آتش اصفهانی، حسن (اصفهان ۱۲۸۴ـ همان جا ۱۳۴۹ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲: خط ۲:


متخلص به بی‌نوا و آتش، شاعر ایرانی. از شاگردان ملک‌الشعرای عنقا و آشفتۀ اصفهانی بود. به [[سبک هندی]] شعر می‌گفت و پیرو کلیم اصفهانی و [[صایب تبریزی، محمدعلی (تبریز ۱۰۱۰ـ اصفهان ۱۰۸۷ق)|صائب تبریزی]] بود. ''دیوان'' اشعارش، که بیشتر غزلیات اوست، به‌چاپ رسیده است (اصفهان، ۱۳۲۱ و ۱۳۳۶ش).
متخلص به بی‌نوا و آتش، شاعر ایرانی. از شاگردان ملک‌الشعرای عنقا و آشفتۀ اصفهانی بود. به [[سبک هندی]] شعر می‌گفت و پیرو کلیم اصفهانی و [[صایب تبریزی، محمدعلی (تبریز ۱۰۱۰ـ اصفهان ۱۰۸۷ق)|صائب تبریزی]] بود. ''دیوان'' اشعارش، که بیشتر غزلیات اوست، به‌چاپ رسیده است (اصفهان، ۱۳۲۱ و ۱۳۳۶ش).
----


 
 


[[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]]
[[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۷

آتش اصفهانی، حسن (اصفهان ۱۲۸۴ـ همان‌جا ۱۳۴۹ق) Atash Esfahani, Hassan (Iranian poet 1905-1970)

متخلص به بی‌نوا و آتش، شاعر ایرانی. از شاگردان ملک‌الشعرای عنقا و آشفتۀ اصفهانی بود. به سبک هندی شعر می‌گفت و پیرو کلیم اصفهانی و صائب تبریزی بود. دیوان اشعارش، که بیشتر غزلیات اوست، به‌چاپ رسیده است (اصفهان، ۱۳۲۱ و ۱۳۳۶ش).