اشترووه، اوتو فون (۱۸۹۷ـ۱۹۶۳): تفاوت میان نسخه‌ها

}}اخترشناس امریکایی زادۀ روس، و مبدع طیف‌نگارِ سحابی<ref>nebular spectrograph

</ref>. در ۱۹۳۸ وجود هیدروژن یونیده<ref>ionized hydrogen</ref> را در مادۀ بین ستاره‌ای<ref> interstellar matter </ref> نشان داد. همچنین، نشان داد که هیدروژن بین ستاره‌ای در صفحه کهکشانی<ref>galactic plane </ref> متراکم شده است. پسر [[اشترووه، لودویگ فون (۱۸۵۸ـ۱۹۲۰)|لودویگ فون اشترووه]]<ref>Ludwig von Struve </ref> و نوۀ [[اشترووه، اوتو ویلهلم فون (۱۸۱۹ـ۱۹۰۵)|اوتو ویلهلم فون اشترووه]]<ref>Otto Wilhetm von Struve</ref> و نتیجۀ فریدریش گئورک ویلهلم فون اشترووه<ref> Friedrich Georg Wilhelm von Struve</ref> بود. در [[خارکوف، شهر|خارکوف]]<ref> Kharkov </ref> زاده شد. پدرش سرپرست رصدخانۀ آن شهر بود. طی [[جنگ جهانی اول]] در ارتش امپراتوری روسیه و در جبهۀ ترکیه خدمت کرد. پس از فراغت از تحصیل در خارکوف، طی جنگ داخلی ۱۹۱۹، از سوی ارتش سفید ضد انقلاب به خدمت فرا خوانده شد. در ۱۹۲۰ به [[ترکیه]] گریخت و در ۱۹۲۱، به [[امریکا، ایالات متحده|ایالات متحده امریکا]] مهاجرت کرد. در رصدخانۀ یرکیز<ref>Yerkes </ref> مشغول به‌کار شد و از ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۹، سرپرست آن‌جا بود. از ۱۹۳۲ تا ۱۹۵۰، استاد اختر فیزیک [[دانشگاه شیکاگو]] و از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۹، استاد [[دانشگاه کالیفرنیا]]<ref>California </ref> در [[برکلی، شهر|برکلی]]<ref>Berkeley </ref> بود. رصدخانۀ مک‌دونالد<ref>Mc Donald </ref> در [[تکزاس|تگزاس]] را تأسیس کرد و از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۷، سرپرستی آن را برعهده گرفت. از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۹، سرپرست رصدخانۀ لویشنر<ref>Leuschner </ref> در دانشگاه کالیفرنیا و از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۲، نخستین سرپرست رصدخانۀ ملی اخترشناسی رادیویی<ref>National Radioastronomy Observatory </ref> در [[گرین بنک]]<ref>Green Bank </ref>، واقع در [[ویرجینیای غربی]]<ref>West Virginia  </ref>، بود. در ۱۹۶۲، همزمان در مؤسسۀ مطالعات عالی<ref>(Institute for Advanced Studies (IAS</ref> پرینستن و انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا<ref>California Institute of Technology

</ref> سمت استادی داشت. اشترووه اولین کارهای تحقیقاتی‌اش را در زمینۀ چرخش اختری صورت داد و چرخش ستاره‌های غولِ آبی<ref> blue giant </ref>، رابطۀ بین دمای ستاره و از این‌رو گونۀ طیفی<ref>spectral type </ref>، و سرعت چرخش را اثبات ‌کرد. در ۱۹۳۱، همان‌گونه که پیش‌بینی کرده بود دریافت ستاره‌هایی که با آهنگ تند می‌چرخند موادی گازی را بر گرداگرد استوای خود ته‌نشین می‌کنند. اشترووه معتقد بود پیدایش منظومۀ سیاره‌ای<ref>planetary system</ref> جریان طبیعی پیشامدها در تحولِ ستاره‌ای است و رویدادی غیرمعمول تلقّی نمی‌شود. او بیش از ۵۰۰ مقاله در زمینۀ طیف‌نگاری ستاره‌<ref> stellar spectroscopy </ref>ای، چرخش ستاره‌<ref>stellar rotation </ref>ها، ستاره‌های دوتایی<ref>binary starts</ref> و گازهای بین ستاره‌ای<ref> interstellar gas </ref> منتشر ساخت. از ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۵، رئیس اتحادیۀ بین‌المللی اخترشناسی<ref>International Astronomical Union </ref> بود. ''تحول ستاره‌ها''<ref>''Stellar Evolution''</ref> (۱۹۵۰)، عالم<ref> The Universe</ref> (۱۹۶۲)، ''اخترشناسی مقدماتی''<ref>''Elementary Astronomy''</ref> (۱۹۵۹، به همراه لیندز<ref> Lynds, B </ref> و پیلانس<ref>Pillans, H</ref>)، و''اخترشناسی قرن بیستم''<ref>''Astronomy of the 20th Century'' </ref> (۱۹۶۲، به همراه زِربرگز<ref>Zerbergs, V</ref>) از آثار اوست.