آذر پیرا: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
نگهبان آتش در [[آتشکده|آتشکده]]<nowiki/>های [[زردشتی، آیین|زردشتی]]. آذرپیر وظیفۀ جلوگیری از خاموش‌شدن آتش را دارد. پیش از ساخته‌شدن [[کبریت]]، که افروختنِ آتش دشوار بود، آتش [[آدران|آدُران]] محلی به هیچ‌وجه خاموش نمی‌شد. همۀ ساکنان محله‌ای که در آن آتش آدُران برپا بود، اگر در خانه آتش دادگاه نداشتند، اجاقِ پخت‌وپز خود را با آتش آدران می‌افروختند. از این، رو همواره یک یا دو نفر از آتش پرستاری می‌کردند. آتش آدران به‌خصوص در جشن‌ها فروزان‌تر بود و زردشتیان بیشترین شادی خود را به هنگام جشن، در زبانه‌های شعله‌های آتش می‌جستند. امروز وظیفۀ آذرپیرایی در آدران تهران با ۱۲ [[موبد]] است و هر روز دو نفر از آنان، مسئولیت پرستاری و نگهبانی از آتش را برعهده دارند. این ۱۲ موبد شب‌ها نیز در پاس‌های اَیویسْروسیم‌گاه و اُشَهین‌گاه از آتش پرستاری می‌کنند. | نگهبان آتش در [[آتشکده|آتشکده]]<nowiki/>های [[زردشتی، آیین|زردشتی]]. آذرپیر وظیفۀ جلوگیری از خاموش‌شدن آتش را دارد. پیش از ساخته‌شدن [[کبریت]]، که افروختنِ آتش دشوار بود، آتش [[آدران|آدُران]] محلی به هیچ‌وجه خاموش نمی‌شد. همۀ ساکنان محله‌ای که در آن آتش آدُران برپا بود، اگر در خانه آتش دادگاه نداشتند، اجاقِ پخت‌وپز خود را با آتش آدران می‌افروختند. از این، رو همواره یک یا دو نفر از آتش پرستاری می‌کردند. آتش آدران به‌خصوص در جشن‌ها فروزان‌تر بود و زردشتیان بیشترین شادی خود را به هنگام جشن، در زبانه‌های شعله‌های آتش می‌جستند. امروز وظیفۀ آذرپیرایی در آدران تهران با ۱۲ [[موبد]] است و هر روز دو نفر از آنان، مسئولیت پرستاری و نگهبانی از آتش را برعهده دارند. این ۱۲ موبد شب‌ها نیز در پاس‌های اَیویسْروسیم‌گاه و اُشَهین‌گاه از آتش پرستاری می‌کنند. | ||
| |||
---- | ---- | ||
[[Category:تاریخ ایران]] | [[Category:تاریخ ایران]] | ||
[[Category:ایران باستان تا ورود اسلام]] | [[Category:ایران باستان تا ورود اسلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۱
آذر پیرا (Azar Pira)
نگهبان آتش در آتشکده‌های زردشتی. آذرپیر وظیفۀ جلوگیری از خاموش‌شدن آتش را دارد. پیش از ساخته‌شدن کبریت، که افروختنِ آتش دشوار بود، آتش آدُران محلی به هیچ‌وجه خاموش نمی‌شد. همۀ ساکنان محله‌ای که در آن آتش آدُران برپا بود، اگر در خانه آتش دادگاه نداشتند، اجاقِ پخت‌وپز خود را با آتش آدران می‌افروختند. از این، رو همواره یک یا دو نفر از آتش پرستاری می‌کردند. آتش آدران به‌خصوص در جشن‌ها فروزان‌تر بود و زردشتیان بیشترین شادی خود را به هنگام جشن، در زبانه‌های شعله‌های آتش می‌جستند. امروز وظیفۀ آذرپیرایی در آدران تهران با ۱۲ موبد است و هر روز دو نفر از آنان، مسئولیت پرستاری و نگهبانی از آتش را برعهده دارند. این ۱۲ موبد شب‌ها نیز در پاس‌های اَیویسْروسیم‌گاه و اُشَهین‌گاه از آتش پرستاری می‌کنند.