تخلص: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


تَخَلُّص <br>
تَخَلُّص <br>
<p>در شعر، اسم مستعاری که شاعر بر خود نهاده و غالباً آن را در شعر خود می‌آورد، مانند «حافظ» که تخلص شمس‌الدین محمد بن بهاء‌الدین شیرازی، و «شهریار» که تخلص محمدحسین بهجت تبریزی است. در گذشته، شاعران تخلص خود را از نام ممدوح یا نام کوچک خود یا لقب و شغل و مقام یا زادگاه خویش برمی‌گزیده‌اند، اما در شعر معاصر، تخلص شاعران گاه به دلایل اجتماعی و سیاسی و برمبنای جهان‌بینی آنان انتخاب می‌شود؛ در اصطلاح بدیع، بیتی از قصیده که شاعر به کمک آن از تشبیب و تغزل به مقصود اصلی خود گریز زند.</p>
<p>در شعر، اسم مستعاری که شاعر بر خود نهاده و غالباً آن را در شعر خود می‌آورد، مانند «[[حافظ، شمس الدین محمد ( ـ شیراز ۷۹۲/۷۹۱ق)|حافظ]]» که تخلص شمس‌الدین محمد بن بهاء‌الدین شیرازی، و «[[شهریار، محمدحسین (تبریز ۱۲۸۳ـ۱۳۶۷ش)|شهریار]]» که تخلص محمدحسین بهجت تبریزی است. در گذشته، شاعران تخلص خود را از نام ممدوح یا نام کوچک خود یا لقب و شغل و مقام یا زادگاه خویش برمی‌گزیده‌اند، اما در شعر معاصر، تخلص شاعران گاه به دلایل اجتماعی و سیاسی و برمبنای جهان‌بینی آنان انتخاب می‌شود؛ در اصطلاح [[بدیع (ادبیات)|بدیع]]، بیتی از [[قصیده]] که شاعر به کمک آن از [[تغزل و تشبیب]] به مقصود اصلی خود گریز زند.</p>
<br><!--14096500-->
<br><!--14096500-->
[[رده:ادبیات عمومی]]
[[رده:ادبیات عمومی]]
[[رده:اصطلاحات، مفاهیم، تاریخ عمومی]]
[[رده:اصطلاحات، مفاهیم، تاریخ عمومی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۴

تَخَلُّص

در شعر، اسم مستعاری که شاعر بر خود نهاده و غالباً آن را در شعر خود می‌آورد، مانند «حافظ» که تخلص شمس‌الدین محمد بن بهاء‌الدین شیرازی، و «شهریار» که تخلص محمدحسین بهجت تبریزی است. در گذشته، شاعران تخلص خود را از نام ممدوح یا نام کوچک خود یا لقب و شغل و مقام یا زادگاه خویش برمی‌گزیده‌اند، اما در شعر معاصر، تخلص شاعران گاه به دلایل اجتماعی و سیاسی و برمبنای جهان‌بینی آنان انتخاب می‌شود؛ در اصطلاح بدیع، بیتی از قصیده که شاعر به کمک آن از تغزل و تشبیب به مقصود اصلی خود گریز زند.