فرودگاه امام خمینی: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
فرودگاه امامخمینی <br> | فرودگاه امامخمینی <br>[[پرونده: 33090500-5.jpg | بندانگشتی|فرودگاه امامخميني]][[پرونده: 33090500.jpg | بندانگشتی|فرودگاه امامخميني]]فرودگاه بینالمللی در ۳۵ کیلومتری جنوب غربی تهران. در ۱۳۴۵ش سازمان بینالمللی هواپیمایی کشوری طرح فرودگاه بینالمللی آیندۀ تهران را مطرح کرد. طی مسابقهای برای مطالعۀ طرح جامع مطالعات مهندسی فرودگاه، شرکت امریکایی تامز، و مؤسسۀ فرانسوی ادیپی از بین ۴۰ شرکت بینالمللی به مرحلۀ نهایی رسیدند و در نهایت در ۱۳۵۳ شرکت تامز انتخاب شد و مطالعات مقدماتی و مکانیابی فرودگاه را برعهده گرفت. در اسفند ۱۳۵۶ پس از تصویب طرح جامع و انجام مطالعات مقدماتی و تفصیلی، با تصرف اراضی و خرید زمینی به مساحت ۱۳.۵هزار هکتار در ۳۵کیلومتری جنوب غربی تهران، شرکت پارکوی عملیات تسطیح محوطه را در بخش جنوبی آغاز کرد. در ۱۳۵۷ پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عملیات اجرایی طرح متوقف شد. در ۱۳۷۰ تجدیدنظر اساسی در طرح صورت گرفت و در ۱۳۷۳ وزارت راه و ترابری بهمنظور بهرهگیری از دانش مهندسین داخلی، ایدۀ «طرح و ساخت همزمان» را مطرح کرد. در آبان همان سال پیشنویس قرارداد «طرح و ساخت» با پیمانکار داخلی نهایی شد. طرح جامع اولیه پس از بازنگری و با کسب نظرات مجامع بینالمللی و سازمانهای ذیصلاح در تیر ۱۳۷۴ نهایی و تأیید شد و در مهر همان سال به پیمانکار ابلاغ گردید. فرودگاه بینالمللی امامخمینی در تاریخ ۱۲/۱۱/۱۳۸۲ با هزینۀ ۲۷۲میلیارد تومان رسماً افتتاح و در ۱۰/۲/۱۳۸۴ با قابلیت سرویسدهی ۶.۵ میلیون مسافر در سال به بهرهبرداری رسید. در ۱۳۸۵ کلیۀ پروازهای بینالمللی فرودگاه مهرآباد به این فرودگاه منتقل شد. در حال حاضر پروژۀ احداث پایانۀ بینالمللی زیارتی با حجم ۶۰۰هزار تا ۲میلیون مسافر در سال، در دست اقدام است. | ||
<br><!--33090500--> | <br><!--33090500--> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:تهران]] | [[رده:تهران]] |
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۶
فرودگاه امامخمینی
فرودگاه بینالمللی در ۳۵ کیلومتری جنوب غربی تهران. در ۱۳۴۵ش سازمان بینالمللی هواپیمایی کشوری طرح فرودگاه بینالمللی آیندۀ تهران را مطرح کرد. طی مسابقهای برای مطالعۀ طرح جامع مطالعات مهندسی فرودگاه، شرکت امریکایی تامز، و مؤسسۀ فرانسوی ادیپی از بین ۴۰ شرکت بینالمللی به مرحلۀ نهایی رسیدند و در نهایت در ۱۳۵۳ شرکت تامز انتخاب شد و مطالعات مقدماتی و مکانیابی فرودگاه را برعهده گرفت. در اسفند ۱۳۵۶ پس از تصویب طرح جامع و انجام مطالعات مقدماتی و تفصیلی، با تصرف اراضی و خرید زمینی به مساحت ۱۳.۵هزار هکتار در ۳۵کیلومتری جنوب غربی تهران، شرکت پارکوی عملیات تسطیح محوطه را در بخش جنوبی آغاز کرد. در ۱۳۵۷ پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عملیات اجرایی طرح متوقف شد. در ۱۳۷۰ تجدیدنظر اساسی در طرح صورت گرفت و در ۱۳۷۳ وزارت راه و ترابری بهمنظور بهرهگیری از دانش مهندسین داخلی، ایدۀ «طرح و ساخت همزمان» را مطرح کرد. در آبان همان سال پیشنویس قرارداد «طرح و ساخت» با پیمانکار داخلی نهایی شد. طرح جامع اولیه پس از بازنگری و با کسب نظرات مجامع بینالمللی و سازمانهای ذیصلاح در تیر ۱۳۷۴ نهایی و تأیید شد و در مهر همان سال به پیمانکار ابلاغ گردید. فرودگاه بینالمللی امامخمینی در تاریخ ۱۲/۱۱/۱۳۸۲ با هزینۀ ۲۷۲میلیارد تومان رسماً افتتاح و در ۱۰/۲/۱۳۸۴ با قابلیت سرویسدهی ۶.۵ میلیون مسافر در سال به بهرهبرداری رسید. در ۱۳۸۵ کلیۀ پروازهای بینالمللی فرودگاه مهرآباد به این فرودگاه منتقل شد. در حال حاضر پروژۀ احداث پایانۀ بینالمللی زیارتی با حجم ۶۰۰هزار تا ۲میلیون مسافر در سال، در دست اقدام است.