آش: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:10134000-3.jpg|بندانگشتی|آش رشته]] | |||
آش Aush (Persian food)<br/> [[File:10134000-1.jpg|thumb|آش | آش Aush (Persian food)<br/> [[File:10134000-1.jpg|thumb|آش جو]]از مشهورترین غذاهای ایرانی (← [[آشپزی_ایرانی،_مکتب|آشپزی_ایرانی،_مکتب]])، فراهم‌آمده از سبزی‌های ساطوری‌شدۀ مخصوصِ آش ([[اسفناج]]، [[تره]]، [[جعفری]]، [[شوید]]، و سبزی‌های صحرایی) و حبوباتی چون [[نخود]]، لوبیاقرمز، [[عدس]]، و [[ماش]] و در برخی از انواع متعدد آن، [[گوشت]] و رشتۀ خمیری خلال‌شده. مواد اصلی همۀ آش‌ها کمابیش یکی است و تعدد و تمایز آن‌ها به افزودنی‌ها و چاشنی‌های آن است. آش را در اقلیم‌های گوناگون به‌شیوه‌های گوناگون و با مواد گوناگون می‌پزند. برخی از انواع آش‌ها عبارت‌اند از آش رشته، آش جو، و آش ماست. آش‌هایی که برای بیماران پخته می‌شوند شیرین‌اند؛ مثل آش [[سکنجبین]]. لفظ آش در روزگاران پیشین، چنان‌که از ترکیب آشپزی نیز پیداست، به‌معنی غذا در معنای عام آن بوده است و آنچه امروزه از آش و انواع آن مراد می‌شود «آش شُله» نامیده می‌شده است (← [[شوربا|شوربا]]). آش از عمده‌ترین غذاهایی است که به نذرانه پخته و تقسیم می‌شود. از دلایل و اسباب تنوعِ آش‌ها، به لحاظ مواد و طرز تهیۀ آن، خاصّگی بیشتر آش‌ها به نذرها و دیون و رسومِ مردمان مثلاً دندونی، نیز است که به هر غرض قلمی به اقلام آش افزوده‌اند و قلمی کاسته‌اند و بر آن بوده‌اند هر قلم حاجتی را برآورده می‌کند یا در دفع شر و بیماری‌ای مفید است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۴۳
آش Aush (Persian food)
از مشهورترین غذاهای ایرانی (← آشپزی_ایرانی،_مکتب)، فراهم‌آمده از سبزی‌های ساطوری‌شدۀ مخصوصِ آش (اسفناج، تره، جعفری، شوید، و سبزی‌های صحرایی) و حبوباتی چون نخود، لوبیاقرمز، عدس، و ماش و در برخی از انواع متعدد آن، گوشت و رشتۀ خمیری خلال‌شده. مواد اصلی همۀ آش‌ها کمابیش یکی است و تعدد و تمایز آن‌ها به افزودنی‌ها و چاشنی‌های آن است. آش را در اقلیم‌های گوناگون به‌شیوه‌های گوناگون و با مواد گوناگون می‌پزند. برخی از انواع آش‌ها عبارت‌اند از آش رشته، آش جو، و آش ماست. آش‌هایی که برای بیماران پخته می‌شوند شیرین‌اند؛ مثل آش سکنجبین. لفظ آش در روزگاران پیشین، چنان‌که از ترکیب آشپزی نیز پیداست، به‌معنی غذا در معنای عام آن بوده است و آنچه امروزه از آش و انواع آن مراد می‌شود «آش شُله» نامیده می‌شده است (← شوربا). آش از عمده‌ترین غذاهایی است که به نذرانه پخته و تقسیم می‌شود. از دلایل و اسباب تنوعِ آش‌ها، به لحاظ مواد و طرز تهیۀ آن، خاصّگی بیشتر آش‌ها به نذرها و دیون و رسومِ مردمان مثلاً دندونی، نیز است که به هر غرض قلمی به اقلام آش افزوده‌اند و قلمی کاسته‌اند و بر آن بوده‌اند هر قلم حاجتی را برآورده می‌کند یا در دفع شر و بیماری‌ای مفید است.