نهاوندی، میرزا عبدالرحیم (نهاوند ۱۲۳۷ـ تهران ۱۳۰۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نَهاوندی، میرزا عبدالرحیم (نهاوند ۱۲۳۷ـ تهران ۱۳۰۴ق)<br> | نَهاوندی، میرزا عبدالرحیم (نهاوند ۱۲۳۷ـ تهران ۱۳۰۴ق)<br> | ||
فقیه و اصولی امامی ایرانی. پدرش میرزا نجف مستوفی حاکم نهاوند در دورۀ محمدشاه قاجار بود. ۳۰ سال در نجف بود. نزد صاحب ''جواهر'' و شیخ مرتضی انصاری درس خواند. در حوزۀ نجف، از زمان شیخ به تدریس پرداخت؛ اما بیانی رسا نداشت. در ۱۲۸۹ به تهران آمد و در مدرسه محمدحسین‌خان مروی تدریس کرد. میرزا علی تقی، نوۀ سید محمد مجاهد، سید محمد طباطبایی، حاج میرزا مهدی مشهور به گلستانه، و شیخ علی‌اکبر نهاوندی از شاگردان او بودند. محمد بن میرزا عبدالرحیم، صاحب'' تفسیر نفحات‌الرحمان،'' فرزند اوست. از آثار اوست: ''کتاب العتق؛ کتاب الوقف؛ حاشیة‌القوانین؛ اصل‌البرائة؛ دیوان میرزا عبدالرحیم''. | فقیه و اصولی امامی ایرانی. پدرش میرزا نجف مستوفی حاکم نهاوند در دورۀ [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه قاجار]] بود. ۳۰ سال در [[نجف]] بود. نزد [[صاحب جواهر|صاحب ''جواهر'']] و [[شیخ مرتضی انصاری]] درس خواند. در حوزۀ نجف، از زمان شیخ به تدریس پرداخت؛ اما بیانی رسا نداشت. در ۱۲۸۹ به تهران آمد و در مدرسه [[مروی، حاجی محمد حسین خان ( ـ۱۲۳۳ق)|محمدحسین‌خان مروی]] تدریس کرد. میرزا علی تقی، نوۀ سید محمد مجاهد، سید محمد طباطبایی، حاج میرزا مهدی مشهور به گلستانه، و شیخ علی‌اکبر نهاوندی از شاگردان او بودند. محمد بن میرزا عبدالرحیم، صاحب'' تفسیر نفحات‌الرحمان،'' فرزند اوست. از آثار اوست: ''کتاب العتق؛ کتاب الوقف؛ حاشیة‌القوانین؛ اصل‌البرائة؛ دیوان میرزا عبدالرحیم''. | ||
<br><!--39211300--> | <br><!--39211300--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:فقه و اصول و احکام]] | [[رده:فقه و اصول و احکام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۲
نَهاوندی، میرزا عبدالرحیم (نهاوند ۱۲۳۷ـ تهران ۱۳۰۴ق)
فقیه و اصولی امامی ایرانی. پدرش میرزا نجف مستوفی حاکم نهاوند در دورۀ محمدشاه قاجار بود. ۳۰ سال در نجف بود. نزد صاحب جواهر و شیخ مرتضی انصاری درس خواند. در حوزۀ نجف، از زمان شیخ به تدریس پرداخت؛ اما بیانی رسا نداشت. در ۱۲۸۹ به تهران آمد و در مدرسه محمدحسین‌خان مروی تدریس کرد. میرزا علی تقی، نوۀ سید محمد مجاهد، سید محمد طباطبایی، حاج میرزا مهدی مشهور به گلستانه، و شیخ علی‌اکبر نهاوندی از شاگردان او بودند. محمد بن میرزا عبدالرحیم، صاحب تفسیر نفحات‌الرحمان، فرزند اوست. از آثار اوست: کتاب العتق؛ کتاب الوقف؛ حاشیة‌القوانین؛ اصل‌البرائة؛ دیوان میرزا عبدالرحیم.