اسکلت فضایی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِسکلت فضایی (space-frame)<br/> در | اِسکلت فضایی (space-frame)<br /> در [[معماری]]، نوعی اسکلت‌بندی سازه‌ای سبُک و مثلث‌بندی‌شده، که طوری طراحی می‌شود تا مقاومت آن در برابر بارهای اِعمالی یکنواخت باشد. در اصل برای ساخت دهانه‌های وسیع، همچون سالن‌های نمایشگاه‌ها، ورزشگاه‌ها، و آشیانه‌های هواپیما، به‌کار می‌رود. [[برج ایفل]]<ref>Eiffel Tower </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]] (۱۸۸۹) یک اسکلت‌بندی فضایی با تیرهای فولادی پرچ‌کاری شده است. [[گنبد ژیودزیک|گنبد ژئودِزیک]] (گنبد نیم‌کره‌ای)<ref>geodesic dome | ||
</ref> باک‌مینستر فولر<ref> Buckminster Fuller | </ref> [[فولر، باک مینستر (۱۸۹۵ـ۱۹۸۳)|باک‌مینستر فولر]]<ref> Buckminster Fuller | ||
</ref>، از ابداعات معاصر در این زمینه است ـ نوعی اسکلتِ فضایی پوسته‌ای، که با پلاستیک، تخته‌چندلا، یا ورق فلزی پوشانده می‌شود. اَلگزاندر گراهام بل<ref>Alexander Graham Bell</ref> اسکلت‌بندی فضایی متشکل از قاب‌های چهاروجهی را اختراع کرد (۱۹۰۳ـ۱۹۰۷)، و با استفاده از آن برجی با ارتفاع ۲۳ متر ساخت که وزن آن فقط | </ref>، از ابداعات معاصر در این زمینه است ـ نوعی اسکلتِ فضایی پوسته‌ای، که با پلاستیک، تخته‌چندلا، یا ورق فلزی پوشانده می‌شود. [[بل، الگزاندر گراهام (۱۸۴۷ـ۱۹۲۲)|اَلگزاندر گراهام بل]]<ref>Alexander Graham Bell</ref> اسکلت‌بندی فضایی متشکل از قاب‌های چهاروجهی را اختراع کرد (۱۹۰۳ـ۱۹۰۷)، و با استفاده از آن برجی با ارتفاع ۲۳ متر ساخت که وزن آن فقط ۴.۶ تن بود. بهره‌گیری از اسکلت‌بندی فضایی در ساخت ایستگاه‌های فضایی و تلسکوپ‌های فضایی، به سبب سبُکی و سهولت نصب، در دستِ بررسی و تحقیق است. | ||
| | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:معماری]] [[Category:عناصر و مواد]] | [[Category:معماری]] | ||
[[Category:عناصر و مواد]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۶
اِسکلت فضایی (space-frame)
در معماری، نوعی اسکلت‌بندی سازه‌ای سبُک و مثلث‌بندی‌شده، که طوری طراحی می‌شود تا مقاومت آن در برابر بارهای اِعمالی یکنواخت باشد. در اصل برای ساخت دهانه‌های وسیع، همچون سالن‌های نمایشگاه‌ها، ورزشگاه‌ها، و آشیانه‌های هواپیما، به‌کار می‌رود. برج ایفل[۱]، پاریس (۱۸۸۹) یک اسکلت‌بندی فضایی با تیرهای فولادی پرچ‌کاری شده است. گنبد ژئودِزیک (گنبد نیم‌کره‌ای)[۲] باک‌مینستر فولر[۳]، از ابداعات معاصر در این زمینه است ـ نوعی اسکلتِ فضایی پوسته‌ای، که با پلاستیک، تخته‌چندلا، یا ورق فلزی پوشانده می‌شود. اَلگزاندر گراهام بل[۴] اسکلت‌بندی فضایی متشکل از قاب‌های چهاروجهی را اختراع کرد (۱۹۰۳ـ۱۹۰۷)، و با استفاده از آن برجی با ارتفاع ۲۳ متر ساخت که وزن آن فقط ۴.۶ تن بود. بهره‌گیری از اسکلت‌بندی فضایی در ساخت ایستگاه‌های فضایی و تلسکوپ‌های فضایی، به سبب سبُکی و سهولت نصب، در دستِ بررسی و تحقیق است.