مونرو، مریلین (۱۹۲۶ـ۱۹۶۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:38530400-1 .jpg|بندانگشتی|مریلین مونرو]] | |||
مونرو، مریلین (۱۹۲۶ـ۱۹۶۲)(Monroe, Marilyn)<br /> [[File:38530400.jpg|thumb|مریلین مونور]] | |||
(نام اصلی: نورما جین مورتنسون بیکر<ref>Norma Jean Mortenson Baker </ref>) بازیگر امریکایی سینما. فیلم‌هایی که او در آن بازی کرده است عبارت‌اند از: ''چگونه می‌توان شوهر میلیونر کرد''<ref>''How to Marry a Millionaire''</ref> (۱۹۵۳)، ''ایستگاه اتوبوس''<ref>''Bus Stop''</ref> (۱۹۵۶)، و ''بعضی‌ها داغشو دوست دارن''<ref>''Some Like It Hot''</ref> (۱۹۵۹). مریلین مونرو در فیلم ''نیاگارا''<ref>''Niagara''</ref> (۱۹۵۳) یکی از نخستین نقش‌های مهمش را ایفا کرد، نقش زن افسونگری که نقشۀ قتل شوهرش را می‌ریزد؛ ''رودخانۀ بدون بازگشت''<ref>''River of No Return''</ref> (۱۹۵۴) فیلم وسترن بود؛ در ''شاهزاده و رقاصه''<ref>''The Prince and the Showgirl''</ref> (۱۹۵۷) با [[اولیویر، لارنس (۱۹۰۷ـ۱۹۸۹)|لارنس اولیویر]]<ref>Laurence Olivier </ref> بازی کرد. سومین شوهرش، [[میلر، آرتور (۱۹۱۵ـ۲۰۰۵)|آرتور میلر]]<ref>Arthur Miller </ref>، نمایش‌نامه‌نویسی امریکایی بود که فیلم‌نامۀ فیلم ''ناجورها''<ref>''The Misfits''</ref> (۱۹۶۰) را برایش نوشت، فیلمی جدّی که اتفاقاً آخرین فیلم او نیز بود. از دیگر فیلم‌های اوست: ''جنگل آسفالت''<ref>''The Asphalt Jungle''</ref> (۱۹۵۰)؛ ''برخورد در شب''<ref>''Clash by Night''</ref> (۱۹۵۲)؛ ''زحمت در زدن به خودت نده''<ref>''Don’t Bother to Knock''</ref> (۱۹۵۲)، در نقش پرستار بچه‌ای که تعادل روانی ندارد؛ و ''میمون بازی''<ref>''Monkey Business''</ref>''(اکسیر جوانی)''(۱۹۵۲). مریلین مونرو به‌سبب مصرف بیش از حد قرص خواب‌آور درگذشت. | (نام اصلی: نورما جین مورتنسون بیکر<ref>Norma Jean Mortenson Baker </ref>) بازیگر امریکایی سینما. فیلم‌هایی که او در آن بازی کرده است عبارت‌اند از: ''چگونه می‌توان شوهر میلیونر کرد''<ref>''How to Marry a Millionaire''</ref> (۱۹۵۳)، ''ایستگاه اتوبوس''<ref>''Bus Stop''</ref> (۱۹۵۶)، و ''بعضی‌ها داغشو دوست دارن''<ref>''Some Like It Hot''</ref> (۱۹۵۹). مریلین مونرو در فیلم ''نیاگارا''<ref>''Niagara''</ref> (۱۹۵۳) یکی از نخستین نقش‌های مهمش را ایفا کرد، نقش زن افسونگری که نقشۀ قتل شوهرش را می‌ریزد؛ ''رودخانۀ بدون بازگشت''<ref>''River of No Return''</ref> (۱۹۵۴) فیلم وسترن بود؛ در ''شاهزاده و رقاصه''<ref>''The Prince and the Showgirl''</ref> (۱۹۵۷) با [[اولیویر، لارنس (۱۹۰۷ـ۱۹۸۹)|لارنس اولیویر]]<ref>Laurence Olivier </ref> بازی کرد. سومین شوهرش، [[میلر، آرتور (۱۹۱۵ـ۲۰۰۵)|آرتور میلر]]<ref>Arthur Miller </ref>، نمایش‌نامه‌نویسی امریکایی بود که فیلم‌نامۀ فیلم ''ناجورها''<ref>''The Misfits''</ref> (۱۹۶۰) را برایش نوشت، فیلمی جدّی که اتفاقاً آخرین فیلم او نیز بود. از دیگر فیلم‌های اوست: ''جنگل آسفالت''<ref>''The Asphalt Jungle''</ref> (۱۹۵۰)؛ ''برخورد در شب''<ref>''Clash by Night''</ref> (۱۹۵۲)؛ ''زحمت در زدن به خودت نده''<ref>''Don’t Bother to Knock''</ref> (۱۹۵۲)، در نقش پرستار بچه‌ای که تعادل روانی ندارد؛ و ''میمون بازی''<ref>''Monkey Business''</ref>''(اکسیر جوانی)''(۱۹۵۲). مریلین مونرو به‌سبب مصرف بیش از حد قرص خواب‌آور درگذشت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۴
| مریلین مونرو Marilyn Monroe | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۶م |
| درگذشت | ۱۹۶۲م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | ایستگاه اتوبوس (۱۹۵۶)؛ بعضی ها داغشو دوست دارن (۱۹۵۹) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | آرتور میلر (همسر) |
مونرو، مریلین (۱۹۲۶ـ۱۹۶۲)(Monroe, Marilyn)
(نام اصلی: نورما جین مورتنسون بیکر[۱]) بازیگر امریکایی سینما. فیلم‌هایی که او در آن بازی کرده است عبارت‌اند از: چگونه می‌توان شوهر میلیونر کرد[۲] (۱۹۵۳)، ایستگاه اتوبوس[۳] (۱۹۵۶)، و بعضی‌ها داغشو دوست دارن[۴] (۱۹۵۹). مریلین مونرو در فیلم نیاگارا[۵] (۱۹۵۳) یکی از نخستین نقش‌های مهمش را ایفا کرد، نقش زن افسونگری که نقشۀ قتل شوهرش را می‌ریزد؛ رودخانۀ بدون بازگشت[۶] (۱۹۵۴) فیلم وسترن بود؛ در شاهزاده و رقاصه[۷] (۱۹۵۷) با لارنس اولیویر[۸] بازی کرد. سومین شوهرش، آرتور میلر[۹]، نمایش‌نامه‌نویسی امریکایی بود که فیلم‌نامۀ فیلم ناجورها[۱۰] (۱۹۶۰) را برایش نوشت، فیلمی جدّی که اتفاقاً آخرین فیلم او نیز بود. از دیگر فیلم‌های اوست: جنگل آسفالت[۱۱] (۱۹۵۰)؛ برخورد در شب[۱۲] (۱۹۵۲)؛ زحمت در زدن به خودت نده[۱۳] (۱۹۵۲)، در نقش پرستار بچه‌ای که تعادل روانی ندارد؛ و میمون بازی[۱۴](اکسیر جوانی)(۱۹۵۲). مریلین مونرو به‌سبب مصرف بیش از حد قرص خواب‌آور درگذشت.