فکاهی خوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


فُکاهی‌خوانی <br>
فُکاهی‌خوانی <br>
<p>خواندن اشعار فکاهی با آواز. احتمالاً این نوع موسیقی، به‌ویژه نزد مطرب‌ها، سابقه‌ای طولانی دارد. ضربی‌خوانی و چرندگویی زیرمجموعۀ فکاهی‌خوانی‌اند. پاره‌ای از تصنیف‌های عامیانه دورۀ قاجار و ترانه‌های اندرونی نیز از این جمله‌اند. در حوزۀ هنر رسمی، احتمالاً نخستین نمونه‌های آن یکی دو اثر از ابوالحسن صباست، با نام عامیانۀ ''زیر بازارچۀ گلبندک'' و ''دانس کمیک آش رشته'' که حدود ۱۳۱۲ش ساخته شده‌اند و به‌ویژه برخی از ترانه‌های فکاهیِ اسماعیل مهرتاش که بدیع‌زاده در اوایل دهۀ ۱۳۱۰ش خواند؛ مثل ''زالکه زال‌زالکه'' و ''یکی یه پوله خروس''. سنت فکاهی‌خوانی، پس از آن در پیش‌پرده‌خوانی‌ها ادامه پیدا کرد.</p>
<p>خواندن اشعار فکاهی با آواز. احتمالاً این نوع موسیقی، به‌ویژه نزد مطرب‌ها، سابقه‌ای طولانی دارد. ضربی‌خوانی و چرندگویی زیرمجموعۀ فکاهی‌خوانی‌اند. پاره‌ای از تصنیف‌های عامیانه دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] و ترانه‌های اندرونی نیز از این جمله‌اند. در حوزۀ هنر رسمی، احتمالاً نخستین نمونه‌های آن یکی دو اثر از [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]] است، با نام عامیانۀ ''زیر بازارچۀ گلبندک'' و ''دانس کمیک آش رشته'' که حدود ۱۳۱۲ش ساخته شده‌اند و به‌ویژه برخی از ترانه‌های فکاهیِ [[مهرتاش، اسماعیل ( تهران ۱۲۸۳ـ۱۳۵۹ش)|اسماعیل مهرتاش]] که بدیع‌زاده در اوایل دهۀ ۱۳۱۰ش خواند؛ مثل ''زالکه زال‌زالکه'' و ''یکی یه پوله خروس''. سنت فکاهی‌خوانی، پس از آن در پیش‌پرده‌خوانی‌ها ادامه پیدا کرد.</p>
<br><!--33131200-->
<br><!--33131200-->
[[رده:موسیقی]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - آثار و سبک ها]]
[[رده:ایران - آثار و سبک ها]]

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۹

فُکاهی‌خوانی

خواندن اشعار فکاهی با آواز. احتمالاً این نوع موسیقی، به‌ویژه نزد مطرب‌ها، سابقه‌ای طولانی دارد. ضربی‌خوانی و چرندگویی زیرمجموعۀ فکاهی‌خوانی‌اند. پاره‌ای از تصنیف‌های عامیانه دورۀ قاجار و ترانه‌های اندرونی نیز از این جمله‌اند. در حوزۀ هنر رسمی، احتمالاً نخستین نمونه‌های آن یکی دو اثر از ابوالحسن صبا است، با نام عامیانۀ زیر بازارچۀ گلبندک و دانس کمیک آش رشته که حدود ۱۳۱۲ش ساخته شده‌اند و به‌ویژه برخی از ترانه‌های فکاهیِ اسماعیل مهرتاش که بدیع‌زاده در اوایل دهۀ ۱۳۱۰ش خواند؛ مثل زالکه زال‌زالکه و یکی یه پوله خروس. سنت فکاهی‌خوانی، پس از آن در پیش‌پرده‌خوانی‌ها ادامه پیدا کرد.