یدالله صمدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}}[[پرونده:2042161874.jpg|جایگزین=یدالله صمدی|بندانگشتی|یدالله صمدی|340x340پیکسل]]یداالله صمدی (مراغه 10 اردیبهشت 1331ش- شیراز 3 مهر 1397ش) | }}[[پرونده:2042161874.jpg|جایگزین=یدالله صمدی|بندانگشتی|یدالله صمدی|340x340پیکسل]]یداالله صمدی (مراغه 10 اردیبهشت 1331ش- شیراز 3 مهر 1397ش) | ||
کارگردان ایرانی سینما و تلویزیون. صمدی نویسنده و تهیه‌کننده‌ی بعضی از ساخته‌های خودش هم بوده است. در گونه‌های سینمایی متعددی چون کمدی، حماسی، جنایی، تریلر روان‌‌شناختی و درام فیلم ساخته است. وی دارای نشان (مدرک) درجه یک هنری (معادل دکترا) از شورای ارزشیابی هنرمندان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. صمدی با ساخت اولین فیلمش (مردی که زیاد می‌دانست) که اثری کمیک بود، برنده‌ی سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از [[سومین دوره جشنواره فیلم فجر]] شد، پنج سال بعد فیلم ''ساوالان'' در بخش‌های بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه نامزد دریافت جایزه‌ی [[هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر]] بود، در دومین تجربه‌ی ساخت فیلم کمدی (آپارتمان شماره سیزده) سیمرغ بلورین بهترین فیلم و بهترین فیلم‌نامه‌ی [[نهمین دوره جشنواره فیلم فجر]] را از آن خود کرد و علاوه بر این نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی جشنواره هم بود. علاوه بر اینها یا برخی از آثار صمدی چون ''اتوبوس'' از پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران در زمان خود بوده‌اند یا چون ''دمرل'' و ''ساوالان'' و ''دو نفر و نصفی'' و حتی سریال ''شوق پرواز'' مورد توجه زیاد مخاطبان قرار گرفته‌اند یا چون ''ایستگاه و سارای'' مورد توجه منتقدان سینمایی. داستان برخی از فیلم‌های صمدی (چون اتوبوس) در آذربایجان رخ می‌دهد و جز این، او در تعدادی از آثار شاخص و تحسین‌شده‌اش (مثل ساوالان و سارای) به فرهنگ بومی آذربایجان پرداخته است. | کارگردان ایرانی سینما و تلویزیون. صمدی نویسنده و تهیه‌کننده‌ی بعضی از ساخته‌های خودش هم بوده است. در گونه‌های سینمایی متعددی چون کمدی، حماسی، جنایی، تریلر روان‌‌شناختی و درام فیلم ساخته است. وی دارای نشان (مدرک) درجه یک هنری (معادل دکترا) از شورای ارزشیابی هنرمندان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. صمدی با ساخت اولین فیلمش (مردی که زیاد می‌دانست) که اثری کمیک بود، برنده‌ی سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از [[سومین دوره جشنواره فیلم فجر]] شد، پنج سال بعد فیلم ''ساوالان'' در بخش‌های بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه نامزد دریافت جایزه‌ی [[هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر]] بود، در دومین تجربه‌ی ساخت فیلم کمدی (''آپارتمان شماره سیزده'') سیمرغ بلورین بهترین فیلم و بهترین فیلم‌نامه‌ی [[نهمین دوره جشنواره فیلم فجر]] را از آن خود کرد و علاوه بر این نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی جشنواره هم بود. علاوه بر اینها یا برخی از آثار صمدی چون ''اتوبوس'' از پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران در زمان خود بوده‌اند یا چون ''دمرل'' و ''ساوالان'' و ''دو نفر و نصفی'' و حتی سریال ''شوق پرواز'' مورد توجه زیاد مخاطبان قرار گرفته‌اند یا چون ''ایستگاه و سارای'' مورد توجه منتقدان سینمایی. داستان برخی از فیلم‌های صمدی (چون ''اتوبوس'') در آذربایجان رخ می‌دهد و جز این، او در تعدادی از آثار شاخص و تحسین‌شده‌اش (مثل ساوالان و سارای) به فرهنگ بومی آذربایجان پرداخته است. | ||
یدالله صمدی فعالیت هنری را از سال 1351 با دستیاری کارگردان فیلم تختخواب سه‌نفره (نصرت کریمی- 1351) آغاز کرد و تا سال 1363 که خود اولین فیلمش را ساخت در چند فیلم سینمایی دستیار کارگردانانی چون [[شهیار قنبری]]، [[حسین زندباف]]، حبیب کاووش و حسن هدایت بود. وی طی حدود 30 سال فیلم‌سازی، 13 فیلم سینمایی و دومجموعه‌ی تلویزیونی ساخت، چند دوره داور جشنواره فیلم فجر و سه سال (1377- 1380) مدیر عامل خانه سینما بود و علاوه بر آن ریاست کانون کارگردانان سینمای ایران را نیز برعهده داشت. صمدی طی سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰، سریال | یدالله صمدی فعالیت هنری را از سال 1351 با دستیاری کارگردان فیلم تختخواب سه‌نفره (نصرت کریمی- 1351) آغاز کرد و تا سال 1363 که خود اولین فیلمش را ساخت در چند فیلم سینمایی دستیار کارگردانانی چون [[شهیار قنبری]]، [[حسین زندباف]]، حبیب کاووش و حسن هدایت بود. وی طی حدود 30 سال فیلم‌سازی، 13 فیلم سینمایی و دومجموعه‌ی تلویزیونی ساخت، چند دوره داور جشنواره فیلم فجر و سه سال (1377- 1380) مدیر عامل خانه سینما بود و علاوه بر آن ریاست کانون کارگردانان سینمای ایران را نیز برعهده داشت. صمدی طی سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰، سریال ''شوق پرواز'' را درباره‌ی زندگی شهید [[عباس بابایی]]، به سفارش بنیاد شهید و امور ایثارگران، برای شبکه‌ی اوّل سیما کارگردانی کرد و این نخستین تجربه‌ی تلویزیونی او به شمار می‌رفت که با موفقیت و استقبال چشم‌گیری مواجه شد. صمدی تلاش کرده بود روایتی متفاوت و ملموس از زندگی این شهید ارائه دهد و همین امر ''شوق پرواز'' را به سریالی جذاب و به دور از هرگونه شعارزدگی تبدیل کرده بود. | ||
یدالله صمدی به دنبال عوارض پس از پیوند کبد، در بیمارستان | یدالله صمدی به دنبال عوارض پس از پیوند کبد، در بیمارستان «ابوعلی سینا»ی شیراز درگذشت. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
*''شهرآشوب'' (کارگردان، ۱۳۸۴) | *''شهرآشوب'' (کارگردان، ۱۳۸۴) | ||
*''بانوی من'' (کارگردان و نویسنده، ۱۳۸۱) | *''بانوی من'' (کارگردان و نویسنده، ۱۳۸۱) | ||
*''سارای'' | *''سارای'' (کارگردان و نویسنده و تهیه‌کننده، ۱۳۷۶) | ||
*''معجزه‌ی خنده'' (کارگردان و تهیه‌کننده، ۱۳۷۵) | *''معجزه‌ی خنده'' (کارگردان و تهیه‌کننده، ۱۳۷۵) | ||
*''دمرل'' (کارگردان و نویسنده، ۱۳۷۲) | *''دمرل'' (کارگردان و نویسنده، ۱۳۷۲) | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۱۷
| یدالله صمدی | |
|---|---|
| زادروز |
مراغه 10 اردیبهشت 1331ش |
| درگذشت | شیراز 3 مهر 1397ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان سینما و تلویزیون |
| آثار | شوق پرواز (سریال تلویزیونی، ۱۳۸۸)؛ سارای (۱۳۷۶)؛ ساوالان (۱۳۶۸)؛ اتوبوس (۱۳۶۴) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه از دوره‌های سوم و نهم جشنواره فیلم فجر |
یداالله صمدی (مراغه 10 اردیبهشت 1331ش- شیراز 3 مهر 1397ش)
کارگردان ایرانی سینما و تلویزیون. صمدی نویسنده و تهیه‌کننده‌ی بعضی از ساخته‌های خودش هم بوده است. در گونه‌های سینمایی متعددی چون کمدی، حماسی، جنایی، تریلر روان‌‌شناختی و درام فیلم ساخته است. وی دارای نشان (مدرک) درجه یک هنری (معادل دکترا) از شورای ارزشیابی هنرمندان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. صمدی با ساخت اولین فیلمش (مردی که زیاد می‌دانست) که اثری کمیک بود، برنده‌ی سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سومین دوره جشنواره فیلم فجر شد، پنج سال بعد فیلم ساوالان در بخش‌های بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه نامزد دریافت جایزه‌ی هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر بود، در دومین تجربه‌ی ساخت فیلم کمدی (آپارتمان شماره سیزده) سیمرغ بلورین بهترین فیلم و بهترین فیلم‌نامه‌ی نهمین دوره جشنواره فیلم فجر را از آن خود کرد و علاوه بر این نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی جشنواره هم بود. علاوه بر اینها یا برخی از آثار صمدی چون اتوبوس از پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران در زمان خود بوده‌اند یا چون دمرل و ساوالان و دو نفر و نصفی و حتی سریال شوق پرواز مورد توجه زیاد مخاطبان قرار گرفته‌اند یا چون ایستگاه و سارای مورد توجه منتقدان سینمایی. داستان برخی از فیلم‌های صمدی (چون اتوبوس) در آذربایجان رخ می‌دهد و جز این، او در تعدادی از آثار شاخص و تحسین‌شده‌اش (مثل ساوالان و سارای) به فرهنگ بومی آذربایجان پرداخته است.
یدالله صمدی فعالیت هنری را از سال 1351 با دستیاری کارگردان فیلم تختخواب سه‌نفره (نصرت کریمی- 1351) آغاز کرد و تا سال 1363 که خود اولین فیلمش را ساخت در چند فیلم سینمایی دستیار کارگردانانی چون شهیار قنبری، حسین زندباف، حبیب کاووش و حسن هدایت بود. وی طی حدود 30 سال فیلم‌سازی، 13 فیلم سینمایی و دومجموعه‌ی تلویزیونی ساخت، چند دوره داور جشنواره فیلم فجر و سه سال (1377- 1380) مدیر عامل خانه سینما بود و علاوه بر آن ریاست کانون کارگردانان سینمای ایران را نیز برعهده داشت. صمدی طی سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰، سریال شوق پرواز را درباره‌ی زندگی شهید عباس بابایی، به سفارش بنیاد شهید و امور ایثارگران، برای شبکه‌ی اوّل سیما کارگردانی کرد و این نخستین تجربه‌ی تلویزیونی او به شمار می‌رفت که با موفقیت و استقبال چشم‌گیری مواجه شد. صمدی تلاش کرده بود روایتی متفاوت و ملموس از زندگی این شهید ارائه دهد و همین امر شوق پرواز را به سریالی جذاب و به دور از هرگونه شعارزدگی تبدیل کرده بود.
یدالله صمدی به دنبال عوارض پس از پیوند کبد، در بیمارستان «ابوعلی سینا»ی شیراز درگذشت.
کارنامه‌ی هنری
- پدر آن دیگری (کارگردان و نویسنده، ۱۳۹۳)
- هفت‌سین (کارگردانی سریال تلویزیونی، ۱۳۹۲)
- شوق پرواز (کارگردانی سریال تلویزیونی، ۱۳۸۸)
- کلانتری غیرانتفاعی (کارگردان، ۱۳۸۷)
- شهرآشوب (کارگردان، ۱۳۸۴)
- بانوی من (کارگردان و نویسنده، ۱۳۸۱)
- سارای (کارگردان و نویسنده و تهیه‌کننده، ۱۳۷۶)
- معجزه‌ی خنده (کارگردان و تهیه‌کننده، ۱۳۷۵)
- دمرل (کارگردان و نویسنده، ۱۳۷۲)
- دو نفر و نصفی (کارگردان و نویسنده، ۱۳۷۰)
- آپارتمان شماره ۱۳ (کارگردان و نویسنده و تهیه‌کننده، ۱۳۶۹)
- ساوالان (کارگردان و نویسنده، ۱۳۶۸)
- ایستگاه (کارگردان، ۱۳۶۶)
- اتوبوس (کارگردان، ۱۳۶۴)
- مردی که زیاد می‌دانست (کارگردان، ۱۳۶۳)