تاتی: تفاوت میان نسخه‌ها

مجموعه‌ای از گویش‌های مرکزی ایران، متعلق به دستۀ شمال غربی زبان‌های ایرانی از خانوادۀ [[هندواروپایی، زبان های|هندواروپایی]]. تاتی از یک‌سو به [[تالشی]] و از سوی دیگر به [[سمنانی]] نزدیک است. گویش تاتی گویش بومی مردمی است که در مناطق ترک‌نشین زندگی می‌کنند و در واقع تات، نامی است که ترک‌ها به مردم بومی غیرترک داده‌اند. از این رو، بسیاری این گویش‌های بومی را آذری نام داده‌اند. شماری از تات‌ها در زمان ساسانیان برای حفظ مرزهای شمال غربیِ خود به قفقاز گسیل شدند. از این رو گروهی از تات‌ها در نواری منقطع از کوه‌های قفقاز تا کوه‌های خراسان پراکنده‌اند. تاتی قفقاز همچون زبان فارسی در شمار زبان‌های ایرانی جنوب غربی است. تاتی قفقاز به دو گروه شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود: ۱. گویش تاتی شمالی رایج در میان کلیمیان داغستان (دربند) و جمهوری آذربایجان؛ ۲. تاتی جنوبی که زبان مسلمانان و مسیحیان شمال غربی جمهوری آذربایجان است.