امامزاده اسماعیل (قزوین): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
اِمامزاده اسماعیل (قزوین)<br> | اِمامزاده اسماعیل (قزوین)<br> | ||
[[پرونده: 11485100-2.jpg | بندانگشتی|اِمامزاده اسماعيل]]<p>بقعهای واقع در شهر قزوین، در پشت خیابان سپه متصل به خیابان پیغمبریۀ کنونی. وی را فرزند امام جعفر صادق (ع) دانستهاند، اما به نوشتۀ شیخ مفید در کتاب ''ارشاد''، اسماعیل فرزند بزرگ امام صادق (ع) در زمان حیات امام وفات کرده و در قبرستان بقیع دفن شده است. لذا این امامزاده نمیتواند فرزند بلاواسطۀ آن حضرت باشد. این بقعه در پادشاهی سلطانحسین صفوی و سپس در دورۀ قاجاریه تعمیر و بازسازی و گنبد خوش ترکیب آن در حدود ۱۳۰۰ش با کاشی تزئین شده است.</p><p></p><p>'''ویژگیهای معماری'''</p><p>بنای بقعه در دو طبقه، شامل فضای اصلی حرم، چهار ايوان متصل در طرفين آن و فضای جنبی ايوانهاست. حرم گنبدی دارد که روی آن کاشیکاری و زير آن کاربندی و | [[پرونده: 11485100-2.jpg | بندانگشتی|اِمامزاده اسماعيل]]<p>بقعهای واقع در شهر قزوین، در پشت خیابان سپه متصل به خیابان پیغمبریۀ کنونی. وی را فرزند امام جعفر صادق (ع) دانستهاند، اما به نوشتۀ شیخ مفید در کتاب ''ارشاد''، اسماعیل فرزند بزرگ امام صادق (ع) در زمان حیات امام وفات کرده و در قبرستان بقیع دفن شده است. لذا این امامزاده نمیتواند فرزند بلاواسطۀ آن حضرت باشد. این بقعه در پادشاهی سلطانحسین صفوی و سپس در دورۀ قاجاریه تعمیر و بازسازی و گنبد خوش ترکیب آن در حدود ۱۳۰۰ش با کاشی تزئین شده است.</p><p></p><p>'''ویژگیهای معماری'''</p><p>بنای بقعه در دو طبقه، شامل فضای اصلی حرم، چهار ايوان متصل در طرفين آن و فضای جنبی ايوانهاست. حرم گنبدی دارد که روی آن کاشیکاری و زير آن کاربندی و گچبری است. مدفن اصلی امامزاده در سرداب بقعه در زير حرم قرا گرفته است. </p> | ||
<br><!--11485100--> | ----<br><!--11485100--> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:قزوین]] | [[رده:قزوین]] |
نسخهٔ ۲۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۷
اِمامزاده اسماعیل (قزوین)
بقعهای واقع در شهر قزوین، در پشت خیابان سپه متصل به خیابان پیغمبریۀ کنونی. وی را فرزند امام جعفر صادق (ع) دانستهاند، اما به نوشتۀ شیخ مفید در کتاب ارشاد، اسماعیل فرزند بزرگ امام صادق (ع) در زمان حیات امام وفات کرده و در قبرستان بقیع دفن شده است. لذا این امامزاده نمیتواند فرزند بلاواسطۀ آن حضرت باشد. این بقعه در پادشاهی سلطانحسین صفوی و سپس در دورۀ قاجاریه تعمیر و بازسازی و گنبد خوش ترکیب آن در حدود ۱۳۰۰ش با کاشی تزئین شده است.
ویژگیهای معماری
بنای بقعه در دو طبقه، شامل فضای اصلی حرم، چهار ايوان متصل در طرفين آن و فضای جنبی ايوانهاست. حرم گنبدی دارد که روی آن کاشیکاری و زير آن کاربندی و گچبری است. مدفن اصلی امامزاده در سرداب بقعه در زير حرم قرا گرفته است.