مرثیه (فیلم 1354): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «فیلم بلند سینمایی به کارگردانی امیر نادری و از آثار متعلق به جریان موج نو سینمای ایران، تولید سال 1354. مرثیه در سال 1357 در ایران و از سال 1358 به بعد در چند جشنواره از جمله جشنوارهی بینالمللی سینمای مؤلف سن رمو (ایتالیا)، جشنوارهی بینالمللی فیل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
فیلم بلند سینمایی به کارگردانی امیر نادری و از آثار متعلق به جریان موج نو سینمای | [[پرونده:2042166341.jpg|جایگزین=پوستر فیلم|بندانگشتی|پوستر فیلم]] | ||
Elegy (movie) | |||
فیلم بلند سینمایی به کارگردانی [[امیر نادری]] و از آثار متعلق به جریان [[موج نو سینمای ایران]]، تولید سال 1354ش. مرثیه در سال 1357 در ایران و از سال 1358 به بعد در چند جشنواره، از جمله جشنوارۀ بینالمللی سینمای مؤلف سانرمو<ref>Sanremo</ref> (ایتالیا)، جشنوارۀ بینالمللی فیلم پزارو<ref>Pesaro</ref> (ایتالیا) و جشنوارۀ بینالمللی فیلم لا روشل<ref>La Rochelle</ref> (فرانسه) به نمایش درآمده است. | |||
زمان فیلم: 106 دقیقه | |||
'''خلاصۀ داستان''' | '''خلاصۀ داستان''' | ||
سید نصرالله كه بیش از هشت سال از عمرش را در زندان گذرانده، پس از آزادی | سید نصرالله كه بیش از هشت سال از عمرش را در زندان گذرانده، پس از آزادی درمییابد كه جامعه او را نمیپذیرد. نصرالله باخبر میشود كه مادرش سه ماه پیش فوت كرده و فقط تفنگ بادی و تختۀ نشانهاش به جا مانده است. او در كوچه و خیابان، قهوهخانه و خانههای عمومی و خرابههای شهر راه میافتد و سعی میكند آیندۀ روشنی برای خود فراهم كند. او در زندان جوراببافی یاد گرفته؛ اما در كارگاههای سنتی جوراببافی كاری برای او نیست. بنابراین برای امرار معاش از همان تفنگ بادی و تختۀ نشانه استفاده میكند. با مشاركت یک لوطی انتری و پردهدار در اتاقكی محقر زندگی میكند. وقتی سید نصرالله به آن دو عادت كرده است، پردهدار با زنی بلیتفروش ازدواج و آنها را ترک میكند. لوطی انتری میمیرد و نصرالله با قفس پرندهاش و انتر لوطی تنها میماند. او یک روز صبح پرندۀ خود را از قفس آزاد میكند و به بیرون شهر میرود. انتر را رها میكند و تفنگ بادی و تخته نشانهاش را میفروشد. با پول آن یك بطری مشروب میخرد و آسیمه‌سر در خیابانهای شلوغ جنوب شهر خود را گم میكند. | ||
برخی از '''بازیگران و عوامل تولید''' | برخی از '''بازیگران و عوامل تولید''' | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۹: | ||
تهیه‌کننده: علی مرتضوی | تهیه‌کننده: علی مرتضوی | ||
مدیر | مدیر فیلمبرداری: غلامرضا مجاوری | ||
تدوینگر: موسی افشار | تدوینگر: [[موسی افشار بکشلی|موسی افشار]] | ||
صدابردار: محمد محمدی | صدابردار: محمد محمدی | ||
آهنگساز: [[کامبیز روشن روان|کامبیز روشن‌روان]] | |||
بازیگران: منوچهر | بازیگران: [[منوچهر احمدی]]؛ رضا شاد؛ [[محمود بصیری]]؛ افشید عظیم‌نژاد؛ علی خان‌نار؛ مرتضی امامی؛ رضا یاقوتی | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۸
Elegy (movie)
فیلم بلند سینمایی به کارگردانی امیر نادری و از آثار متعلق به جریان موج نو سینمای ایران، تولید سال 1354ش. مرثیه در سال 1357 در ایران و از سال 1358 به بعد در چند جشنواره، از جمله جشنوارۀ بینالمللی سینمای مؤلف سانرمو[۱] (ایتالیا)، جشنوارۀ بینالمللی فیلم پزارو[۲] (ایتالیا) و جشنوارۀ بینالمللی فیلم لا روشل[۳] (فرانسه) به نمایش درآمده است.
زمان فیلم: 106 دقیقه
خلاصۀ داستان
سید نصرالله كه بیش از هشت سال از عمرش را در زندان گذرانده، پس از آزادی درمییابد كه جامعه او را نمیپذیرد. نصرالله باخبر میشود كه مادرش سه ماه پیش فوت كرده و فقط تفنگ بادی و تختۀ نشانهاش به جا مانده است. او در كوچه و خیابان، قهوهخانه و خانههای عمومی و خرابههای شهر راه میافتد و سعی میكند آیندۀ روشنی برای خود فراهم كند. او در زندان جوراببافی یاد گرفته؛ اما در كارگاههای سنتی جوراببافی كاری برای او نیست. بنابراین برای امرار معاش از همان تفنگ بادی و تختۀ نشانه استفاده میكند. با مشاركت یک لوطی انتری و پردهدار در اتاقكی محقر زندگی میكند. وقتی سید نصرالله به آن دو عادت كرده است، پردهدار با زنی بلیتفروش ازدواج و آنها را ترک میكند. لوطی انتری میمیرد و نصرالله با قفس پرندهاش و انتر لوطی تنها میماند. او یک روز صبح پرندۀ خود را از قفس آزاد میكند و به بیرون شهر میرود. انتر را رها میكند و تفنگ بادی و تخته نشانهاش را میفروشد. با پول آن یك بطری مشروب میخرد و آسیمه‌سر در خیابانهای شلوغ جنوب شهر خود را گم میكند.
برخی از بازیگران و عوامل تولید
نویسنده: امیر نادری
تهیه‌کننده: علی مرتضوی
مدیر فیلمبرداری: غلامرضا مجاوری
تدوینگر: موسی افشار
صدابردار: محمد محمدی
آهنگساز: کامبیز روشن‌روان
بازیگران: منوچهر احمدی؛ رضا شاد؛ محمود بصیری؛ افشید عظیم‌نژاد؛ علی خان‌نار؛ مرتضی امامی؛ رضا یاقوتی