هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = | |عنوان =معمار | ||
|نام = | |نام =Ronald James Herron | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=لندن۱۹۳۰م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۹۹۴م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= | |ملیت=انگلیسی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل=دانشکده بریکستون، رشته معماری | ||
نقشه‌کشی فنی، دانشکده ساختمان بریکستون | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان | | شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت =در ۱۹۶۸ نیز در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس تدریس | ||
|جوایز و افتخارات = | در ۱۹۹۳ استاد معماری دانشگاه ایست لندن | ||
|آثار = | |جوایز و افتخارات =ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی در ژاپن برنده جایزه شد | ||
|آثار =ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی در ژاپن | |||
طراحی مجتمع تفریحی در مونت کارلو | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله =معماری | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت‌های مهم = | |فعالیت‌های مهم =هرون به همراه کوک و کرامپتون در ۱۹۷۰، شرکت معماران آرچی‌گرام را تأسیس | ||
|رشته = | |رشته = | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴)(Herron, Ron(ald James)) | |||
معمار انگلیسی و عضو مؤسس آرچی‌گرام<ref>Archigram</ref>، گروهی ساختارشکن در معماری دهۀ ۱۹۶۰. او شهر متحرک<ref>Walking City</ref> را که شهری سوار بر چرخ بود، با همۀ سیستم‌های تنظیم محیط و ملهم از کاوش‌های فضایی طراحی کرد. شهر متحرک نماد فناوری و تحرک شد. طرحی از هرون به نام واحه<ref>Oasis </ref> (۱۹۶۸) الهام‌بخش طراح مرکز پمپیدو<ref>Pompidou Centre</ref> در پاریس بود. دست‌اندرکاران حرفۀ معماری گروه آرچی‌گرام را ریشخند می‌کردند، زیرا هرگز چیزی نساخت، اما هدف آن کاوش دربارۀ ایدۀ معماری تقریباً امکان‌پذیر بود. هرون همکاری با این گروه را ادامه داد و در عین حال در عرصۀ معماری حرفه‌ای متداول نیز فعال بود. یکی از ساختمان‌هایی که او ساخت ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی<ref>Imagination and fabric structures</ref> | معمار انگلیسی و عضو مؤسس آرچی‌گرام<ref>Archigram</ref>، گروهی ساختارشکن در معماری دهۀ ۱۹۶۰. او شهر متحرک<ref>Walking City</ref> را که شهری سوار بر چرخ بود، با همۀ سیستم‌های تنظیم محیط و ملهم از کاوش‌های فضایی طراحی کرد. شهر متحرک نماد فناوری و تحرک شد. طرحی از هرون به نام واحه<ref>Oasis </ref> (۱۹۶۸) الهام‌بخش طراح مرکز پمپیدو<ref>Pompidou Centre</ref> در [[پاریس]] بود. دست‌اندرکاران حرفۀ معماری گروه آرچی‌گرام را ریشخند می‌کردند، زیرا هرگز چیزی نساخت، اما هدف آن کاوش دربارۀ ایدۀ معماری تقریباً امکان‌پذیر بود. هرون همکاری با این گروه را ادامه داد و در عین حال در عرصۀ معماری حرفه‌ای متداول نیز فعال بود. یکی از ساختمان‌هایی که او ساخت ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی<ref>Imagination and fabric structures</ref> در [[ژاپن]] بود که برندۀ جایزه شد. هرون در لندن به‌دنیا آمد و نقشه‌کشی فنی را در دانشکدۀ ساختمان بریکستون<ref>Brixton School of Building</ref> آموخت. پس از انجام خدمت سربازی در آلمان، در کلاس‌های شبانۀ دانشکدۀ بریکستون در رشتۀ معماری ثبت نام کرد و در ۱۹۵۴ در شورای ایالتی لندن<ref>London County Council</ref> مشغول به‌کار شد. پس از آشنایی با وارن چاک<ref>Warren Chalk</ref>، به اتفاق او در فناوری و فرهنگ مردم امریکا به کاوش پرداخت و در مسابقات معماری شرکت کرد. در ۱۹۶۱ تئو کراسبی<ref>Theo Crosby</ref> شغل قائم‌مقام معمار را در پروژۀ عظیم بازسازی میدان یوستون<ref>Euston Square</ref> به هرون پیشنهاد کرد. هرون کسانی چون چاک و دنیس کرامپتون<ref>Dennis Crompton</ref> از شورای ایالتی لندن، پیتر کوک<ref> Peter Cook</ref>، مایک وِب<ref>Mike Webb</ref>، و دیوید گرین<ref>David Greene</ref> را به همکاری دعوت کرد. این شش تن نمایشگاه شهر زنده<ref>Living City</ref> را در ۱۹۶۳ در انستیتو هنرهای معاصر<ref>(Institute of Contemporary Arts (ICA</ref> لندن برگزار کردند و نام آرچی‌گرام را برای خود برگزیدند. وقتی آرچی‌گرام در مسابقه‌ای برای طراحی یک مجتمع تفریحی در [[مونت کارلو]]<ref>Monte Carlo</ref> برنده شد، هرون به همراه کوک و کرامپتون در ۱۹۷۰، شرکت معماران آرچی‌گرام<ref>Archigram Architects</ref> را تأسیس کردند. از ۱۹۶۵ به بعد، هرون در دانشکدۀ انجمن معماری<ref>Architectural Association School</ref> لندن به تدریس پرداخت و در ۱۹۶۸ نیز در [[دانشگاه کالیفرنیا]] در لوس‌آنجلس تدریس کرد. در ۱۹۹۳ استاد معماری دانشگاه ایست لندن<ref>University of East London</ref> شد. دستاورد دیگر او مروری بر مکاتب معماری چینی برای مؤسسۀ سلطنتی معماران بریتانیا<ref>Royal Institute of British Architects</ref> است. آثار او در صدها نشریۀ معماری و در نمایشگاه‌های متعدد ارائه شده است. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۷
| معمار Ronald James Herron | |
|---|---|
| زادروز |
لندن۱۹۳۰م |
| درگذشت | ۱۹۹۴م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل |
دانشکده بریکستون، رشته معماری نقشه‌کشی فنی، دانشکده ساختمان بریکستون |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر و کارگردان |
| فعالیت‌های مهم | هرون به همراه کوک و کرامپتون در ۱۹۷۰، شرکت معماران آرچی‌گرام را تأسیس |
| آثار |
ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی در ژاپن طراحی مجتمع تفریحی در مونت کارلو |
| گروه مقاله | معماری |
| جوایز و افتخارات | ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی در ژاپن برنده جایزه شد |
هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴)(Herron, Ron(ald James))
معمار انگلیسی و عضو مؤسس آرچی‌گرام[۱]، گروهی ساختارشکن در معماری دهۀ ۱۹۶۰. او شهر متحرک[۲] را که شهری سوار بر چرخ بود، با همۀ سیستم‌های تنظیم محیط و ملهم از کاوش‌های فضایی طراحی کرد. شهر متحرک نماد فناوری و تحرک شد. طرحی از هرون به نام واحه[۳] (۱۹۶۸) الهام‌بخش طراح مرکز پمپیدو[۴] در پاریس بود. دست‌اندرکاران حرفۀ معماری گروه آرچی‌گرام را ریشخند می‌کردند، زیرا هرگز چیزی نساخت، اما هدف آن کاوش دربارۀ ایدۀ معماری تقریباً امکان‌پذیر بود. هرون همکاری با این گروه را ادامه داد و در عین حال در عرصۀ معماری حرفه‌ای متداول نیز فعال بود. یکی از ساختمان‌هایی که او ساخت ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی[۵] در ژاپن بود که برندۀ جایزه شد. هرون در لندن به‌دنیا آمد و نقشه‌کشی فنی را در دانشکدۀ ساختمان بریکستون[۶] آموخت. پس از انجام خدمت سربازی در آلمان، در کلاس‌های شبانۀ دانشکدۀ بریکستون در رشتۀ معماری ثبت نام کرد و در ۱۹۵۴ در شورای ایالتی لندن[۷] مشغول به‌کار شد. پس از آشنایی با وارن چاک[۸]، به اتفاق او در فناوری و فرهنگ مردم امریکا به کاوش پرداخت و در مسابقات معماری شرکت کرد. در ۱۹۶۱ تئو کراسبی[۹] شغل قائم‌مقام معمار را در پروژۀ عظیم بازسازی میدان یوستون[۱۰] به هرون پیشنهاد کرد. هرون کسانی چون چاک و دنیس کرامپتون[۱۱] از شورای ایالتی لندن، پیتر کوک[۱۲]، مایک وِب[۱۳]، و دیوید گرین[۱۴] را به همکاری دعوت کرد. این شش تن نمایشگاه شهر زنده[۱۵] را در ۱۹۶۳ در انستیتو هنرهای معاصر[۱۶] لندن برگزار کردند و نام آرچی‌گرام را برای خود برگزیدند. وقتی آرچی‌گرام در مسابقه‌ای برای طراحی یک مجتمع تفریحی در مونت کارلو[۱۷] برنده شد، هرون به همراه کوک و کرامپتون در ۱۹۷۰، شرکت معماران آرچی‌گرام[۱۸] را تأسیس کردند. از ۱۹۶۵ به بعد، هرون در دانشکدۀ انجمن معماری[۱۹] لندن به تدریس پرداخت و در ۱۹۶۸ نیز در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس تدریس کرد. در ۱۹۹۳ استاد معماری دانشگاه ایست لندن[۲۰] شد. دستاورد دیگر او مروری بر مکاتب معماری چینی برای مؤسسۀ سلطنتی معماران بریتانیا[۲۱] است. آثار او در صدها نشریۀ معماری و در نمایشگاه‌های متعدد ارائه شده است.
- ↑ Archigram
- ↑ Walking City
- ↑ Oasis
- ↑ Pompidou Centre
- ↑ Imagination and fabric structures
- ↑ Brixton School of Building
- ↑ London County Council
- ↑ Warren Chalk
- ↑ Theo Crosby
- ↑ Euston Square
- ↑ Dennis Crompton
- ↑ Peter Cook
- ↑ Mike Webb
- ↑ David Greene
- ↑ Living City
- ↑ (Institute of Contemporary Arts (ICA
- ↑ Monte Carlo
- ↑ Archigram Architects
- ↑ Architectural Association School
- ↑ University of East London
- ↑ Royal Institute of British Architects