---|---|
| زادروز |
دِوُنپورت ۱۸۶۸م |
| درگذشت | ۱۹۱۲م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نظامی |
| شغل و تخصص های دیگر | کاشف و جهانگرد |
| گروه مقاله | جهانگردی |
اِسکات، رابِرت (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲)(Scott, Robert)
افسر نیروی دریایی بریتانیا و کاشف جنوبگان[۱]. متولد دِوُنپورت[۲]، انگلستان. اسکات در ۱۴سالگی وارد نیروی دریایی سلطنتی[۳] شد. در ۱۹۰۰، ریاست اکتشافات ملی جنوبگان[۴] را برعهده گرفت. در ۱۹۰۱، انگلستان را ترک کرد و در سواحل تنگۀ مک‌مردو[۵]، در جنوبگان، یک پایگاه خشکی دایر کرد. در شرق یخپهنۀ راس[۶] به اکتشاف پرداخت و شبه‌جزیرۀ ادوارد هفتم[۷] را نام‌گذاری و با سورتمه تا ویکتوریا لند[۸] سفر کرد. این مأموریت در ۱۹۰۴ به‌پایان رسید. در ۱۹۱۰، دومین سفر اکتشافی خود را به جنوبگان، با هدف رسیدن به قطب جنوب[۹]، آغاز کرد. این‌بار نیز در تنگۀ مک‌مِردو به خشکی گام نهاد و با چهار همراه، ۲,۹۶۴ کیلومتر را با سورتمه پیمود که طولانی‌ترین سفر با سورتمه در مناطق قطبی به‌شمار می‌رود. در ۱۷ ژانویه ۱۹۱۲، به جنوبی‌ترین نقطۀ قطبی رسید و چادر و پرچم روآلد آموندسن[۱۰]، کاشف نروژی، را که پنج هفته زودتر به هدف رسیده بود، پیدا کرد. در مسیر بازگشت، هر پنج نفر جان خود را از دست دادند. هشت ماه بعد، گروه تجسس اجساد و اسناد گران‌بهایی را که در چادر آن‌ها باقی مانده بود کشف کرد. خاطرات روزانۀ اسکات و سایر اسنادی که از او باقی مانده بود در ۱۹۱۳ به چاپ رسید.