ژوبر، آمده (۱۷۷۹ـ۱۸۴۷): تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = آمِدِه ژوبِر | |عنوان = آمِدِه ژوبِر | ||
خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}خاورشناس فرانسوی. زبان فارسی، عربی و ترکی را در مدرسۀ زبانهای شرقی نزد سیلوستر دوساسی آموخت. زبانهای انگلیسی و ایتالیایی را نیز در بیرون مدرسه فراگرفت. در ۱۸سالگی حکومت دیرکتوار او را به استانبول فرستاد. در ۱۹سالگی در سِمت مترجم همراه نیروهای فرانسوی به فرماندهی ناپلئون به مصر رفت. در ۱۸۰۰ مترجم رسمی وزارت خارجۀ فرانسه و نیز استاد زبان ترکی در مدرسۀ زبانهای شرقی شد. در ۱۸۰۲ با گروهی به افریقای شمالی رفت و در ۱۸۰۴ ناپلئون او را به استانبول فرستاد. در ۱۸۰۵ رهسپار ایران شد تا دولت ایران را برضد انگلستان و روسیه برانگیزد. در ۱۸۰۶ به تهران رسید. گفتوگوهای مفصل ژوبر با رهبران دولت و فتحعلیشاه، به بستن معاهده فینکنشتاین در ۱۸۰۷ میان دولتهای ایران و فرانسه انجامید. در ۱۸۱۵، در حکومت صدروزۀ ناپلئون، مأمور استانبول شد، اما پس از شکست ناپلئون در واترلو به فرانسه بازگشت. از آن پس، همۀ کوشش خود را صرف مطالعه و تحقیق در زبانهای شرقی کرد. در ۱۸۱۸ مسافرتی دیگر به آسیا کرد. در ۱۸۳۸ مدیر مدرسۀ زبانهای شرقی پاریس و استاد فارسی کولژ دو فرانس شد. از آثارش: چاپ متن و ترجمۀ فرانسوی'' نزهَةالمشتاق'' ادریسی (پاریس، ۱۸۳۶ـ۱۸۴۰)؛ ''مسافرت در ارمنستان و ایران'' (پاریس، ۱۸۲۱) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۴۷ ش)؛ ''دستور مقدماتی زبان ترکی'' (پاریس، ۱۸۲۳)؛ ''شرح مسافرت از ادنبورگ تا بخارا'' (۱۸۲۷)؛ ''استانبول'' (۱۸۳۰). | }}[[پرونده: 24012600.jpg | بندانگشتی|ژوبِر، آمِدِه]] | ||
ژوبِر، آمِدِه (۱۷۷۹ـ۱۸۴۷)(Jaubert, Amédée)<br> | |||
خاورشناس فرانسوی. زبان فارسی، عربی و ترکی را در مدرسۀ زبانهای شرقی نزد سیلوستر دوساسی آموخت. زبانهای انگلیسی و ایتالیایی را نیز در بیرون مدرسه فراگرفت. در ۱۸سالگی حکومت دیرکتوار او را به استانبول فرستاد. در ۱۹سالگی در سِمت مترجم همراه نیروهای فرانسوی به فرماندهی ناپلئون به مصر رفت. در ۱۸۰۰ مترجم رسمی وزارت خارجۀ فرانسه و نیز استاد زبان ترکی در مدرسۀ زبانهای شرقی شد. در ۱۸۰۲ با گروهی به افریقای شمالی رفت و در ۱۸۰۴ ناپلئون او را به استانبول فرستاد. در ۱۸۰۵ رهسپار ایران شد تا دولت ایران را برضد انگلستان و روسیه برانگیزد. در ۱۸۰۶ به تهران رسید. گفتوگوهای مفصل ژوبر با رهبران دولت و فتحعلیشاه، به بستن معاهده فینکنشتاین در ۱۸۰۷ میان دولتهای ایران و فرانسه انجامید. در ۱۸۱۵، در حکومت صدروزۀ ناپلئون، مأمور استانبول شد، اما پس از شکست ناپلئون در واترلو به فرانسه بازگشت. از آن پس، همۀ کوشش خود را صرف مطالعه و تحقیق در زبانهای شرقی کرد. در ۱۸۱۸ مسافرتی دیگر به آسیا کرد. در ۱۸۳۸ مدیر مدرسۀ زبانهای شرقی پاریس و استاد فارسی کولژ دو فرانس شد. از آثارش: چاپ متن و ترجمۀ فرانسوی'' نزهَةالمشتاق'' ادریسی (پاریس، ۱۸۳۶ـ۱۸۴۰)؛ ''مسافرت در ارمنستان و ایران'' (پاریس، ۱۸۲۱) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۴۷ ش)؛ ''دستور مقدماتی زبان ترکی'' (پاریس، ۱۸۲۳)؛ ''شرح مسافرت از ادنبورگ تا بخارا'' (۱۸۲۷)؛ ''استانبول'' (۱۸۳۰). | |||
<br><!--24012600--> | <br><!--24012600--> | ||
[[رده:خاورشناسی]] | [[رده:خاورشناسی]] | ||
[[رده:(خاورشناسی)ایران]] | [[رده:(خاورشناسی)ایران]] |
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۱
آمِدِه ژوبِر Amédée Jaubert | |
---|---|
زادروز |
1779م |
درگذشت | 1847م |
ملیت | فرانسوی |
تحصیلات و محل تحصیل | مدرسۀ زبانهای شرقی |
شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
آثار | مسافرت در ارمنستان و ایران (پاریس، 1821) |
گروه مقاله | خاورشناسی |
ژوبِر، آمِدِه (۱۷۷۹ـ۱۸۴۷)(Jaubert, Amédée)
خاورشناس فرانسوی. زبان فارسی، عربی و ترکی را در مدرسۀ زبانهای شرقی نزد سیلوستر دوساسی آموخت. زبانهای انگلیسی و ایتالیایی را نیز در بیرون مدرسه فراگرفت. در ۱۸سالگی حکومت دیرکتوار او را به استانبول فرستاد. در ۱۹سالگی در سِمت مترجم همراه نیروهای فرانسوی به فرماندهی ناپلئون به مصر رفت. در ۱۸۰۰ مترجم رسمی وزارت خارجۀ فرانسه و نیز استاد زبان ترکی در مدرسۀ زبانهای شرقی شد. در ۱۸۰۲ با گروهی به افریقای شمالی رفت و در ۱۸۰۴ ناپلئون او را به استانبول فرستاد. در ۱۸۰۵ رهسپار ایران شد تا دولت ایران را برضد انگلستان و روسیه برانگیزد. در ۱۸۰۶ به تهران رسید. گفتوگوهای مفصل ژوبر با رهبران دولت و فتحعلیشاه، به بستن معاهده فینکنشتاین در ۱۸۰۷ میان دولتهای ایران و فرانسه انجامید. در ۱۸۱۵، در حکومت صدروزۀ ناپلئون، مأمور استانبول شد، اما پس از شکست ناپلئون در واترلو به فرانسه بازگشت. از آن پس، همۀ کوشش خود را صرف مطالعه و تحقیق در زبانهای شرقی کرد. در ۱۸۱۸ مسافرتی دیگر به آسیا کرد. در ۱۸۳۸ مدیر مدرسۀ زبانهای شرقی پاریس و استاد فارسی کولژ دو فرانس شد. از آثارش: چاپ متن و ترجمۀ فرانسوی نزهَةالمشتاق ادریسی (پاریس، ۱۸۳۶ـ۱۸۴۰)؛ مسافرت در ارمنستان و ایران (پاریس، ۱۸۲۱) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۴۷ ش)؛ دستور مقدماتی زبان ترکی (پاریس، ۱۸۲۳)؛ شرح مسافرت از ادنبورگ تا بخارا (۱۸۲۷)؛ استانبول (۱۸۳۰).