اشرف مازندرانی، محمدحسین (ح ۱۰۳۵ـ پتنا ۱۱۱۶ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


اشرفِ مازندرانی، محمّدحسین (ح ۱۰۳۵ـ پتنا ۱۱۱۶ق)<br>
اشرفِ مازندرانی، محمدحسین (ح ۱۰۳۵ـ پتنا ۱۱۱۶ق)<br>


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>شاعر و خوشنویس ایرانی. پدرش از علمای عصر و مادرش دختر محمدتقی مجلسی بود. در جوانی به سفارش پدر از مازندران به اصفهان کوچید. علوم فقهی را نزد پدر و علمای دیگر آموخت. در ۱۰۷۰ق به هندوستان رفت و به تعلیم زیب‌النسا‌بیگم دختر اورنگ‌زیب پرداخت. در شعر پیرو سبک هندی و شاگرد صائب تبریزی بود و تخلّص خود را نیز از او یافته است. خوشنویسی را از عبدالرشید دیلمی خواهرزادۀ میرعماد آموخت. ''دیوان'' اشعار او به کوشش محمدحسن سیدان به‌چاپ رسیده است (۱۳۷۳ش).</p>
}}<p>شاعر و خوشنویس ایرانی. پدرش از علمای عصر و مادرش دختر [[مجلسی، ملا محمدتقی (۱۰۰۴ـ۱۰۷۱ق)|محمدتقی مجلسی]] بود. در جوانی به سفارش پدر از [[مازندران]] به [[اصفهان، شهر|اصفهان]] کوچید. علوم فقهی را نزد پدر و علمای دیگر آموخت. در ۱۰۷۰ق به [[هندوستان]] رفت و به تعلیم [[مخفی، زیب النساء بیگم (دهلی ۱۰۴۸ـ۱۱۱۳ق)|زیب‌النسا‌بیگم]] دختر [[اورنگ زیب|اورنگ‌زیب]] پرداخت. در شعر پیرو [[سبک هندی]] و شاگرد [[صایب تبریزی، محمدعلی (تبریز ۱۰۱۰ـ اصفهان ۱۰۸۷ق)|صائب تبریزی]] بود و تخلص خود را نیز از او یافته است. خوشنویسی را از عبدالرشید دیلمی خواهرزادۀ [[میرعماد]] آموخت. ''دیوان'' اشعار او به کوشش محمدحسن سیدان به‌چاپ رسیده است (۱۳۷۳ش).</p>
<br><!--11359600-->
<br><!--11359600-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۹

اشرفِ مازندرانی، محمدحسین (ح ۱۰۳۵ـ پتنا ۱۱۱۶ق)

محمدحسین اشرف مازندرانی
زادروز ح ۱۰۳۵ق
درگذشت پتنا ۱۱۱۶ق
محل زندگی هند
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی شاعر
شغل و تخصص های دیگر خوشنویس
آثار دیوان اشعار (۱۳۷۳ش)
گروه مقاله ادبیات فارسی

شاعر و خوشنویس ایرانی. پدرش از علمای عصر و مادرش دختر محمدتقی مجلسی بود. در جوانی به سفارش پدر از مازندران به اصفهان کوچید. علوم فقهی را نزد پدر و علمای دیگر آموخت. در ۱۰۷۰ق به هندوستان رفت و به تعلیم زیب‌النسا‌بیگم دختر اورنگ‌زیب پرداخت. در شعر پیرو سبک هندی و شاگرد صائب تبریزی بود و تخلص خود را نیز از او یافته است. خوشنویسی را از عبدالرشید دیلمی خواهرزادۀ میرعماد آموخت. دیوان اشعار او به کوشش محمدحسن سیدان به‌چاپ رسیده است (۱۳۷۳ش).