هومپردینک، انگلبرت (۱۸۵۴ـ۱۹۲۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هومْپِردینْک، اِنگِلبِرت (۱۸۵۴ـ۱۹۲۱)(Humperdinck, Engelbert)<br> | هومْپِردینْک، اِنگِلبِرت (۱۸۵۴ـ۱۹۲۱)(Humperdinck, Engelbert)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = انگلبرت هومپردینک | |عنوان = انگلبرت هومپردینک | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>آهنگ‌ساز آلمانی. در کلن<ref>Cologne</ref> و مونیخ تحصیل کرد و در آماده‌سازی ''پارسیفال''<ref>Parsifal</ref> برای اجرا در بایرویت<ref>Bayreuth</ref>، ۱۸۸۲، دستیار ریشارد واگنر<ref>Richard Wagner</ref> بود. اپراهای پریان ''هنزل و گرتل''<ref>Hänsel und Gretel</ref> (۱۸۹۳) و ''بچه‌های پادشاه''<ref>Knigskinder/King’s Children</ref> (۱۹۱۰) از آثار اویند. هومپردینک در زیگبورگ<ref>Siegburg</ref> به‌دنیا آمد. در کنسرواتوار کُلن<ref>Cologne Conservatory</ref> زیرنظر فردیناند هیلر<ref>Ferdinand Hiller</ref> و در مونیخ زیرنظر فرانتس لاخنِر<ref>Franz Lachner</ref> و یوزف راین‌برگر<ref>Josef Rheinberger</ref> تحصیل کرد. در ۱۸۷۹ در ایتالیا با واگنر آشنا شد و در مقام دستیار او در بایرویت، (۱۸۸۱ـ۱۸۸۲)، به‌فعالیت پرداخت. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۷ استاد کنسرواتوار بارسلون<ref>Barcelona Conservatory</ref> بود. از ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۶ در کنسرواتوار عالی فرانکفورت<ref>Hoch Conservatory at Frankfurt</ref> تدریس می‌کرد و مدتی منتقد موسیقی در روزنامۀ ''فرانکفورتر تسایتونگ''<ref>Frankfurter Zeitung </ref> بود. اثر موفق و ماندگار او، ''هنزل و گرتل''، نخستین‌بار در ۱۸۹۳ در وایمار<ref>Weimar</ref> به رهبری ریشارد اشتراوس<ref>Richard Strauss</ref> اجرا شد. در ۱۹۰۰ به مدیریت مدرسۀ آهنگ‌سازی مایستِر<ref>Meisterschule</ref> در برلین رسید. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای ''زیبای خفته (گل سرخ کوچک خاردار)''<ref>Dornröschen</ref> (۱۹۰۲)، ''ازدواج اجباری''<ref>Die Heirat wider Willen</ref> (۱۹۰۵)، ''دختر اغذیه‌فروش''<ref>Die Marketenderin </ref> (۱۹۱۴)، ''گائودئاموس''<ref>Gaudeamus</ref> (۱۹۱۹)؛ پانتومیم نظرگیر ''معجزه''<ref>The Miracle</ref>؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های'' تاجر ونیزی''<ref>Merchant of Venice</ref> (۱۹۰۵)، ''داستان زمستان''<ref>The Winter’s Tale</ref> (۱۹۰۶)، ''توفان''<ref>The Tempest</ref> (۱۹۰۶)، و ''شب دوازدهم''<ref>Twelfth Night</ref> اثر شکسپیر، ''پرندۀ آبی''<ref>The Blue Bird</ref> اثر مترلینک<ref>Maeterlinck</ref> (۱۹۱۲)، ''لوسیستراتا''<ref>Lysistrata</ref> اثر آریستوفانس<ref>Aristophanes</ref>. آثار دیگر: کُرال ''خوشبختی در سراپردۀ عدن''<ref>Das Glück von Edenhall</ref>، ''هومُرِسک''<ref>Humoreske</ref> و'' راپسودی مراکشی''<ref>Maurische Rhapsodie</ref> برای ارکستر.</p> | }}[[پرونده: 41162300.jpg | بندانگشتی|هومْپِردينْک، اِنگِلبِرت]]<p>آهنگ‌ساز آلمانی. در کلن<ref>Cologne</ref> و مونیخ تحصیل کرد و در آماده‌سازی ''پارسیفال''<ref>Parsifal</ref> برای اجرا در بایرویت<ref>Bayreuth</ref>، ۱۸۸۲، دستیار ریشارد واگنر<ref>Richard Wagner</ref> بود. اپراهای پریان ''هنزل و گرتل''<ref>Hänsel und Gretel</ref> (۱۸۹۳) و ''بچه‌های پادشاه''<ref>Knigskinder/King’s Children</ref> (۱۹۱۰) از آثار اویند. هومپردینک در زیگبورگ<ref>Siegburg</ref> به‌دنیا آمد. در کنسرواتوار کُلن<ref>Cologne Conservatory</ref> زیرنظر فردیناند هیلر<ref>Ferdinand Hiller</ref> و در مونیخ زیرنظر فرانتس لاخنِر<ref>Franz Lachner</ref> و یوزف راین‌برگر<ref>Josef Rheinberger</ref> تحصیل کرد. در ۱۸۷۹ در ایتالیا با واگنر آشنا شد و در مقام دستیار او در بایرویت، (۱۸۸۱ـ۱۸۸۲)، به‌فعالیت پرداخت. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۷ استاد کنسرواتوار بارسلون<ref>Barcelona Conservatory</ref> بود. از ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۶ در کنسرواتوار عالی فرانکفورت<ref>Hoch Conservatory at Frankfurt</ref> تدریس می‌کرد و مدتی منتقد موسیقی در روزنامۀ ''فرانکفورتر تسایتونگ''<ref>Frankfurter Zeitung </ref> بود. اثر موفق و ماندگار او، ''هنزل و گرتل''، نخستین‌بار در ۱۸۹۳ در وایمار<ref>Weimar</ref> به رهبری ریشارد اشتراوس<ref>Richard Strauss</ref> اجرا شد. در ۱۹۰۰ به مدیریت مدرسۀ آهنگ‌سازی مایستِر<ref>Meisterschule</ref> در برلین رسید. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای ''زیبای خفته (گل سرخ کوچک خاردار)''<ref>Dornröschen</ref> (۱۹۰۲)، ''ازدواج اجباری''<ref>Die Heirat wider Willen</ref> (۱۹۰۵)، ''دختر اغذیه‌فروش''<ref>Die Marketenderin </ref> (۱۹۱۴)، ''گائودئاموس''<ref>Gaudeamus</ref> (۱۹۱۹)؛ پانتومیم نظرگیر ''معجزه''<ref>The Miracle</ref>؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های'' تاجر ونیزی''<ref>Merchant of Venice</ref> (۱۹۰۵)، ''داستان زمستان''<ref>The Winter’s Tale</ref> (۱۹۰۶)، ''توفان''<ref>The Tempest</ref> (۱۹۰۶)، و ''شب دوازدهم''<ref>Twelfth Night</ref> اثر شکسپیر، ''پرندۀ آبی''<ref>The Blue Bird</ref> اثر مترلینک<ref>Maeterlinck</ref> (۱۹۱۲)، ''لوسیستراتا''<ref>Lysistrata</ref> اثر آریستوفانس<ref>Aristophanes</ref>. آثار دیگر: کُرال ''خوشبختی در سراپردۀ عدن''<ref>Das Glück von Edenhall</ref>، ''هومُرِسک''<ref>Humoreske</ref> و'' راپسودی مراکشی''<ref>Maurische Rhapsodie</ref> برای ارکستر.</p> | ||
----<br /><!--41162300--> | ----<br /><!--41162300--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:کلاسیک جهان]] | [[رده:کلاسیک جهان]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۰۹
هومْپِردینْک، اِنگِلبِرت (۱۸۵۴ـ۱۹۲۱)(Humperdinck, Engelbert)
| انگلبرت هومپردینک Engelbert Humperdinck | |
|---|---|
| زادروز |
زیگبورگ ۱۸۵۴م |
| درگذشت | ۱۹۲۱م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در کنسرواتوار کلن |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| خویشاوندان سرشناس | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | ازدواج اجباری (۱۹۰۵)؛ دختر اغذیه فروش (۱۹۱۴) |
آهنگ‌ساز آلمانی. در کلن[۱] و مونیخ تحصیل کرد و در آماده‌سازی پارسیفال[۲] برای اجرا در بایرویت[۳]، ۱۸۸۲، دستیار ریشارد واگنر[۴] بود. اپراهای پریان هنزل و گرتل[۵] (۱۸۹۳) و بچه‌های پادشاه[۶] (۱۹۱۰) از آثار اویند. هومپردینک در زیگبورگ[۷] به‌دنیا آمد. در کنسرواتوار کُلن[۸] زیرنظر فردیناند هیلر[۹] و در مونیخ زیرنظر فرانتس لاخنِر[۱۰] و یوزف راین‌برگر[۱۱] تحصیل کرد. در ۱۸۷۹ در ایتالیا با واگنر آشنا شد و در مقام دستیار او در بایرویت، (۱۸۸۱ـ۱۸۸۲)، به‌فعالیت پرداخت. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۷ استاد کنسرواتوار بارسلون[۱۲] بود. از ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۶ در کنسرواتوار عالی فرانکفورت[۱۳] تدریس می‌کرد و مدتی منتقد موسیقی در روزنامۀ فرانکفورتر تسایتونگ[۱۴] بود. اثر موفق و ماندگار او، هنزل و گرتل، نخستین‌بار در ۱۸۹۳ در وایمار[۱۵] به رهبری ریشارد اشتراوس[۱۶] اجرا شد. در ۱۹۰۰ به مدیریت مدرسۀ آهنگ‌سازی مایستِر[۱۷] در برلین رسید. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای زیبای خفته (گل سرخ کوچک خاردار)[۱۸] (۱۹۰۲)، ازدواج اجباری[۱۹] (۱۹۰۵)، دختر اغذیه‌فروش[۲۰] (۱۹۱۴)، گائودئاموس[۲۱] (۱۹۱۹)؛ پانتومیم نظرگیر معجزه[۲۲]؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های تاجر ونیزی[۲۳] (۱۹۰۵)، داستان زمستان[۲۴] (۱۹۰۶)، توفان[۲۵] (۱۹۰۶)، و شب دوازدهم[۲۶] اثر شکسپیر، پرندۀ آبی[۲۷] اثر مترلینک[۲۸] (۱۹۱۲)، لوسیستراتا[۲۹] اثر آریستوفانس[۳۰]. آثار دیگر: کُرال خوشبختی در سراپردۀ عدن[۳۱]، هومُرِسک[۳۲] و راپسودی مراکشی[۳۳] برای ارکستر.
- ↑ Cologne
- ↑ Parsifal
- ↑ Bayreuth
- ↑ Richard Wagner
- ↑ Hänsel und Gretel
- ↑ Knigskinder/King’s Children
- ↑ Siegburg
- ↑ Cologne Conservatory
- ↑ Ferdinand Hiller
- ↑ Franz Lachner
- ↑ Josef Rheinberger
- ↑ Barcelona Conservatory
- ↑ Hoch Conservatory at Frankfurt
- ↑ Frankfurter Zeitung
- ↑ Weimar
- ↑ Richard Strauss
- ↑ Meisterschule
- ↑ Dornröschen
- ↑ Die Heirat wider Willen
- ↑ Die Marketenderin
- ↑ Gaudeamus
- ↑ The Miracle
- ↑ Merchant of Venice
- ↑ The Winter’s Tale
- ↑ The Tempest
- ↑ Twelfth Night
- ↑ The Blue Bird
- ↑ Maeterlinck
- ↑ Lysistrata
- ↑ Aristophanes
- ↑ Das Glück von Edenhall
- ↑ Humoreske
- ↑ Maurische Rhapsodie