ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق)<br> | ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق)<br> | ||
<p>(ابوعمرو جمال‌الدین عثمان بن عمر دوینی، معروف به ابن حاجب) نحوی، ادیب و فقیه معروف مصری. چون پدرش منصب حاجبی داشت، شهرت ابن حاجب یافت. در حدود ۶۱۷ق، به [[دمشق]] رفت و هفت سال بعد به اجبار به [[مصر]] بازگشت. شهرت وی برای تألیف موجز و استادانۀ دو کتاب دستوری با نام‌های ''کافیه'' و ''شافیه''، در نحو و صرف، است که بر آن‌ها شروح متعدد نوشته‌اند. این دو اثر نخستین تألیفات زبان عربی است که در اروپا (رم، ۱۵۹۲) ترجمه و منتشر شده است. از دیگر آثارش: ''امالی''، در تفسیر برخی آیات قرآن و پاره‌ای از مسائل نحوی؛ ''المقصد الجلیل فی علم الخلیل''، در عروض.</p> | <p>(ابوعمرو جمال‌الدین عثمان بن عمر دوینی، معروف به ابن حاجب) نحوی، ادیب و فقیه معروف مصری. چون پدرش منصب حاجبی داشت، شهرت ابن حاجب یافت. در حدود ۶۱۷ق، به [[دمشق]] رفت و هفت سال بعد به اجبار به [[مصر]] بازگشت. شهرت وی برای تألیف موجز و استادانۀ دو کتاب دستوری با نام‌های ''[[کافیه]]'' و ''[[شافیه]]''، در نحو و صرف، است که بر آن‌ها شروح متعدد نوشته‌اند. این دو اثر نخستین تألیفات زبان عربی است که در اروپا (رم، ۱۵۹۲) ترجمه و منتشر شده است. </p> | ||
<p>از دیگر آثارش: ''[[امالی]]''، در تفسیر برخی آیات قرآن و پاره‌ای از مسائل نحوی؛ ''المقصد الجلیل فی علم الخلیل''، در عروض.</p> | |||
<br><!--11028900--> | <br><!--11028900--> | ||
[[رده:ادبیات عرب]] | [[رده:ادبیات عرب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۸
| عثمان بن حاجب | |
|---|---|
| زادروز |
مصر ۵۷۰ق |
| درگذشت | اسکندریه ۶۴۶ق |
| ملیت | مصری |
| آثار | کافیه؛ شافیه؛ امالی؛ المقصد الجلیل فی علم الخلیل |
| گروه مقاله | دین اسلام |
ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق)
(ابوعمرو جمال‌الدین عثمان بن عمر دوینی، معروف به ابن حاجب) نحوی، ادیب و فقیه معروف مصری. چون پدرش منصب حاجبی داشت، شهرت ابن حاجب یافت. در حدود ۶۱۷ق، به دمشق رفت و هفت سال بعد به اجبار به مصر بازگشت. شهرت وی برای تألیف موجز و استادانۀ دو کتاب دستوری با نام‌های کافیه و شافیه، در نحو و صرف، است که بر آن‌ها شروح متعدد نوشته‌اند. این دو اثر نخستین تألیفات زبان عربی است که در اروپا (رم، ۱۵۹۲) ترجمه و منتشر شده است.
از دیگر آثارش: امالی، در تفسیر برخی آیات قرآن و پاره‌ای از مسائل نحوی؛ المقصد الجلیل فی علم الخلیل، در عروض.