لیلو، جورج (۱۶۹۳ـ۱۷۳۹): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار =سیلویا یا خاکسپاری روستایی (۱۷۳۰)، تاجر لندنی یا داستان جورج بارنوِل (۱۷۳۱)، بریتانیا و باتاویا (۱۷۳۴)، قهرمان مسیحی (۱۷۳۵) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =سینما | |گروه مقاله =سینما | ||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
نمایشنامهنویس انگلیسی. پیشگام در خلق تراژدی خانگی<ref>domestic tragedy | نمایشنامهنویس انگلیسی. پیشگام در خلق تراژدی خانگی<ref>domestic tragedy | ||
</ref> ـ گونهای نمایش که فرق آن با تراژدی سنتی<ref>traditional tragedy | </ref> ـ گونهای نمایش که فرق آن با تراژدی سنتی<ref>traditional tragedy | ||
</ref>، پرداختن به رنجهای طبقههای پایین و متوسط جامعه است. | </ref>، پرداختن به رنجهای طبقههای پایین و متوسط جامعه است. با اینکه لیلو بیتردید در [[لندن (انگلستان)|لندن]] و از جواهرساز فلاندری<ref>Flemish | ||
</ref> و همسر انگلیسیاش بهدنیا آمد، اطلاع چندانی دربارۀ زندگی او در دست نیست، جز اینکه پیشۀ پدر را دنبال کرد و طبعاً وارد جامعۀ تجاری طبقۀ متوسط شد. نخستین نمایشنامۀ او یک اپرا بالاد<ref> ballad opera </ref> احساساتی بهنام ''سیلویا''<ref>''Sylvia''</ref> یا''خاکسپاری روستایی''<ref>''The Country Burial'' </ref> (۱۷۳۰) بود. دومین اثر او، ''تاجر لندنی''<ref>''The London Merchant'' </ref> یا''داستان جورج بارنوِل''<ref>''The History of George Barnwell'' </ref> (۱۷۳۱)، نقش عظیم لیلو در نمایش، یعنی ارائۀ تراژدی خانگی منثور، را رقم زد. او در این نمایشنامه، این پیشفرض اجباری را که تراژدی حتماً باید به بزرگان و رویدادهای بزرگ بپردازد، یکسره کنار گذاشت و در عوض قصهای ساده و احساساتی از وسوسه، سقوط، و مکافات یک کارآموز لندنی را به نثر بازگو کرد. گرچه حالوهوای این اثر به فضای زندگی تجاری قرن ۱۸ میماند، لیلو عملاً محتوای تاریخی بالاد الیزابتی<ref>Elizabethan ballad </ref> را که مبنای اثرش بوده حفظ کرده است. او همین چیدمان را برای دومین نمایشنامۀ مهم خود، ''کنجکاوی فاجعهبار''<ref>Fatal Curiosity </ref> (۱۷۳۶) نیز حفظ کرد، که براساس یک مجموعۀ کوچک از بالادهای الیزابتی دربارۀ جنایت بود، ولی در این اثر نثر را کنار گذاشت و به شعر نو پرداخت. از دیگر نمایشنامههای اوست: ''بریتانیا و باتاویا''<ref>''Britannia and Batavia'' </ref> (۱۷۳۴)، ''قهرمان مسیحی''<ref>''The Christian Hero''</ref> (۱۷۳۵)، ''مارینا''<ref>''Marina'' </ref> (۱۷۳۸)، و ''المِریک''<ref>''Elmerick''</ref> (۱۷۴۰). | </ref> و همسر انگلیسیاش بهدنیا آمد، اطلاع چندانی دربارۀ زندگی او در دست نیست، جز اینکه پیشۀ پدر را دنبال کرد و طبعاً وارد جامعۀ تجاری طبقۀ متوسط شد. نخستین نمایشنامۀ او یک اپرا بالاد<ref> ballad opera </ref> احساساتی بهنام ''سیلویا''<ref>''Sylvia''</ref> یا ''خاکسپاری روستایی''<ref>''The Country Burial'' </ref> (۱۷۳۰) بود. دومین اثر او، ''تاجر لندنی''<ref>''The London Merchant'' </ref> یا ''داستان جورج بارنوِل''<ref>''The History of George Barnwell'' </ref> (۱۷۳۱)، نقش عظیم لیلو در نمایش، یعنی ارائۀ تراژدی خانگی منثور، را رقم زد. او در این نمایشنامه، این پیشفرض اجباری را که تراژدی حتماً باید به بزرگان و رویدادهای بزرگ بپردازد، یکسره کنار گذاشت و در عوض قصهای ساده و احساساتی از وسوسه، سقوط، و مکافات یک کارآموز لندنی را به نثر بازگو کرد. گرچه حالوهوای این اثر به فضای زندگی تجاری قرن ۱۸ میماند، لیلو عملاً محتوای تاریخی بالاد الیزابتی<ref>Elizabethan ballad </ref> را که مبنای اثرش بوده حفظ کرده است. او همین چیدمان را برای دومین نمایشنامۀ مهم خود، ''کنجکاوی فاجعهبار''<ref>Fatal Curiosity </ref> (۱۷۳۶) نیز حفظ کرد، که براساس یک مجموعۀ کوچک از بالادهای الیزابتی دربارۀ جنایت بود، ولی در این اثر نثر را کنار گذاشت و به شعر نو پرداخت. از دیگر نمایشنامههای اوست: ''بریتانیا و باتاویا''<ref>''Britannia and Batavia'' </ref> (۱۷۳۴)، ''قهرمان مسیحی''<ref>''The Christian Hero''</ref> (۱۷۳۵)، ''مارینا''<ref>''Marina'' </ref> (۱۷۳۸)، و ''المِریک''<ref>''Elmerick''</ref> (۱۷۴۰). | ||
| |