آزوریت: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:10118200.jpg|بندانگشتی|آزوریت]] | |||
آزوریت (Azurite)<br/> کانی آبی‌رنگی با فرمول Cu<sub>۳</sub>(OH)<sub>۲</sub>(CO<sub>۳</sub>). غالباً با کانی سبزرنگی به نام | [[پرونده:10118200-1.jpg|بندانگشتی|آزوریت]] | ||
آزوریت (Azurite)<br/> [[کانی]] آبی‌رنگی با فرمول Cu<sub>۳</sub>(OH)<sub>۲</sub>(CO<sub>۳</sub>). غالباً با کانی سبزرنگی به نام [[مالاکیت]]، با فرمول Cu<sub>۲</sub>(OH)<sub>۲</sub>(CO<sub>۳</sub>) همراه است. هر دو کانی [[کربنات]] قلیایی مس‌اند و درنتیجۀ دگرسانی کانی‌های سولفیدی [[مس (شیمی)|مس]] تشکیل می‌شوند. مهم‌ترین کانسارهای آزوریت و مالاکیت در چِسی<ref>Chessy</ref>، واقع در نزدیکی [[لیون|لیونِ]]<ref>Lion</ref> [[فرانسه]]، در [[اورال، کوه های|کوه‌های اورال]]<ref>Ural Mountains</ref> [[روسیه]]، در [[استرالیا]]، و در [[آریزونا]]<nowiki/>ی [[امریکا، ایالات متحده|ایالات متحدۀ امریکا]] قرار دارند. سختی این کانی‌ها ۳.۵ تا ۴ است. چگالی آزوریت ۳.۸ و چگالی مالاکیت ۴ است. از آزوریت و مالاکیت به‌منزلۀ رنگدانه استفاده می‌کنند. با ساییدن آزوریت پودری آبی‌رنگ و با ساییدن مالاکیت پودری سبزرنگ حاصل می‌شود. هر دو کانی جلای شیشه‌ای خوبی دارند و هرگاه به خوبی صیقل داده شوند، جنبۀ تزیینی پیدا می‌کنند. از عهد باستان این کانی‌ها را به منزلۀ سنگ قیمتی (گوهر) به‌کار می‌برده‌اند. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۱۶
آزوریت (Azurite)
کانی آبی‌رنگی با فرمول Cu۳(OH)۲(CO۳). غالباً با کانی سبزرنگی به نام مالاکیت، با فرمول Cu۲(OH)۲(CO۳) همراه است. هر دو کانی کربنات قلیایی مس‌اند و درنتیجۀ دگرسانی کانی‌های سولفیدی مس تشکیل می‌شوند. مهم‌ترین کانسارهای آزوریت و مالاکیت در چِسی[۱]، واقع در نزدیکی لیونِ[۲] فرانسه، در کوه‌های اورال[۳] روسیه، در استرالیا، و در آریزونای ایالات متحدۀ امریکا قرار دارند. سختی این کانی‌ها ۳.۵ تا ۴ است. چگالی آزوریت ۳.۸ و چگالی مالاکیت ۴ است. از آزوریت و مالاکیت به‌منزلۀ رنگدانه استفاده می‌کنند. با ساییدن آزوریت پودری آبی‌رنگ و با ساییدن مالاکیت پودری سبزرنگ حاصل می‌شود. هر دو کانی جلای شیشه‌ای خوبی دارند و هرگاه به خوبی صیقل داده شوند، جنبۀ تزیینی پیدا می‌کنند. از عهد باستان این کانی‌ها را به منزلۀ سنگ قیمتی (گوهر) به‌کار می‌برده‌اند.