سادو، جزیره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سادو، جزیرۀ (Sado)<br/> بزرگ‌ترین جزیره در استان نیگاتا<ref>Niigata </ref>، در دریای ژاپن<ref>Sea of Japan</ref>، نزدیک ساحل شمال غربی جزیرۀ هونشو<ref>Honshu Island</ref>، به فاصلۀ ۳۵کیلومتری نیگاتا. ۸۵۷ کیلومتر مربع مساحت و ۷۸,۱۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰). ریوتسو<ref>Ryostu</ref>، شهر اصلی جزیره، از کوچک‌ترین شهر‌های ژاپن، با جمعیتی کمتر از ۱۰۰هزار نفر است، اما فرودگاه دارد. استخراج طلا در سادو از ۱۶۰۱ آغاز شد و همچنان ادامه دارد. جاذبه‌های گردشگری جزیرۀ سادو عبارت‌اند از نوار ساحلی زیبا، ترانه‌ها و رقص‌های محلی متمایز، و لک‌لک‌های تاجدار ژاپنی (توکی). سادو از ۷۰۲م تا ۱۸۷۶ عملاً استان فئودال خودمختار بود و در قرن‌های ۱۲ تا ۱۶ از آن به‌منزلۀ تبعیدگاه استفاده می‌شد. | سادو، جزیرۀ (Sado)<br/> بزرگ‌ترین جزیره در استان [[نیگاتا]]<ref>Niigata </ref>، در [[دریای ژاپن]]<ref>Sea of Japan</ref>، نزدیک ساحل شمال غربی جزیرۀ [[هونشو]]<ref>Honshu Island</ref>، به فاصلۀ ۳۵کیلومتری نیگاتا. ۸۵۷ کیلومتر مربع مساحت و ۷۸,۱۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰). ریوتسو<ref>Ryostu</ref>، شهر اصلی جزیره، از کوچک‌ترین شهر‌های ژاپن، با جمعیتی کمتر از ۱۰۰هزار نفر است، اما فرودگاه دارد. استخراج طلا در سادو از ۱۶۰۱ آغاز شد و همچنان ادامه دارد. جاذبه‌های گردشگری جزیرۀ سادو عبارت‌اند از نوار ساحلی زیبا، ترانه‌ها و رقص‌های محلی متمایز، و لک‌لک‌های تاجدار ژاپنی (توکی). سادو از ۷۰۲م تا ۱۸۷۶ عملاً استان فئودال خودمختار بود و در قرن‌های ۱۲ تا ۱۶ از آن به‌منزلۀ تبعیدگاه استفاده می‌شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۵
سادو، جزیرۀ (Sado)
بزرگ‌ترین جزیره در استان نیگاتا[۱]، در دریای ژاپن[۲]، نزدیک ساحل شمال غربی جزیرۀ هونشو[۳]، به فاصلۀ ۳۵کیلومتری نیگاتا. ۸۵۷ کیلومتر مربع مساحت و ۷۸,۱۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰). ریوتسو[۴]، شهر اصلی جزیره، از کوچک‌ترین شهر‌های ژاپن، با جمعیتی کمتر از ۱۰۰هزار نفر است، اما فرودگاه دارد. استخراج طلا در سادو از ۱۶۰۱ آغاز شد و همچنان ادامه دارد. جاذبه‌های گردشگری جزیرۀ سادو عبارت‌اند از نوار ساحلی زیبا، ترانه‌ها و رقص‌های محلی متمایز، و لک‌لک‌های تاجدار ژاپنی (توکی). سادو از ۷۰۲م تا ۱۸۷۶ عملاً استان فئودال خودمختار بود و در قرن‌های ۱۲ تا ۱۶ از آن به‌منزلۀ تبعیدگاه استفاده می‌شد.