گوسان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi1 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
گوسان | |||
(یا: کوسان؛ غوسان) اصطلاحی مربوط به [[موسیقی ایران|موسیقی]] پیش از اسلام ایران. این عنوان در دورۀ [[اشکانیان]] به اشخاصی اطلاق می‌شده که در مراسم درباری یا عمومی شعرهایی را به مناسبت حال (جشن، سوگ، پیروزی شاهان و امیران در جنگ و...) به صورت بداهه یا از بر و همراه با نواختن سازی به آواز می‌خواندند. گوسان‌ها در واقع شاعران قصه‌پرداز و موسیقیدانی بوده‌اند که داستان‌های اسطوره‌ای، پهلوانی، حماسی یا عاشقانه و همچنین ترانه‌های ملی یا فولک را از بر بوده و در مناسبات فراخور حال با نوای سازی می‌خوانده‌اند. گوسان‌ها در دربار پادشاهان اشکانی مقامی برجسته داشتند و شاعر- خنیاگران درباری محسوب می‌شدند. پاره‌ای از آن‌ها نیز در میان طبقات پایین جامعه و برای آن‌ها خنیاگری و قصه‌خوانی می‌کرده‌اند. گوسان‌ها را می‌توان اولین شاعران ایرانی در دوران پیش از اسلام دانست. شاعران روزگاری که هنوز شعر از موسیقی جدا نشده بود. | (یا: کوسان؛ غوسان) اصطلاحی مربوط به [[موسیقی ایران|موسیقی]] پیش از اسلام ایران. این عنوان در دورۀ [[اشکانیان]] به اشخاصی اطلاق می‌شده که در مراسم درباری یا عمومی شعرهایی را به مناسبت حال (جشن، سوگ، پیروزی شاهان و امیران در جنگ و...) به صورت بداهه یا از بر و همراه با نواختن سازی به آواز می‌خواندند. گوسان‌ها در واقع شاعران قصه‌پرداز و موسیقیدانی بوده‌اند که داستان‌های اسطوره‌ای، پهلوانی، حماسی یا عاشقانه و همچنین ترانه‌های ملی یا فولک را از بر بوده و در مناسبات فراخور حال با نوای سازی می‌خوانده‌اند. گوسان‌ها در دربار پادشاهان اشکانی مقامی برجسته داشتند و شاعر- خنیاگران درباری محسوب می‌شدند. پاره‌ای از آن‌ها نیز در میان طبقات پایین جامعه و برای آن‌ها خنیاگری و قصه‌خوانی می‌کرده‌اند. گوسان‌ها را می‌توان اولین شاعران ایرانی در دوران پیش از اسلام دانست. شاعران روزگاری که هنوز شعر از موسیقی جدا نشده بود. | ||