استپانیان، سروژ (باکو ۱۳۰۷ـ پاریس ۱۳۷۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِستِپانیان، سِروژ (باکو ۱۳۰۷ـ پاریس ۱۳۷۵ش)<br> | اِستِپانیان، سِروژ (باکو ۱۳۰۷ـ پاریس ۱۳۷۵ش) (Soroj Stepanian)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =سروژ استپانیان | |عنوان =سروژ استپانیان | ||
|نام = | |نام =Soroj Stepanian | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>مترجم ایرانی. در خانواده‌ای ارمنی‌تبار به دنیا آمد. پس از مهاجرت خانواده‌اش به [[ایران]]، در [[رشت، شهر|رشت]] اقامت داشت. مدتی در کنسولگری [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|شوروی]] در رشت کار کرد. در ۱۳۲۴ به تهران آمد و با حزب توده همکاری کرد و مسئولیت شاخۀ تعقیب را در سازمان اطلاعات حزب توده به‌عهده گرفت. در ۱۳۳۴ دستگیر و محکوم به اعدام شد، اما پس از هفت سال آزاد شد. در زندان کتاب مایزلیس به نام ''شطرنج و تئوری آن'' را ترجمه کرد. پس از آزادی، با نشریات همکاری کرد و سپس در شرکت‌های خصوصی به‌کار مشغول شد. در ۱۳۵۹ به [[فرانسه]] رفت و در ۱۳۷۲ به ایران بازگشت. مهم‌ترین اثر وی ترجمۀ مجموعۀ آثار [[چخوف، آنتون (۱۸۶۰ـ۱۹۰۴)|چخوف]] در هفت جلد است که در ۱۳۷۶ برندۀ کتاب سال شد. براثر بیماری سرطان درگذشت. از ترجمه‌های اوست: ''گذر از رنج‌ها'' از [[تولستوی، آلکسی (۱۸۸۲ـ۱۹۴۵)|آلکسی تولستوی]]؛ ''بچه‌های آربات'' از آناتولی ریباکوف؛ ''دروغ‌های شاخ‌دار'' از گودفرید اوگوست پورگر؛ ''زندگی در گور'' از استراتیس میسر یویلیس؛ ''ماجرای حیرت‌انگیز بارن فن مونهاوزن'' از پورگر.</p> | }}<p>مترجم ایرانی. در خانواده‌ای ارمنی‌تبار به دنیا آمد. پس از مهاجرت خانواده‌اش به [[ایران]]، در [[رشت، شهر|رشت]] اقامت داشت. مدتی در کنسولگری [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|شوروی]] در رشت کار کرد. در ۱۳۲۴ به تهران آمد و با حزب توده همکاری کرد و مسئولیت شاخۀ تعقیب را در سازمان اطلاعات حزب توده به‌عهده گرفت. در ۱۳۳۴ دستگیر و محکوم به اعدام شد، اما پس از هفت سال آزاد شد. در زندان کتاب مایزلیس به نام ''شطرنج و تئوری آن'' را ترجمه کرد. پس از آزادی، با نشریات همکاری کرد و سپس در شرکت‌های خصوصی به‌کار مشغول شد. در ۱۳۵۹ به [[فرانسه]] رفت و در ۱۳۷۲ به ایران بازگشت. مهم‌ترین اثر وی ترجمۀ مجموعۀ آثار [[چخوف، آنتون (۱۸۶۰ـ۱۹۰۴)|چخوف]] در هفت جلد است که در ۱۳۷۶ برندۀ کتاب سال شد. براثر بیماری سرطان درگذشت. </p><p>از ترجمه‌های دیگر اوست: ''گذر از رنج‌ها'' از [[تولستوی، آلکسی (۱۸۸۲ـ۱۹۴۵)|آلکسی تولستوی]]؛ ''بچه‌های آربات'' از آناتولی ریباکوف؛ ''دروغ‌های شاخ‌دار'' از گودفرید اوگوست پورگر؛ ''زندگی در گور'' از استراتیس میسر یویلیس؛ ''ماجرای حیرت‌انگیز بارن فن مونهاوزن'' از پورگر.</p> | ||
<br><!--11249300--> | <br><!--11249300--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:مترجمان]] | [[رده:مترجمان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۹
اِستِپانیان، سِروژ (باکو ۱۳۰۷ـ پاریس ۱۳۷۵ش) (Soroj Stepanian)
| سروژ استپانیان Soroj Stepanian | |
|---|---|
| زادروز |
باکو ۱۳۰۷ش |
| درگذشت | پاریس ۱۳۷۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | مترجم |
| آثار | ترجمه: مجموعۀ آثار چخوف در هفت جلد (۱۳۷۶)؛ گذر از رنج‌ها از آلکسی تولستوی؛ بچه‌های آربات از آناتولی ریباکوف؛ دروغ‌های شاخ‌دار از گودفرید اوگوست پورگر؛ زندگی در گور از استراتیس میسر یویلیس؛ ماجرای حیرت‌انگیز بارن فن مونهاوزن از پورگر |
| گروه مقاله | زبان شناسی |
| جوایز و افتخارات | جایزه کتاب سال ۱۳۷۶ (برای ترجمه مجموعه آثار چخوف) |
مترجم ایرانی. در خانواده‌ای ارمنی‌تبار به دنیا آمد. پس از مهاجرت خانواده‌اش به ایران، در رشت اقامت داشت. مدتی در کنسولگری شوروی در رشت کار کرد. در ۱۳۲۴ به تهران آمد و با حزب توده همکاری کرد و مسئولیت شاخۀ تعقیب را در سازمان اطلاعات حزب توده به‌عهده گرفت. در ۱۳۳۴ دستگیر و محکوم به اعدام شد، اما پس از هفت سال آزاد شد. در زندان کتاب مایزلیس به نام شطرنج و تئوری آن را ترجمه کرد. پس از آزادی، با نشریات همکاری کرد و سپس در شرکت‌های خصوصی به‌کار مشغول شد. در ۱۳۵۹ به فرانسه رفت و در ۱۳۷۲ به ایران بازگشت. مهم‌ترین اثر وی ترجمۀ مجموعۀ آثار چخوف در هفت جلد است که در ۱۳۷۶ برندۀ کتاب سال شد. براثر بیماری سرطان درگذشت.
از ترجمه‌های دیگر اوست: گذر از رنج‌ها از آلکسی تولستوی؛ بچه‌های آربات از آناتولی ریباکوف؛ دروغ‌های شاخ‌دار از گودفرید اوگوست پورگر؛ زندگی در گور از استراتیس میسر یویلیس؛ ماجرای حیرت‌انگیز بارن فن مونهاوزن از پورگر.